Peter Constantine 
Translator

on Lyrikline: 25 poems translated

from: anglais, grec to: grec, anglais, chinois, arabe, allemand

Original

Translation

Some Worlds for Dr. Vogt XXV

anglais | Matvei Yankelevich

Pose a world as a tautology, or an equilibrium ––
a state of balance, or static. Something like
the river flows
–– already redundant. What
in fact is its shape? For instance, someone
gave you this beer so you can’t do anything
about it. You can drink it as long as you stand
relatively still, describing to yourself the view
or the way the tree trunks lay in the northern
woods, leafless then, save for the ground cover,
so that vision is not a noun, but the un-
achievable form of the verb reading.
Legere:
Greeks choose to speak; Romans
pick through the ruins. All this is well known
but bears repeating. Cherry blossoms in the rain:
the season’s emotional efficacy. To chew the crust,
another way to bite down. Even
the shapes of Eros, you know, are finite.


© Matvei Yankelevich
from: Some Worlds For Dr. Vogt
New York City: Black Square Editions, 2015
Audio production: Haus für Poesie / 2016

Κάποιοι κόσμοι για τον δρ Βογκτ XXV

grec

Σύστησε έναν κόσμο ως ταυτολογία, ή ως ισορροπία

–σε κατάσταση ισορροπίας ή στατικός. Κάτι ρέει σαν

σαν το ποτάμι– ήδη περιττό. Ποιο

είναι τελικά το σχήμα του; Για παράδειγμα, κάποιος

σου έδωσε αυτή την μπίρα, ώστε να μην μπορείς να κάνεις

τίποτα γι’ αυτό. Μπορείς να την πιεις όσο μένεις

σχετικά ακίνητος, περιγράφοντας στον εαυτό σου τη θέα

ή τον τρόπο που οι κορμοί των δέντρων κείτονται στο βόρειο

δάσος, τότε άφυλλοι, εκτός απ’ τη φυτική κάλυψη,

έτσι ώστε η όραση να μην είναι ένα ουσιαστικό αλλά η α-

κατόρθωτη μορφή του ρήματος διαβάζω.

Legere: Οι Έλληνες επιλέγουν να μιλούν. Οι Ρωμαίοι

σκαλίζουν τα ερείπια. Όλα αυτά είναι γνωστά

αλλά χρήζουν επανάληψης. Άνθη κερασιάς στη βροχή:

η εποχική συναισθηματική αποτελεσματικότητα. Να μασήσεις την κρούστα,

ένας διαφορετικός τρόπος να σφίξεις τα δόντια. Ακόμα

και οι μορφές του θεού Έρωτα, ξέρεις, είναι πεπερασμένες.


Peter Constantine, Teflon, 2023

Some Worlds for Dr. Vogt XVI

anglais | Matvei Yankelevich

The path of a snake on water –– a line
natural to the word. With time
the line wrests itself from the branch,
from lightning, from the path of the bug
coming for the corpse. The bug in your
starched shirt: a phantom
touching a nerve. A world in a flash
of contours, but without shape.
The contour of a wave or of wind
but not its path –– a shape you can
somehow signify in a straight line.
The margin tightens: a pain
grows dull. The swimmer wades
into the water. 

© Matvei Yankelevich
from: Some Worlds For Dr. Vogt
New York City: Black Square Editions, 2015
Audio production: Haus für Poesie / 2016

Κάποιοι κόσμοι για τον δρ Βογκτ ΧVI

grec

Το μονοπάτι ενός φιδιού στο νερό –μια γραμμή

αυτοφυής στη λέξη. Με τον καιρό

η γραμμή αποσπάται απ’ το κλαδί,

απ’ τον κεραυνό, απ’ το μονοπάτι του εντόμου

που ’ρχεται να βρει το πτώμα. Το έντομο στο

κολλαριστό σου πουκάμισο: ένα φάντασμα

που αγγίζει ένα νεύρο. Ένας κόσμος σε μια φεγγοβολή

περιγραμμάτων, χωρίς όμως σχήμα.

