Студня

Нахілюся над студняй,
каб убачыць самога сябе.

Глядзяць на мяне
з глыбіні
то сьветлагаловы хлапчук,
то сівабароды стары,
а часам
няма адлюстраваньня,
быццам не нахіліўся ніхто
над студняй.

Няўжо гэта я — хлапчук?
Няўжо гэта я — стары?
Няўжо гэта я —
адсутнасьць адлюстраваньня?

© Uladzimir Arlou

DER BRUNNEN

Über den Brunnen beuge ich mich
um mich selbst zu sehen.

Es schauen mich
aus der Tiefe an
bald ein Bürschlein mit blondem Schopf
bald ein graubärtiger Greis
bisweilen aber
ist da kein Abbild
als hätte niemand sich
über den Brunnen gebeugt.

Bin das wirklich ich – das Bürschlein?
ich – der Greis
ich –
das fehlende Abbild?

Aus dem Weißrussischen von Katharina Narbutovič