Dotknij tego, patrząc. Widzisz?

Jedynie wrona                                                     
spiesznie przeszywa poranek.

Noc się chowa                                                           
w bruzdach  starych drzew.

Błądzę wzrokiem w przestrzeni,
gdzie sny

znikają
pośród mokrych liści.                                 

Powoli słońce wstaje w moich oczach,                     
chłodny błękit otwiera niebo.                                                                      

W sercu
ukryte jest morze:

i znów – być wypełnianym, wypełniać.