Ακούστε
Εσείς που μασουλάτε τη μοναξιά μου
με την τηλεόραση ανοικτή
Εσείς που έρχεστε στην κηδεία μου
για να ανάψετε ένα κερί
Ακούστε
Ένα ρήμα θα σας σφηνώσω στα μάτια
Ένα beat θα σας φυτέψω στα στήθια

Εγώ δεν έχω μήτε ένα φράγκο στην καρδιά
μήτε κολακείες και επίθετα κρυμμένα στην τσέπη
Σκορπίζω την ομορφιά μου στο μπετόν
Με τα χέρια βουτηγμένα στο αίμα ποιητών
γράφω τα πάντα στα 9mm
Δεν υπάρχει κανείς να σεβαστώ
Μετανάστης τριάντα ετών
Δεν έχω ευθύνες
Φτύνω λέξεις στα 120 bpm

Εσείς οι μέσοι άνθρωποι!
Τεμαχίζετε τον έρωτα σε ίντσες
Αγοράζετε τον έρωτα με πιστωτικές κάρτες
Καυχιέστε επιδόσεις
Μπροστά σε μια οθόνη κατεβάζετε στύσεις
Εμένα το κορμί μου κανείς σας δεν μπορεί να το αγγίξει
Εγώ κάθε βράδυ βάφω τα χείλη μου μαύρα

Ακούστε με εσείς που φυλλομετράτε τις ήττες μου
Με θέλετε ευθεία γραμμή, άντρα αντί παιδί
Με θέλετε καλοραμμένο σακάκι
Ευγενικό και νουνεχή
Μου δένετε τα χέρια σε δείκτες ρολογιών
Προσπαθείτε να με σφηνώσετε σ’ αυτόν τον κόσμο
Μπορείτε, όπως εγώ,
να κάνετε τις λέξεις πράξεις;
να κυοφορήσετε την άνοιξη;  
να καείτε χωρίς να αφήσετε στάχτες;

Ελάτε να σας κάνω ανθρώπους
εσάς αξιότιμε δικαστή που σκουπίζετε τις ενοχές από τα γένια σας
εσάς αγαπητέ δημοσιογράφε που διαφημίζετε το θάνατο
εσάς τη φιλάνθρωπη κυρία που χαϊδεύετε κεφαλάκια παιδιών
κι εσάς που διαβάζετε αυτό το ποίημα σαλιώνοντας το δάκτυλο
Προσφέρω σε όλους σας το σώμα μου για προσκύνημα
Πιστέψτε με
μια μέρα θα με λατρέψετε σαν το Χριστό

Όμως λυπάμαι για εσάς κύριε
Δε διαπραγματεύομαι με ορκωτούς λογιστές λέξεων
με κριτικούς τέχνης που τρώνε από τα χέρια μου
Μπορείτε, αν θέλετε, να μου πλύνετε τα πόδια
Μη το πάρετε προσωπικά

Τι να τις κάνω τις σφαίρες όταν υπάρχουν τόσες λέξεις
πρόθυμες να πεθάνουν για μένα;