T. Warburton
anglais
* * * [два скрыпачы...]
Генерал! Наши карты — дерьмо. Я пас.
І. Бродскі
два скрыпачы праз поле ваенных дзеянняў
з руінаў філармоніі
ў ціхае «будзем»
бягуць
нарэшце адзін з іх падае,
паранены,
другі вяртаецца,
узвальвае на плечы першага
і пачынае яго цягнуць
першы доўга трывае боль,
а пасля пачынае трэнас:
сымон, бог з табой,
якога
хрэна?!
сымон,
твая каханая здраджвала табе са мной,
цяпер,
каб здрадзіць ізноў, вярнулася да цябе,
скажы шчыра,
думаеш, ты — сапраўдны мужчына?
бо мужык даўно з цябе выпарыўся, знік
у кірунку нябёсаў. у рэшце рэшт,
ты няправільна трымаеш смык,
ты няправільна мяне нясеш!
мы маглі б быць з табой кім заўгодна, мы маглі б быць
зусім не музыкі, калі б не гэты пракляты бліц-
крыг, распачаты імперыяй; мы не бярэм удзелу ў вайне —
і кааліцыі напляваць, як мне цяпер баліць.
галоўнакамандуючы не мае музычнага слыху, таму
як дырыжор ён ніякі, ён ніколі не ўчуе вайну
усё супраць нас, сымоне, і нашы з табою шанцы —
нуль.
сымон, кінь мяне проста тут дзеля нашых сыноў
я такі, ты ведаеш, здолею выкараскацца ізноў
ты слабак, сымон, таму ты мусіш бегчы адзін
і сына свайго абдымі і скажы, што ён мой сын
ты мамчын сынок,
сымон! —
чулася наўздагон
Extrait de: Дзверы, замкнёныя на ключы
Мінск: Логвінаў, 2010
Production audio: Yahor Mayorchyk
*** [two violinists]
General, I fold. Our maps are crap.
J. Brodsky
two violinists
run
from the ruined Philharmonic
in a quiet "we wil be"
through the battlefield
finally one of them falls,
wounded
while the second one turns back
and shoulders the first
to pull
the first endures pain for long
and suddenly starts to yell:
symon,
come on,
what the hell?
symon,
your sweetheart was cheating on you with me,
and now
she is back to you to betray you
again:
do you still think you’re a real man?
cause the man in you turned into vapor, gone
with the wind, with the rain
after all, you hold your bow wrong,
you carry me in a wrong way
you and me could be anyone, we could be not
the musicians at all, but the empire started
this damned blitz-krieg; we don’t take part in this art,
and the coalition doesn’t care how I hurt
the commander has no ear for music, so
as a conductor he’s useless, he’ll never hear the war
look we’re stuck, symon, i can’t stand it any more
so, for the sake of our sons leave me here, symon,
we’d better get out of this mess one by one
you're a weakling, symon, so you should go alone
yeah, embrace your son and tell him he’s my son
you’re a mama’s boy,
symon! -
he heard as he ran on