Brigitte Oleschinski
allemand
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ
Όλη τούτη την ατέλειωτη άνοιξη
Θ’ ακούς τη βοή της χλόης,
Που όλο κυλάει στην πλαγιά και ξετυλίγει
Τα ρείκια, τα νερά τα βελάσματα.
Λεία και δροσερή περνά σαν φόρεμα
Πάνω απ’ το σώμα μιας μικρής κοπέλας,
Την ώρα που τραβάει ο κατάδικος
Τη μαχαιριά στο λαιμό της.
Το αίμα κυλάει ως το καλοκαίρι.
Ψοφάνε από το θειάφι του τα χόρτα
Και σέρνει εδώ κι εκεί ξέφτια απ’ το ρούχο της
Ένας απαρηγόρητος ήλιος.
Μα όταν οι πρώτες βροχές
Θ’ αρχίσουνε το σάρωμα των φύλλων,
Όταν δέσουν σταφύλια και κάστανα
Κι όταν, φτυαριές φτυαριές, ο χειμώνας
Σκεπάσει ως και στη φωλιά τους τ’ αετόπουλα,
Κουκουλωμένη κάτω από το χιόνι
Πάλι βαριά θ’ αναστενάζει η χλόη.
Για ένα πέρασμα με πόνο θερμό
Πάνω από τ’ απαλά της στήθη,
Για ένα τύλιγμα γύρω απ’ τη μέση της,
Για μια λιγόζωη χλιδή.
Extrait de: ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ
Αθήνα / Athen: Καστανιώτης / Kastaniotis, 1996
Production audio: 2001 M. Mechner, Literaturwerkstatt Berlin
PERSEPHONE
Für immer in diesem endlosen Frühling
wirst du das Gras tosen hören, wie es
immer weiterfließt über den Abhang und das Heidekraut
fortschwemmt und das Blöken der Schafe.
Wie kühle Seide gleitet es
über den kindlichen Leib, als der Verbrecher
ihr das Messer an den Hals setzt.
Das Blut fließt bis zum Sommer,
in seinem Schwefelstrom ertrinken die Gräser,
treiben Kleiderfetzen hierhin und dorthin
unter der untröstlichen Sonne.
Erst wenn im ersten Regen
sich die Blätter färben, wenn
die Trauben reifen und die Kastanien, wenn
endlich, Schaufel um Schaufel, der Winter
die Adlerbrut in ihrem Horst bedeckt:
Eingemummelt in Schnee
wird die Graswelle noch einmal aufseufzen
unter dem dichten Schmerz, der
über ihre weichen Brüste streicht,
sich um ihre Taille legt,
eine kurzlebige Pracht.