Πάνω σε ένα σκεϊτ
διασχίζω την πόλη
Παντού περιπολικά και ζητάδες
Στρατιώτες σε κάθε γωνία
Προσπαθώ να αποφύγω τις κάμερες
Με κοιτάνε σαν το θεό από το καμπαναριό
Νοικοκυραίοι πίσω από κουρτίνες
βλέπουν τις ειδήσεις των οχτώ και κλειδώνουν τις πόρτες
Μισούνε το Άλλο
Λατρεύουν την ασφάλεια
Ο άνθρωπος είναι νεκρός μέσα τους
Φοβούνται κάθε επαφή, έστω και με τα μάτια

Οι δρόμοι ερημωμένοι
τα μαγαζιά κλειστά
τα τηλέφωνα νεκρά
Άλλη μια νύχτα γεμάτη φόβο
Ψάχνω ένα σκοπό
Μη ρωτάς ποιος είμαι
Οι ήρωές μου είναι όλοι νεκροί
Δεν βλέπω ούτε το δέντρο ούτε το δάσος
Μόνο κεραίες και εμπορικά κέντρα
Αν είχα στα χέρια μου όλες τις ανατολές του κόσμου
δε θα ήξερα τι να το κάνω όλο αυτό το φως
Μα πάλι, εγώ δεν σκότωσα ποτέ για λίγο φυσικό αέριο
ή για ένα γήπεδο γκολφ

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

Τρέχω πάνω σε ένα σκεϊτ
Mε το πιστόλι στον κρόταφο
Άλλη μια νύχτα προδίδει τα παιδιά της
Από τα κρατητήρια ακούγεται μουσική στο τέρμα
Η αγάπη έφυγε από αυτή την πόλη
Άφησε πίσω της μόνο σκουπίδια και στρατιώτες
Αν ζούσα στην δεκαετία του ’20, θα ήμουν κομμουνιστής ανθρακωρύχος
Μα είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα
Τα ποντίκια λατρεύουν τον λαβύρινθο - και τον καλό Χριστούλη

Πρώτα πήρανε τους μουσουλμάνους
Τους αναρχικούς
Όσες εχθρεύονται αυτόν τον κόσμο
Εμένα ο καιρός μου έχει περάσει προ πολλού
Γίνομαι αερικό
Διασχίζω την πόλη πάνω σε ένα σκεϊτ
Γυμνός
Με τα κορδόνια λυμένα
Γίνομαι αόρατος
Κάμερες ή όπλα, ένα από τα δύο θα με σκοτώσει
Υπάρχει ένας δρόμος, αλλά δεν υπάρχει ελευθερία

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα