Günther Deicke
allemand
Emléked, mama
Mama, ott ültem az udvaron,
amíg te bent aludtál,
gyomrod már pici, vérrel hálózott göröngy,
várta a tejet s a morfium
suhogó nyugalmát,
te álmodban is a padláson dobogókat hallottad,
én kedveseimre
gondoltam, egy tüskebokor árnyékára,
s nem hamis békességben vártam halálod,
ellened fogadtam el e rendet,
mama, ki ül az én udvaromra,
ki segít azzal, hogy türelmesen vár,
fiam-e, lányom-e,
vagy kegyes, neheztelő, csonttá fogyott
emléked a fa vonzatában?
Extrait de: Hírek Árgyélusnak
Budapest: Szépirodalmi, 1975
Production audio: Petőfi Irodalmi Múzeum 2018
Dein Andenken, Mama
Mama, ich saß auf dem Hof,
dieweil du drinnen schliefst,
dein Magen, kleiner, blutumstrickter Klumpen,
erwartete die Milch und Morphiums
dumpfe Ruhe.
Gebummer vom Dachboden durchdrang deinen Traum,
an meine Liebste
dachte ich, an eines Dornbusches Schatten,
und in arglosem Frieden erwartete ich deinen Tod,
akzeptierte gegen dich die Ordnung.
Mama, wer setzt sich auf meinen Hof,
hilft mir, weil er geduldig wartet,
mein Sohn, meine Tochter,
dein verklärtes, grollendes, zu Bein abgezehrtes
Andenken im Banne des Baums?