...og orðið var Clint

Öllum að óvörum
reið haikan um sveitir
með allt á hornum sér,
búin beittum eggjum,
og tók að höggva bragarhætti
hægri vinstri.

Í minni pokann létu
kynstrin öll af atómljóðum,
höfuðstafirnir vegnir með veggjum
blæddu stuðlum um strjúpann.

Kviðlingur einn um ástina
laugaði hvarma sína,
einmana á skítugum bedda
skíttur út næturgreiða,
lygin var megn og
hann dó þrátt fyrir það.

Máttugustu ljóðabálkar
–jafnvel allsráðandi dellur–
lágu út úr sér iðraðir,
augljósir, drepnir æ ofaní dagsins aí,
jafnvel þeim var ekki eirt lífs.

Hliðstæður, andstæður,
endurtekningar,
merkingarleysur, stúfar,
uppskafningar
og lágkúrur
stundu í takt við
gný dauðans
þegar húsum reið
japanskur bragarháttur
með krosslagða fætur,
eitt orð yfir annað
af allt að því óskammfeilinni
Ró.

Síðust féll haikan sjálf á hnén,
rak upp stríðskvein,
lyfti sveðjunni hátt yfir höfuð sér,
og rak sig í gegn.

© Eirikur Örn Norddahl
Production audio: Literaturwerkstatt Berlin 2010

...ja sõna oli Clint

Kõigi üpriski suureks üllatuseks
tormas haiku üle põldude
nagu meeltesegane,
terav mõõk käes,
ja hakkas vasakult ja paremalt
raiuma värsimõõtu.

Müriaad vabavärssi
leidis otsa,
epistlid löödi lömaks vastu seina,
tsesuurid nirisemas hingetorust.

Armukuplee nuttis põsed märjaks,
üksi oma räpasel koikul,
öistest teenustest määrdunul,
ta haises valedest
ja suri siiski kergesti

Kõige võimsamad värsseeposed
ja isegi kõhedalt musklis moeröögatused
lamasid selili, soolikad väljas,
kobrutasid, said ikka ja jälle mõõgaga,
sest elu ei kingitud neilegi.

Paralleelid, vastandused,
kordused,
sõnamulinad ja värsijalad,
liialdused
ja litootesed
ägasid rütmis
ja möirgasid hinge heites,
kui hullunud jaapani värsimõõt
ratsutas üle väljade
ristisjalu,
üks sõna üle teise,
peaaegu ülbes
Rahus.

Lõpuks langes haiku põlvili,
tõi kuuldavale sõjahüüu,
tõstis mõõga kõrgele pea kohale
ja torkas siis tera omale makku.

Translation: Maarja Kangro