Slave Gjorgjo Dimoski  (Славе Ѓорѓо Димоски)
Translator

on Lyrikline: 2 poems translated

from: russe to: macédonien

Original

Translation

ПЕСНЬ ОДИССЕЯ

russe | Wjatscheslaw Kuprijanow

Когда мой корабль причалит к берегу,
Вместе со мной сойдет на берег песня,
Её прежде слушало только море,
Где она соперничала с зовом сирен.
В ней будут только влажные гласные звуки,
Которые так звучат в бледном переводе
С языка скитаний на язык причала:

Я люблю тебя охрипшим криком морских чаек,
Клекотом орлов, летящих на запах печени Прометея,
Тысячеликим молчаньем морской черепахи,
Писком кашалота, который хочет быть ревом,
Пантомимой, исполненной щупальцами осьминога,
От которой все водоросли встают дыбом.

Я люблю тебя всем моим телом вышедшим из моря,
Всеми его реками, притоками Амазонки и Миссисипи,
Всеми пустынями, возомнившими себя морями,
Ты слышишь, как их песок пересыпается в моем пересохшем горле.

Я люблю тебя всем сердцем, легкими и зеницей ока,
Я люблю тебя земной корой и звездным небом,
Падением водопадов и спряжением глаголов,
Я люблю тебя нашествием гуннов на Европу,
Столетней войной и татаро-монгольским игом,
Восстанием Спартака и Великим переселением народов,
Александрийским столпом и Пизанской башней,
Стремлением Гольфстрима согреть Северный полюс.

Я люблю тебя буквой закона тяготения
И приговором к смертной казни,
К смертной казни через вечное падение
В твой бездонный Бермудский треугольник.

© Новый ключ
from: «Ода времени», стихотворения
Новый ключ, 2010
Audio production: Вячеслав Куприянов, 2013

ПЕСНАТА НА ОДИСЕЈ

macédonien

Кога мојот брод ќе застане на брегот
заедно со мене ќе се симне и песната,
дотогаш неа ја слушаше само морето,
во натпревар со викот на сирените.
Во неа ќе бидат само влажни самогласки
кои така си звучат во разводнетиот превод
од јазикот на скитањата на јазикот на пристанот:

Го сакам тој засипнат крик на морските галеби,
кликот на орлите кои летаат над реата од џигерот на Прометеј,
илјадагодишниот молк на морските желки
пискотот на китовите кој сакаат да биде рев,
пантомимата исполнета со пипките на октоподот
од кого наеднаш ќе се наежат морскате алги од страв.

Те сакам со сето мое тело што излезе од морето,
со сите негови реки, притоките на Амазон и Мисисипи
со сите пустини кои си мислат дека се море,
ти слушаш како се рони нивниот песок во моето исушено грло.

Те сакам со сето срце, со белите дробови и зеницата на окото
те сакам сосе земјината кора и оѕвезденото небо
со салповите на водопадите и менувањето на глаголите
со инвазијата на Хуните во Европа
со стогодишната војна и татарско-монголскиот јарем,
со Спартаковото востание и Големата преселба на народите
со Александрискиот столб и кривата кула во Пиза,
со стремежот на Голфската струја да го згрее Северниот пол.

Те сакам со зборот со тежина на закон
и со осуда на смртната казна
на смртната казна низ вечниот пад
во твојата бездна на Бермудскиот триаголник.

Препев од руски jазык Slave Giorgio Dimoski

ДИКИЙ ЗАПАД

russe | Wjatscheslaw Kuprijanow

Там далеко
это всё там европа
где сербы поют «тамо далеко»
где англичане всей англией плывут в америку
где  французы хором ежедневно берут бастилию
где испанцы танцуют и мстят за похищение европы
где немцы перебирают бумаги и бегают на здоровье
где у швейцарцев на каждого своя дырка в сыре
где голландцы с надеждой ждут нашествия донкихотов
где шведы ходят в гости к датчанам
где итальянцы прыгают на своей одной ноге
где поляки еще не згинели
где турки тихо воссоздают свою византию
где македонцы добро дошли до индии
где русские никак не решат
где они
где восток где запад
и все же хотят быть этой европой

© Вячеслав Куприянов
Audio production: Вячеслав Куприянов, 2013

ДИВИОТ ЗАПАД

macédonien

Таму далеку
сè e таму европа
кајшто србите пеат таму далеку
кајшто англичаните од целата англија пливаат до америка
кајшто французите во хор секојдневно ја освојуваат бастилија
кајшто шпанците во танц им се одмаздуваат на грабнувачите на европа
кајшто германците ги сортираат хартиите и трчаат по здравје
кајшто секој швајцарец има своја дупка во сирењето
кајшто холаѓаните во надеж чекаат плипот донкихоти
кајшто швеѓаните им одат на гости на данците
кајшто италјаните скокаат на својата единствена нога
кајшто полјаците уште не исчезнале
кајшто турците тивко ја обновуваат својата византија
кајшто македонците се добредојдени во индија
кајшто русите не знаат
кај се
а сакаат да бидат таа Европа

Превод: Славе Ѓорѓо Димоски