Το περίγραμμα ενός κύματος ή του ανέμου,

όχι όμως η διαδρομή του –ένα σχήμα που μπορείς

με κάποιο τρόπο να υποδείξεις σε ευθεία γραμμή.

Το περιθώριο σφίγγει: ένας πόνος

θαμπώνει. Ο κολυμβητής τσαλαβουτά

στο νερό.



Peter Constantine, Teflon, 2023

Some Worlds for Dr. Vogt VI

anglais | Matvei Yankelevich

The wind cools you, but why
the coffee lukewarm? Long waves
of ignorance wash over your toes.
The swimmer leans into the current,
dries in the wind. Between is a world
of shadow the alphabet follows –– the rule
of the letter. Smell the copper
dust under the graver, the scent
of black, wove paper, and nitric acid
in the rough basement. Take it
to a mirror, or let this mirror come
to touch everything that exists in order
to be crammed into a book, even metaphysics,
even hips. See how it’s bound
at one edge, suggesting entrance, or
what is said is done. What’s left
of this world is color, the flapping pulp ––
transparent white. The turning
of a page: a minute, a new year. When
the fishermen throw their nets there is
a very quiet applause and sometimes a giggle
hardly auditory, like the gap between two
insect landings on the map of the empire. 

© Matvei Yankelevich
from: Some Worlds For Dr. Vogt
New York City: Black Square Editions, 2015
Audio production: Haus für Poesie / 2016

Κάποιοι κόσμοι για τον δρ Βογκτ VI

grec

Ο άνεμος σε δροσίζει, όμως γιατί

είναι ο καφές χλιαρός; Μακριά κύματα

άγνοιας βρέχουν τα δάχτυλα των ποδιών σου.

Ο κολυμβητής γέρνει προς τα ρεύματα,

στεγνώνει στον αέρα. Ενδιάμεσα υπάρχει ένας κόσμος

σκιάς, το αλφάβητο τον ακολουθεί –τον κανόνα

του γράμματος. Μύρισε τη σκόνη

του χαλκού κάτω απ’ τη γλυφίδα, το άρωμα

της μαύρης περγαμηνής και το νιτρικό οξύ

στο τραχύ υπόγειο. Πήγαινέ το

σ’ έναν καθρέφτη, ή ας έρθει ο καθρέφτης

ν’ αγγίξει όλα όσα υπάρχουν για

να στριμωχτούν σ’ ένα βιβλίο, ακόμα και τη μεταφυσική,

ακόμα και τους γοφούς. Δες πώς οριοθετείται

σε μια άκρη που υποδηλώνει είσοδο, ή

ό,τι είπαμε έγινε. Αυτό που μένει

απ’ τον κόσμο ετούτο είναι το χρώμα, ο πολτός που φτερουγίζει

–διάφανα λευκό. Το γύρισμα

μιας σελίδας: ένα λεπτό, μια νέα χρονιά. Όταν

οι ψαράδες ρίχνουν τα δίχτυα τους ακούγεται

ένα πολύ ήσυχο χειροκρότημα και μερικές φορές ένα χαχανητό

σχεδόν βουβό, όπως το κενό μεταξύ δύο

προσγειώσεων εντόμων στον χάρτη της αυτοκρατορίας.



Peter Constantine, Teflon, 2023

Some Worlds for Dr. Vogt I

anglais | Matvei Yankelevich

Eucalyptus leaves stir, a slow
tremble outside the automobile
factory. There is
a world, an image
undisturbed
by speech. The article
missing from the gates.
VW crossing the plaid field.
You could say of vision
but you don’t. There
is a world, a repetition
undisturbed
by rhyme. The soccer player
breaks his ankle thanks
to the game he loves:
small sacrifice. Poor trees ––
knowing so little
of their tragedy: to sway
to shake in the wind, to
sough and bow. 

