از طارمي به سايه

قرارِ ساعت زردِ روزِ زعفراني را
خط بكش
نميآيم…
لباسهاي سياه سياهِ چرك له شده را
در وهنِ بي غرور خيابان
دوست نميدارم.
آفتاب كه در طارمي اما
پخشِ پخش ميشود
ميبينمت…
ميبينمت با كيف سنگين پر كلمهات
كه بيشتاب و تكيده
از روبروي اعتراض رد ميشوي.
پشت چند فروشگاهِ لباس زنانه
درنگ ميكني
به من فكر ميكني
پشت چند كتابفروشي بيشعر ميشكني
و به ياد ميآوري كه آفتاب
دستمالِ خيسِ گريههاي مرا
خشك نميكند
پكي به زندگي ميزنم
تلنگري به تحمل …
پيش از آن كه باد
آخرين شعلهي كبريت را پف كند
و احتضار مهلت من
در آخرين سرفههاي ناخوشياش
منجمد شود
ميبينمت….
ميبينمت كه از كوچهي حصير فروشان
دور ميشوي
شير و شليل و اندكي شبنم ميخري
در خيابانِ غروب
دست رويِ قلبت ميگذاري
و در چالهي مختصري
چكه چكه آب ميشوي…
و ديگر من
نميبينمت
در تيك و تاك تداوم تنهائي …

© Nahid Kabiri
Teheran

DE LA BALAUSTRADA A LA SOMBRA

¡Tacha el encuentro que habíamos acordado
para la hora amarilla del día color azafrán!
¡No iré!
¡Esas oscuras, sucias, “extrañas sombras de vestidos”
que exhiben allí –
en esas calles de ambiente ignominioso y ofensivo
no merecen mi interés!

¡El resplandor del sol, sin embargo,
difuminando su velo dorado sobre la balaustrada,
trae consigo el momento en que te veo!
Te veo con tu maletín
pesado por las muchas palabras por decir,
opaco y marchito, caminando sin afán,
pasando por todos los actos de protesta.
Cerca de unas tiendas de ropa para mujeres
te detienes, te demoras
piensas en mí.
Tras las vitrinas de algunas librerías
te derrumbas:
¡librerías sin libros de poesía!

Y luego recuerdas
que mi pañuelo, mojado por mis lágrimas,
no se seca
¡ni siquiera bajo el sol!

Me dejo llevar en una bocanada de vida
y vuelvo pronto a la mesura
antes de que el viento se lleve
las últimas llamas de luz y calidez,
y mi período de gracia termine
en un adelgazamiento paliducho y una tos enfermiza,
en el último momento antes de morir,
te veo…

Te veo pasar por el mercado de alfombras,
cada vez más distante,
hasta que te detienes a comprar
un poco de leche, unos melocotones y un par de gotas de rocío.
Luego, en la Avenida del Sol,
te llevas la mano de pronto al corazón…
y…
te derrites gota a gota
en un pequeño pozo oscuro –
para morir…
¡poco a poco!

¡Y no te veré más
en el tic-tac continuo
de mis momentos de honda evocación!

Traducida por Ricardo Gómez, 2007