Tsead Bruinja

néerlandais

NA HET FEEST


laat de wereld nu maar vloeibaar worden laat de stemmen opkomen als ze slaapt het glas is gebroken beschonken gaat het dromen te zee opent het water is dronken mijn lachen was hard te hard mijn draagkracht bracht traag ratelende telefoons ten gehore mijn spraak droop van wanden af en kietelde gastentenen kon het ze niet kwalijk nemen dat mijn gezicht me in de steek liet als ze me aankeken schaamlachte ik mij paars en moest alweer naar boven om iets anders aan te trekken langs het ramen lappen het stokstijf braken van dagen het vervormen van haar gezicht in mijn gedachten alsof ze niet meer van mij houdt dadelijk vliegen de verwijten de tranen en vaders bespringen paradepaardjes terwijl ze zich gewillig laten bijschenken ik draal ik draaf naar beneden dacht ik het feest is af maar ik nog midden in het gedruis de fraaie wagens praalden met inzittenden en ik wuif dag mensen dag gasten iemand nog wat mee van overgebleven eten ik had dat nog willen zeggen wentelen met sterren door in de spaak gereden nachten had ik willen zeggen ik had willen zeggen let niet op mijn woorden laat tollen wat tussen ons tot stilstand komt in bevroren blikken en trek dan je bek maar open ik zal me bij het gezegde voegen en zacht aan je haren trekken mijn vacht verkopen me op ons gesprek toeleggen met een en al oor je de rug toekeren zodat je mijn kont kunt kussen en mijn paarden mennen

het blijft bij me echt bij me ook als jij je een weg baant weg met kapmeswapen weg van mij met een ander begint aan te pappen ook als mijn gehoor van je stem verstoken blijft trek ik mij je gelijk aan je slapende gelijk

© T.B. / Contact
Extrait de: Dat het zo hoorde
Amsterdam: Contact, 2003
Production audio: NLPVF, 2005

AFTER THE PARTY


now let the world become fluid let the voices rise when she’s asleep the glass has been broken dreaming happens drunkenly on sea the water opens is drunk I laughed out loud too loud my capacity played lazily jangling phones my speech dripped off the walls and tickled guest-toes couldn’t really blame them that my face let me down when they looked at me I shame-smiled till I was purple and high time to go upstairs to change clothes past the window cleaning the rigid vomiting of days the distortion of her face in my thoughts as if she doesn’t love me anymore next the recriminations will start to rise and the tears and fathers will ride their hobby-horses while they willingly get a refill I’m tarrying I’m trotting downstairs thought the party was done but me still in the middle of the hubbub the fine chariots paraded passengers and I wave bye people bye guests someone want to take any leftovers I’d wanted to say that revolving with stars through tripped-up nights I’d wanted to say I’d wanted to say don’t mind my words let spin what comes to a standstill between us in frozen looks and then open your gob I’ll put the proverb into practice and gently pull your hair sell my hide dedicate myself to our discussion and turn my back on you all ears so you can kiss my arse and tame my horses

it will stay with me really with me even if you clear the way a way with cleaver-weapon away from me start to chat up someone else even if my hearing remains bereft of your voice I will take on your rightness your sleeping rightness

Translated by Willem Groenewegen