© Matvei Yankelevich
from: Some Worlds For Dr. Vogt
New York City: Black Square Editions, 2015
Audio production: Haus für Poesie / 2016

Κάποιοι κόσμοι για τον δρ Βογκτ I

grec

Τα φύλα του ευκάλυπτου σαλεύουν, ένα αργό

τρέμουλο έξω απ’ το εργοστάσιο

αυτοκινήτων. Ένας

κόσμος, μια εικόνα

αδιατάραχτη από τον λόγο. Το άρθρο

που λείπει από τις πύλες.

Ένα Φολκσβάγκεν που διασχίζει το καρό πεδίο.

Θα μπορούσαμε να το πούμε οπτικό,

αλλά δεν το λέμε. Ένας κόσμος,

μια επανάληψη

αδιατάραχτη

από ομοιοκαταληξία. Ο ποδοσφαιριστής

σπάει τον αστράγαλό του χάρη

στο παιχνίδι που αγαπά:

μικρή θυσία. Καημένα δέντρα

—γνωρίζουν τόσο λίγο

την τραγωδία τους: να λικνίζονται,

να ταλαντεύονται στον άνεμο, να

θροΐζουν και να υποκλίνονται.

Peter Constantine, Teflon, 2023

GR – Yannis Stiggas – Final poem

grec | renshi.eu [GR-LU-IT-EE-SE-HU-PT-GR]

Είναι που να τρελαίνεται κανείς

όπως ξηλώνουν έτσι τα μερόνυχτα
το αίμα σου κλωστή-κλωστή
οι τρεις σου μοίρες να πανιάζουνε
τι περιμένεις ν’ αρχινίσει, βρε κουτέ,
δεν είναι παραμύθι αυτό

είναι

μονάχα το κουφάρι του.


Αλλά

στο κάτω κάτω της κραυγής

εγώ δεν ήρθα εδώ να πτοηθώ

είμαι ο καλπάζων νους
 της άλλης γονιμότητας

που ’χει βαθύνει τις ρωγμές

και πιο πολύ
 το πείσμα

                 ν’ αρνείσαι

τον ήλιο

σ’ όλες τις ηλικίες του
—είναι σ’ όλες ανήλικος

           Ναι
       λέει στη ζωή
           Ναι
       και στους σύρτες της

Για τέτοιο πείσμα μιλάω

Η μία πνοή είναι μία
οι δύο είναι αμέτρητες


Εκεί που χορταριάζει το χάος
πάμε και χτίζουμε σπίτια.

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Final poem

anglais

It could make you go mad


the way the days and the nights unravel

your blood thread by thread

your three Fates blanching

what kind of beginning are you expecting, you fool,

this is no fairytale


it is


just its corpse.



But


when push comes to holler 


I didn’t come here to shrink back


I am the galloping thoughts

of that other fecundity


that has deepened the fissures


and more so

the willfulness


to reject


the sun


in all its ages

—it is underage


Yes

it says to life

Yes

it says to life’s harness


That is the willfulness I am talking about


One breath is one breath

two breaths are countless



Where chaos gathers moss

we build our houses.

Translation from Greek by Peter Constantine

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΑΖΡΑ ΧΑΛΕΝΤ

grec | Jazra Khaleed

Θα έχω το τέλος μετανάστη από την Τσετσενία
Θα με βρείτε πεταμένο στα σκουπίδια
Με το λαιμό κομμένο και τα χέρια κρύα
Στην πλατεία θα πουν: Αναπαύτηκε εν πολέμω
Κι αν διαδώσετε το λόγο μου στα πέρατα της γης
εγώ σαν πάνθηρας θα επιστρέψω μια ωραία πρωία

Θα έχω το τέλος πόρνης από τη Σενεγάλη
Θα με βρείτε πεταμένο στον ακάλυπτο
Με μια σφαίρα μπάτσου στο κεφάλι
Στην πλατεία θα πουν: Μακάριοι οι πολεμοποιοί
Κι αν μου φορτώσετε τις αμαρτίες των ποιητών
εγώ απ’ τις στάχτες τους θα γεννηθώ και πάλι

