Şimdi Bana Anlatmayın Erkekleri

Canım öyle acıyor ki
yerin altındaki taşları uyandırıyorum

kadınlığım benim
içine taş doldurulan kumbaram
solucanlara yuva, ağaçkakanlara
vücuduna inen tilkilere kovuk
kollarıma yeni tohumlar serpilir
hayatının erkeği aranır ki ciddi meseledir

kadınlığım soğuk mezem
ve bir yokluğun evi olan kasığım
dünya burada duruyor
sen içine atılan çöplerle yaşa

gittiğinde etin tırnaktan ayrıldığını anlat ona
kopuşun ilmiyle yaşadığını
anlat ona o amansız hastalığı

derisi soyulmuş bir kuzu gibi üşür eti bakışlarınızda
“ben size annenizin rahmini borçlu değilim, bayım”
kadınlığım, zaptedilmiş kıtam

ne bir tarlayım ekilen…
kazıyın bedenimden o benim olmayan organı
düşürebilseydim bir yılan kavı gibi
anne olunmaz bir cinayete

vatan değil, kadın bedenidir bölünen
şimdi bana anlatmayın erkekleri

© Müesser Yeniay
Extrait de: ben olmadan çöller vardı
Şiirden Publishing, 2014
Production audio: Haus für Poesie / 2016

A présent ne me parlez pas des hommes

Je souffre tant que
je réveille les pierres souterraines
ma féminité
ma tirelire que l’on remplit de pierres
un nid à vers  à pics verts
descendant sur son corps tanière pour les renards
de nouvelles graines sont parsemées sur mes bras
on cherche l’homme de sa vie c’est un sérieux problème
ma féminité est mon hors d’œuvre
et mon aine la maison d’une absence
le monde s’arrête là
Bravo à toi qui t’y jette parmi ses déchets
en arrivant raconte-lui la chair se détachant de l’ongle
vécu avec la science de l’arrachement
raconte-lui cette maladie sans pitié
dans vos regards sa chair a froid comme un agneau tondu
moi je ne vous suis pas redevable de l’utérus de votre mère mon cher
ma féminité un continent usurpé
je ne suis pas non plus un champs à semer…
creusez en mon corps cet organe que je n’ai pas
si j’avais pu le faire glisser telle la mue d’un serpent
vers un crime de ne pas être mère
ce que l’on divise n’est pas la patrie mais le corps des femmes
à présent ne me parlez pas des hommes

Traduction: Claire Lajus