Claudiu Komartin
roumain
Onüç Karakuşa Birden Bakmanın Tek Yolu
1.
Geceyle çarpıştı onüç karakuş
yıldızlar darmadağın
gece kanat çırpıyor
2.
Tek sıra tünediler sarı bir kule vincin bomuna
Boşaldı güverteler. Yüklendi onüç karakuşu
gece bandıralı gemi.
O günden sonra
kaptanın karaya hiç ayak basmadığı
ve küçük bir fırtınanın
gemiyi tedbirli bir uzaklıktan izlediği söylenir
3.
“Tahran’a mı?” dedim
“Ordan geliyoruz zaten” dedi biri
“Rumeli?”
“Kahveciye on beş lira borç taktık orda”
“Pazariçi?”
“Oralıyız biz, orda ağaçlar onüç karakuşun
adlarını yüksek sesle söyleyerek uzar”
4.
Kuyunun dibinde dolunay
Onüç karakuş kanat çırpmadan dönüyor
kuyunun üstünde
Kış uzun sürecek ve uykusu hafif olacak ağaçların
5.
“Yeni bir ad ver bana” dedi
adına alışırsa uçamaz karakuşlar
“bana yeni bir ad ver
geçen yıl nisanın yerini söyleyeyim sana”
6.
Biçilmiş bir tarlaya indiler
sevişmiştim bu tarlada
başakların sapları uzunken
gecelerden
7.
Bir serçe
bir saka, bir karga,
bir martı, bir iskete
Hepimiz rüzgârla yıldızlar arasında
bir seçim yapmak zorunda kaldık
bir karakuşa dönüşmeden önce
8.
Rüzgârım der karakuşlar,
yaşamım işte, işlerim,
işte dünyanın denizleri, işte denizin maviliği,
biz buyuz, seniniz,
bu bizim yağmurumuz,
Kimsenin olmayan şeyler yoktur karakuşlara göre
9.
Onlarla aramızda
ölmek fiilinin
karakuşların dilinde
gelecek zamandan başka bir kipte
kullanılmamasından kaynaklanan
yanlış anlaşmalar var
Amaçsız dolaşıyorum kırlarda
çimenler adımlarımı bir şiir gibi okuyor
10.
Gücünü gölgesinden alır dağ dedi karakuş
Gölgesinin altında gölgeleriniz var
Artık konuşmayalım
yanlış bir kelime söylersek
yeniden başlayabilir zaman
11.
Yine bir savaştan dönmüşüm yenik
anahtarlığım masada
Onüç karakuş dizilmiş pencerenin pervazına
12.
Ay buzdan bir gong
karakuşlar geçti önünden
kısacık bir gölge tiyatrosu
Gömdük birini sardunya saksısına
13.
Oturmuştum pencerenin önüne
denizlikten havalandım.
Production audio: Literature Across Frontiers
Singurul fel în care poţi privi treisprezece mierle deodată
1.
Treisprezece mierle s-au izbit de noapte
stelele s-au risipit în dezordine
noaptea a fâlfâit
2.
S-au cocoţat pe braţul unei macarale galbene
Puntea era goală. Vaporul purtând steagul nopţii
era plin cu cele treisprezece mierle
Se spune că din ziua aceea
căpitanul nu a mai pus piciorul pe ţărm
şi un mic uragan a urmat de atunci vasul
la o distanţă potrivită
3.
Am întrebat: “spre Teheran?”
“de-acolo venim” a spus una din ele
“Rumelia?”
“avem o datorie de cincisprezece lire la cafeneaua de-acolo”
“Istanbul?”
“Acolo e pământul natal, acolo copacii
cresc rostind numele celor treisprezece mierle cu voce tare”
4.
Luna plină oglindindu-se în fântână
şi treisprezece mierle zburând în cerc deasupra fântânii
cu aripile nemişcate
iarna va fi lungă iar copacii vor dormi împăcaţi
5.
“Dă-mi un nume nou” a spus una dintre ele
dacă o mierlă se obişnuieşte cu numele ei, nu mai poate zbura
“dă-mi un nume nou şi îţi voi spune
unde e ultimul april”
6.
Se aşază pe un câmp cosit
am făcut dragoste pe câmpul acela
când grâul creştea
mai lung decât nopţile
7.
O vrabie,
o cinteză, o cioară,
un pescăruş, un scatiu
A trebuit să alegem cu toţii
între stele şi vânt
înainte să devenim mierle
8.
“Iată, acesta e vântul nostru” spune o mierlă
“iată viaţa şi opera noastră,
iată, acestea sunt mările lumii,
albastrul mării,
acestea sunt ploile noastre”
Potrivit mierlelor,
lucrurile care nu aparţin nimănui nu există
9.
Sunt anumite neînţelegeri
între noi şi mierle
doar pentru că verbul “a muri”
nu există în limba lor
decât la viitor
Rătăcesc pe câmpul verde
iarba citeşte urmele paşilor mei ca pe-un poem
10.
O mierlă a spus că
muntele îşi ia puterea din propria-i umbră
iar umbra ta e înghiţită de umbra lui
Să nu mai vorbim
un cuvânt greşit ar putea
face timpul să se pornească din nou
11.
Mă întorc acasă învins
din nou după război
cheile sunt pe masă
Treisprezece mierle aliniate
pe pervazul ferestrei
12.
Luna e un gong de gheaţă
mierlele au trecut pe lângă
cel mai scurt joc de umbre
am îngropat una într-un ghiveci de muşcate
13.
m-am aşezat la fereastră
şi mi-am luat zborul.