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

诗人贾拉・卡里的第一次死亡

chinois

我会像一个车臣的移民那样死去
丢弃在垃圾堆里
切断的喉咙  冰冷的双手
人们会在广场上说:他战死了
若你将我的话传遍地极
我便在阳光灿烂的日子如猎豹般归来      

我会像一个塞内加尔的妓女那样死去
在露天的坟场           
头里留有警察的子弹
人们会在广场上说:好战者有福了
若你让我背负诗人的原罪
我便再次从灰烬中重生 

Translated by Xin Xu and Peter Constantine

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

grec | Jazra Khaleed

Πάνω σε ένα σκεϊτ
διασχίζω την πόλη
Παντού περιπολικά και ζητάδες
Στρατιώτες σε κάθε γωνία
Προσπαθώ να αποφύγω τις κάμερες
Με κοιτάνε σαν το θεό από το καμπαναριό
Νοικοκυραίοι πίσω από κουρτίνες
βλέπουν τις ειδήσεις των οχτώ και κλειδώνουν τις πόρτες
Μισούνε το Άλλο
Λατρεύουν την ασφάλεια
Ο άνθρωπος είναι νεκρός μέσα τους
Φοβούνται κάθε επαφή, έστω και με τα μάτια

Οι δρόμοι ερημωμένοι
τα μαγαζιά κλειστά
τα τηλέφωνα νεκρά
Άλλη μια νύχτα γεμάτη φόβο
Ψάχνω ένα σκοπό
Μη ρωτάς ποιος είμαι
Οι ήρωές μου είναι όλοι νεκροί
Δεν βλέπω ούτε το δέντρο ούτε το δάσος
Μόνο κεραίες και εμπορικά κέντρα
Αν είχα στα χέρια μου όλες τις ανατολές του κόσμου
δε θα ήξερα τι να το κάνω όλο αυτό το φως
Μα πάλι, εγώ δεν σκότωσα ποτέ για λίγο φυσικό αέριο
ή για ένα γήπεδο γκολφ

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

Τρέχω πάνω σε ένα σκεϊτ
Mε το πιστόλι στον κρόταφο
Άλλη μια νύχτα προδίδει τα παιδιά της
Από τα κρατητήρια ακούγεται μουσική στο τέρμα
Η αγάπη έφυγε από αυτή την πόλη
Άφησε πίσω της μόνο σκουπίδια και στρατιώτες
Αν ζούσα στην δεκαετία του ’20, θα ήμουν κομμουνιστής ανθρακωρύχος
Μα είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα
Τα ποντίκια λατρεύουν τον λαβύρινθο - και τον καλό Χριστούλη

Πρώτα πήρανε τους μουσουλμάνους
Τους αναρχικούς
Όσες εχθρεύονται αυτόν τον κόσμο
Εμένα ο καιρός μου έχει περάσει προ πολλού
Γίνομαι αερικό
Διασχίζω την πόλη πάνω σε ένα σκεϊτ
Γυμνός
Με τα κορδόνια λυμένα
Γίνομαι αόρατος
Κάμερες ή όπλα, ένα από τα δύο θα με σκοτώσει
Υπάρχει ένας δρόμος, αλλά δεν υπάρχει ελευθερία

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

© Jazra Khaleed
unpublished,
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

حظر التجول

arabe

على لوحِ التزلجِ
أشقُّ طريقي عبر المدينةِ
دورياتُ الشرطةِ و سياراتُ الأمنِ تملأ المكان
جنودٌ على كل مفترقِ طرق
أحاولُ تجنبَ كاميراتِ المراقبة
يراقبونني مِن على  أبراج الكنائس كأنهم الله
خلفَ ستائرِ النوافذِ
يتابعُ أربابُ البيوت أخبارَ الثامنةِ مساءً
مقفلينَ على أنفسهم الأبواب
كارهينَ أيَّ شيءٍ مختلفٍ عنهم
هم يحبون الشعورَ بالأمان
قد ماتَ الإنسان في داخلهم
يخشون أي فرصةٍ للتواصل, حتى تبادل النظراتِ
هُجرت الشوارعُ
و أُغلقت المتاجرُ
و تعطلت الهواتفُ

