Steffen Popp
allemand
pieśń o powrotach, całości i częściach
oczy wracają z minionego czasu
zawsze otwarte. i powracają usta,
zaciśnięte na martwych od dawna ustach,
i ręce – zawsze osobno. przeszłość nie zwalnia całości,
lecz udostępnia ją w częściach. oto
trzeszczenie ważek na łąkach w głogu,
twój zamach ręki dzielący powietrze
na kolory i żal – należą teraz
do niej, do przeszłości. to ona,
gdy zapragnie, otwiera umarłym
oczy, przywraca rękom kształt
i chwilę trwają, drżą, snują nić
albo pustkę, zanim znikną znowu
w tej wielkiej tajemnicy, która nas otacza
Production audio: LiteraturWERKstatt Berlin 2009
lied von der wiederkehr, dem ganzen und den teilen
die augen kehren wieder aus der vergangenen zeit,
immer offen. und die lippen kehren wieder,
an den mündern von toten,
und die hände – jedes für sich. die vergangenheit
gibt nicht das ganze, nur teile frei.
das knistern der libellen im weißdorn auf wiesen,
eine bewegung deiner hand trennt die luft
in farben und trauer – jetzt schon gehört all das
ihr, der vergangenheit. die, wenn sie will,
öffnet den toten die augen, bildet die hände
neu – einige zeit halten sie sich,
zittern, spinnen fäden
oder das nichts, bevor sie verschwinden
in diesem grundlosen rätsel, in dem wir sind.