Πολιτικοί πρόσφυγες στη Ρώμη,
το 1970 και μετά

Τόσους κυνηγημένους έβλεπα στις πόλεις
που αναγκαζόμουν ή διάλεγα να ζήσω
αλλά τους γνώρισα από πιο κοντά στη Ρώμη
που μας δεχότανε σαν μητρική αγκαλιά.
Όλοι είχαμε ξεφύγει από παραπλήσιους φασισμούς
σύντροφοι αλλόγλωσσοι, μονομιάς αδέρφια
με τις κοινές αφετηρίες, με αποκλίνουσες προοπτικές,
κι έπειτα ανακάλυπτα στην αντίπερα όχθη
βασανισμένους με αντίδρομες πορείες, φυγάδες
από καθεστώτα που άλλοτε τα θαύμαζα.
Βλέπω και τώρα τα πρόσωπα καθαρά
ωστόσο λίγων θυμάμαι τ’ όνομά τους
ο Πέδρο, ποιητής από την Ισπανία, ο Μάνουελ
Πορτογάλος λιποτάκτης, ο Ιρανός Αχμάτ
ο Μίρο από την Κολομβία, ο Ραούλ απ’ τη Χιλή
ο δημοσιογράφος Αντράς από τη Βουδαπέστη
ο Ινιάσιο από την Κούβα, η Πολωνέζα Χάνκα
το ανώνυμο ζεύγος των Τσέχων φοιτητών.
Καθώς αλλάζανε οι κυνηγοί πληθαίναν οι κυνηγημένοι
μιλούσαν συνεχώς για τις μακρινές τους χώρες
φτιάχνοντας δυο και τρεις ζωές στα ξένα
δεν ξέρω τι απόγιναν, πού πήγαν τελικά.
Αργά το παραδέχτηκα πως κι εμείς
αναλαμβάναμε κυνηγοί, βέβαια δευτερεύοντες
ακόμα και όταν πιστεύαμε στον σημαντικό μας ρόλο,
πολύ πιο αργά κατάλαβα
πως ένας ήταν πάντα ο μεγάλος κυνηγός
με ανάμεσά μας το κενό
απρόβλεπτα να μεγαλώνει ή να μικραίνει.

© Titos Patríkios
Extrait de: Η νέα χάραξη
Athens: Κέδρος, 2007
Production audio: Literaturwerkstatt Berlin / Haus für Poesie

Politische Flüchtlinge in Rom,
1970 und später

So viele Verfolgte traf ich in den Städten
in denen ich erzwungen oder freiwillig lebte
doch am besten lernte ich sie kennen in Rom
das uns so mütterlich aufnahm.
Alle waren wir verwandten Faschismen entronnen
verschiedener Herkunft, doch Genossen und unverhofft Brüder
mit gemeinsamen Ursprüngen, doch auseinander führenden Ansichten
bis ich entdeckte am gegenüber liegenden Ufer
qualvoll und von ganz anderswoher hier gestrandete Menschen
auf der Flucht vor Staatsmächten, von mir einst bewundert.
Immer noch seh ich ihre Gesichter ganz klar
obschon ich nur wenige Namen erinnere
Pedro, Dichter aus Spanien, Manuel,
fahnenflüchtiger Portugiese, der Iraner Ahmad
Miro aus Kolumbien, Raúl aus Chile
András, Journalist aus Budapest
Ignacio aus Kuba und Hanka, die Polin
das namenlose Paar tschechischer Studenten.
Wechselten die Jäger, so wuchs auch die Zahl der Gejagten
immerfort sprachen sie von ihrer fernen Heimat
fingen zwei- oder drei Leben an in der Fremde
weder weiß ich, was aus ihnen wurde noch, wo sie verblieben.
Spät erst räumten wir ein
auch wir waren Jäger geworden, freilich nur untergeordneter Art
selbst wenn wir glaubten, eine tragende Rolle zu spielen
und noch viel längere Zeit später verstand ich
der große Jäger ist immer nur der Eine
und der Abstand zwischen Jäger und Gejagtem
kann mal wachsen mal schwinden.

Aus dem Griechischen von Michaela Prinzinger