إنها ليلةٌ أخرى من الخوف
أسعى وراء هدفٍ
لاتسلني من أنا
قد مات كلُّ أبطالي
فلا أرى بيضاً أو دجاجاً
لا أرى سوى الصحون اللاقطة  و مراكزَ التسوق
إذا جمعتُ كلَّ أشراق الشمس في كفيَّ
فلن أدرِ ما يمكنني فعله بكل ذاك النور
و لكنني لم أقتل أحداً في حياتي من أجل بعضِ الغاز الطبيعي
أو من أجلِ ملعبٍ للغولف

حظرٌ للتجول
هي ليلةٌ بيضاء في أثينا
 
أزيد من سرعتي على لوح التزلج
فوهة  مسدسٍ  تضغط على رأسي
ليلةٌ أخرى تغدر بأطفالها
و تصدح الموسيقى من مراكزِ احتجاز الشرطة
قد رحلَ الحبُّ عن المدينة
تاركاً ورائه القمامة  و الجنود
لو عاصرتُ فترة العشرينات لكنت عامل مناجم شيوعياً
و لكنه القرن الواحد و العشرون
تحبُّ الجرذانُ المتاهات و المخلَّص يسوع المسيح
أولاً أبعدوا المسلمين
ألحقوا بهمُ الفوضويي
وكلُّ أولئك الذين يكرهون العالم
ثم جاء دوري و لكن لم أُبعَد
أتحولُ إلى شبحٍ
أشق طريقي عبر المدينة على لوح التزلج
عارياً
و رباط حذائي منحلٌ
أصبح خفياً
كاميرات المراقبة أو البنادق - واحدةٌ منهما ستقودني لحتفي
هناك طريق و لكنه لا يقود للحرية
 
حظرٌ للتجول
هي ليلةٌ بيضاء في أثينا

translated by Mohammed Kadalah and Peter Constantine

ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ

grec | Jazra Khaleed

Το μεσημέρι είναι ζεστό. Με ακρωτηριάζει
Έχω να φάω δύο μέρες. Εγκυμονώ μια καταιγίδα
Στη γειτονιά μου δεν παίζουνε παιδιά
Οι εραστές φορούν καπέλα τζόκεϊ
Είναι επίπεδοι. Όπως και τα φιλιά τους
Είναι ατσαλάκωτοι
Περπατούν στους δρόμους με τους αγκώνες σε πλήρη έκταση
Στη γειτονιά μου τα γεγονότα είναι κολλημένα στους τοίχους
Η ευτυχία σαπίζει σαν σφαίρα στο στομάχι μπάτσου
Στο σφαγείο της καθημερινότητας εγώ πουλάω μπαλτάδες
Γράφω ένα ποίημα κάθε φορά που πηγαίνω από το σπίτι μου στο μετρό
Αναμένω μια συγκίνηση

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

طبيعة صامتة

arabe

شمسُ الظهيرةِ حارةٌ تشُلُّ أعضائي
مرَّ يومانِ منذُ أن أكلتُ آخرَ مرة. أحملُ في داخلي عاصفةُ
لايلعبُ الأطفالُ في حيي
ولا يرتدي العشاق الخُوَذ
عشاقٌ سطحيون. غير متجعدين
كقُبُلاتهم
يمشونَ في الشوارعِ مستعرضينَ عضلاتِهم
تعلَّقُ نشراتُ الأخبارِ على جدران حيي
و يتقيحُ الفرحُ كرصاصةٍ في أحشاءِ شرطي
أما عن نفسي, فأنا أبيع السكاكينَ في مسلخِ الحياة اليومية
بانتظارِ لمسةٍ من حنان

translated by Mohammed Kadalah and Peter Constantine

ΡΕΦΡΑΙΝ

grec | Jazra Khaleed

Με λένε Γ-Ι-Α-Ζ-Ρ-Α
Γεννήθηκα στης Δύσης το σκοτάδι
Λαθραίος μένω σε πείσμα αριστερών
Όμορφα περνά το βράδυ
Τσακίζοντας κεφάλια φασιστών

