Meg Bateman

gaélique écossais

Jan Wagner

allemand

Envoi

Chunnaic mi eadar-theangachadh de dhàn agam   
ann an duanaire de bhàrdachd ghaoil à Alba,
agus bu neònach leam gun robh an càirdeas
nach do mhair agamsa ach trì seachdainean,
ged a luidir an t-uisge-stiùir mi fad bhliadhnachan,
an sin an ainm a’ ghaoil a mhaireas.

Bu neònaiche buileach na h-ìomhaighean,
cuid a ghineadh ann an òrain Ghàidhlig eile,
cuid a tharraing saighead a’ chomhardaidh a-nuas,
is iad nan seasamh gu borb sa Bheurla,
gun iomradh fiù ’s gum b’i a’ Ghàidhlig
a’ bhean-ghlùine no am bogha.
 
Bitheadh an tàcharan ag imeachd -
tha a chaolan dhomhsa air a sgaoileadh;  
ma labhras e ri feadhainn mun ghaol shìorraidh
gach beannachd leotha ’s guma fada beò an gaol ac’,
ach gur leamsa an taisbeanadh cinnteach àraid    
nach ionann fìrinn na beatha is fìrinn na bàrdachd.

© Meg Bateman

Envoi

Ich las die Übersetzung eines meiner Gedichte
in einer Sammlung schottischer Liebeslyrik
und fand es seltsam, daß ein Verhältnis,
dem nur drei Wochen gegeben waren
(nach dessen Ende ich aber noch lange um Atem rang),
in diesem Buch für die ewige Liebe stand.

Noch seltsamer war es, die Bilder zu sehen -
einige aus gälischen Liedern,
andere vom Pfeil eines Reims erlegt -,
die sich reichlich nackt im Englischen wiederfanden,
ohne Hinweis darauf, daß Gälisch
ihre Hebamme oder der Bogen war.

Doch soll dieser Wechselbalg seinen Weg nur machen -
die Nabelschnur zu mir ist längst durchtrennt;
wer ewige Liebe heraushören möchte,
dessen Liebe soll mit Dauer gesegnet sein;
mir selbst sei die Erkenntnis genug,
daß die Wahrheit des Lebens nicht die der Dichtung ist.

Übersetzt von Jan Wagner