Mehmet Emin Yıldırım
Translator
on Lyrikline: 2 poems translated
from: néerlandais, turc to: turc, néerlandais
Original
Translation
Een kus in Brussel
néerlandais | Benno Barnard
Hier staan we te verstijven in een park.
Een kus voorkomt dat men mijn adem ziet,
mijn hand blijft steken in een teer gebaar.
Ik wil je loslaten, maar kan het niet:
mijn vingers zijn de feiten in je haar.
Wij zijn in het Ter Kameren van een seconde
koude geliefden, die met maartse monden
elkaar een kus geven als een citaat.
Amsterdam: Atlas, 2006
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007.
Brüksel’de bir öpücük
turc
İşte, kaskatı kesilmişiz bir parkta
Öpüşmemiz önlüyor soluğumun görülmesini.
Elim sevecen bir işarete takılıp kalmış.
Bırakmak istiyorum onu ama olmuyor:
parmaklarım artık gerçeği saçlarının
Seğirtiyoruz ağaç altlarına
soğuk aşıklar, martsı ağızlarıyla
öpücükler veriyorlar karşılıklı, bir alıntı okur gibi.
From: Bir Sanskrit, Piya, Istanbul, 1998.
Aynalar ve Zaman
turc | Hilmi Yavuz
erguvanlar geçip gittiler bahçelerden
geriye sadece erguvanlar kaldı
şair! bahçelere özenecek ne vardı?
işte tenhâ her yanımız, hep tenhâ
ne aradık sözcüklerin kuytularında
ne bulduk soldukça çoğalan dilimizde?
Zaman'ın sırı hâlâ duruyor olmalı ki üzerimizde
biz bakınca görünen aynalardı
nasıl var olduysanız öyle kayboldulardı
bir yazın tiniyle bir güzün bedeni
hem birleşti hem de ayrıldı sizde
şair! gördünüz kimbilir kaç aşkın battığını
o derin sulara kapılmış şiirlerinizde...
nedeni, ne kayalar ne fırtınalardı:
kuytulardı, geçip gittiler sözlerimizden
geriye sadece kuytular kaldı
Istanbul: Everest Yayınları, 2019
ISBN: 9786051854465
Audio production: EDISAM - Turkish Literature and Science Writers Union
SPIEGELS EN TIJD
néerlandais
judasbomen gingen de tuinen voorbij
alleen de judasbomen bleven achter
dichter! wat was er om naar tuinen te verlangen?
om ons heen is er immers verlatenheid, totale verlatenheid
wat zochten we in de afgelegenheid van woorden
wat vonden we in onze taal die toenam bij het verbleken?
de verzilvering van de Tijd moet nog steeds wel op ons rusten
toen we keken waren alleen de spiegels zichtbaar
hoe waren zij als u bestond zo verdwenen
de geest van een zomer is met het lichaam van een herfst
in u zowel verenigd als gescheiden
dichter! wie weet hoeveel liefdes u zag ondergaan
in uw in die diepe wateren verdronken gedichten...
totsen noch stormen waren daarvan de de oorzaak:
schuilplaatsen waren het, zij gingen onze woorden voorbij
alleen de schuilplaatsen bleven achter