Bernez Tangi
français
BA’R MESKACH
M eus an’ve’et mat ar paotr
pa ’n’eus lakaet an tan en aod
bet eo bet ’ ti ar chaloni
bet eo bet chef ur bagad bigi
’M eus an’ve’et mat ar plac’h
da eil devezh an dispac’h
’ oa-hi ga’ pevar micherour
’vont da gaout tud o klask sikour
D’ar poent-se e lâran deoc’h
ne oa na gwinizh na kerc’h
holl ar re-se oa chaseourien
den ’bet ’vit reiñ an aluzen
An hini ’n eus an’ve’et an amzer-se
’ vo dall ’vit peurest e vuhez
met, gouest eo, sur da viken
da derriñ ar seizh chadenn
Krog e oa emgann ar razhed
ar re voan, ar re galet
kalz e oant ’vit pign’ ga’ r menez
ur bern evit koll o ene
Bremañ an oabl ’vit kantvedoù
a vo leun ga’ gwad ha daeloù
ar morioù goloet ga’ erc’h
preñved doñv betek an nec’h
’Dalv ke’ ’boan deoc’h klask ar fin
deus hor bloavezhioù rivin
boued o spered zo breinadur
’ chomit ket da c’hortoz Arzhur
’M eus an’ve’et mat ar paotr
bet eo bet soudard ha martolod
bet eo bet diwaller-moc’h
lazhet ’n’eus ’vit ar peoc’h
’M eus an’ve’et mat ar plac’h
he deus renet un toull-bac’h
gwerzhet ’ deus ur wech he c’horf
en ur winstub lous en Altdorff
An daou-se zo ’barzh ar vered
war o bez armeoù a red
n’eo ket brav dibab en noz
ar pezh zo gwir, ar pezh zo faos.
DANS LA CONFUSION
Ce gars-là, je l’ai bien connu
Quand il a incendié la plage
Il a pénétré dans la maison du chanoine
Et commandé une escadre de navires
J’ai bien connu la fille
Au deuxième jour de la révolution
En compagnie de quatre ouvriers
Elle volait au secours de gens en détresse
À cette époque, je vous le dis
Il n’y avait ni froment ni avoine
Ils étaient tous des chasseurs
Personne ne donnait l’aumône
Qui a connu ces temps-là
Sera aveugle le restant de ses jours
Mais il sera capable à tout jamais
De briser les sept chaînes
C’était le début de la bataille des rats
Les maigres et les forts
Une multitude à l’assaut de la montagne
Nombreux pour perdre leur âme
Maintenant le ciel pour des siècles
Sera rempli de sang et de larmes
Les mers couvertes de neige
De la vermine soumise envahira les plus hautes sphères
Ne cherchez pas la fin
De nos années de ruine
Leur nourriture spirituelle est pourriture
N’attendez pas le roi Arthur
Ce gars-là, je l’ai bien connu
Il a été soldat et marin
Il a même été porcher
Il a tué au nom de la paix
La fille aussi, je l’ai bien connue
Elle a dirigé une prison
Elle a, un jour, vendu son corps
Dans un sordide bar à vin d’Altdorff
Ils reposent maintenant au cimetière
Des armées foulent leurs tombes
Il n’est pas facile dans la nuit
De distinguer le vrai du faux.