Bernez Tangi

français

BA’R MESKACH

M eus an’ve’et mat ar paotr
pa ’n’eus lakaet an tan en aod
bet eo bet ’ ti ar chaloni
bet eo bet chef ur bagad bigi

’M eus an’ve’et mat ar plac’h
da eil devezh an dispac’h
’ oa-hi ga’ pevar micherour
’vont da gaout tud o klask sikour

D’ar poent-se e lâran deoc’h
ne oa na gwinizh na kerc’h
holl ar re-se oa chaseourien
den ’bet ’vit reiñ an aluzen

An hini ’n eus an’ve’et an amzer-se
’ vo dall ’vit peurest e vuhez
met, gouest eo, sur da viken
da derriñ ar seizh chadenn

Krog e oa emgann ar razhed
ar re voan, ar re galet
kalz e oant ’vit pign’ ga’ r menez
ur bern evit koll o ene
Bremañ an oabl ’vit kantvedoù
a vo leun ga’ gwad ha daeloù
ar morioù goloet ga’ erc’h
preñved doñv betek an nec’h

’Dalv ke’ ’boan deoc’h klask ar fin
deus hor bloavezhioù rivin
boued o spered zo breinadur
’ chomit ket da c’hortoz Arzhur

’M eus an’ve’et mat ar paotr
bet eo bet soudard ha martolod
bet eo bet diwaller-moc’h
lazhet ’n’eus ’vit ar peoc’h

’M eus an’ve’et mat ar plac’h
he deus renet un toull-bac’h
gwerzhet ’ deus ur wech he c’horf
en ur winstub lous en Altdorff

An daou-se zo ’barzh ar vered
war o bez armeoù a red
n’eo ket brav dibab en noz
ar pezh zo gwir, ar pezh zo faos.

© Bernez Tangi

DANS LA CONFUSION

Ce gars-là, je l’ai bien connu
Quand il a incendié la plage
Il a pénétré dans la maison du chanoine
Et commandé une escadre de navires

J’ai bien connu la fille
Au deuxième jour de la révolution
En compagnie de quatre ouvriers
Elle volait au secours de gens en détresse

À cette époque, je vous le dis
Il n’y avait ni froment ni avoine
Ils étaient tous des chasseurs
Personne ne donnait l’aumône

Qui a connu ces temps-là
Sera aveugle le restant de ses jours
Mais il sera capable à tout jamais
De briser les sept chaînes

C’était le début de la bataille des rats
Les maigres et les forts
Une multitude à l’assaut de la montagne
Nombreux pour perdre leur âme

Maintenant le ciel pour des siècles
Sera rempli de sang et de larmes
Les mers couvertes de neige
De la vermine soumise envahira  les plus hautes sphères

Ne cherchez pas la fin
De nos années de ruine
Leur nourriture spirituelle est pourriture
N’attendez pas le roi Arthur

Ce gars-là, je l’ai bien connu
Il a été soldat et marin
Il a même été porcher
Il a tué au nom de la paix

La fille aussi, je l’ai bien connue
Elle a dirigé une prison
Elle a, un jour, vendu son corps
Dans un sordide bar à vin d’Altdorff

Ils reposent maintenant au cimetière
Des armées foulent leurs tombes
Il n’est pas facile dans la nuit
De distinguer le vrai du faux.

© Bernez Tangi