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

اللازمة الشعرية

arabe


اسمي ج - ز- ر - ة
أنا هنا بشكل غير شرعيٍّ ,رغم أنف اليساريين
وُلدتُ في عتمة الغرب
و يا لها من أمسيةٍ ملائِمةٍ
لتحطيم رؤوس الفاشيين

translated by Mohammed Kadalah and Peter Constantine

WÖRTER

grec | Jazra Khaleed

Δεν έχω πατρίδα
Κατοικώ μέσα στις λέξεις
Μαυροφορεμένες
Αιχμάλωτες
Μουσταφά Καγιατί, μ' ακούς;
Στη γλώσσα εδρεύει η εξουσία,
μέσα της περιπολεί η αστυνομία
Δεν χρειαζόμαστε άλλους ποιητικούς κύκλους
Δεν χρειαζόμαστε άλλους σεφέρηδες
Στη γειτονιά μου θυσιάζουν τους παρθένους ποιητές
Ράπερς με σκονισμένα μάτια και φαρδιά παντελόνια
σπρώχνουν ρίμες σε πιτσιρίκια που σνιφάρουν λέξεις
Να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι: η τέχνη του ποιητή
Ζαν Ζενέ, μ' ακούς;
Οι λέξεις μου είναι άστεγες,
κοιμούνται στα παγκάκια της Κλαθμώνος
σκεπασμένες με χαρτόκουτα από το Ikea
Οι λέξεις μου δεν μιλάνε στις ειδήσεις,
κάνουν πεζοδρόμιο κάθε βράδυ
Οι λέξεις μου είναι προλετάρισσες, σκλάβες όπως εγώ,
δουλεύουν στα φασονάδικα, μέρα-νύχτα
Δεν θέλω άλλα μοιρολόγια
Δεν θέλω άλλα ρήματα που ν’ ανήκουν στον άμαχο πληθυσμό
Χρειάζομαι μια καινούργια γλώσσα, όχι νταβατζιλίκια
Περιμένω μια επανάσταση να με εφεύρει
Ποθώ την γλώσσα του ταξικού ανταγωνισμού,
μια γλώσσα που έχει γευτεί την εξέγερση
Θα την κατασκευάσω!
Αχ, τι αλαζονεία
Εντάξει, φεύγω
Μα κοίτα, στο πρόσωπό μου χαράζει η αυγή μιας νέας ποίησης
Καμιά λέξη δεν θα μείνει αιχμάλωτη πίσω
Αναζητώ ένα πέρασμα

© Jazra Khaleed
Αθήνα: περιοδικό Τεφλόν, 2008
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

كلمات

arabe

لا وطنَ لي
فأنا أعيشُ داخل الكلماتِ
المغطاة بالسواد
كرهائنَ معصوبةِ العينين
مصطفى الخياطي, هل تسمعني؟
اللغةُ مركز السُّلطة
حيث تتجول الشرطة
فلا حاجة إلى صالوناتِ الشعر
أو إلى نزار قباني
في حيي, يُضحى بالشعراء و هم عذارى
و يبيع مغنو الراب ذوي العيون المغبرَّة و السراويل الفضفاضة
ألحاناً إلى الأطفال الذين يدخنون الكلمات
يتداعون و لكن لا يتوقفون : هكذا هم الشعراء
جان جينيه, هل تسمعني؟
كلماتي مشردةٌ بلا مأوى
تنامُ على مقاعد ساحة كلادمونوس
و تلتحف بأغطيةٍ كرتونيةٍ
كلماتي لا تزورُ غرفَ الأخبار
بل تبيع الحبَّ كل ليلةٍ على قارعة الطرقات
كلماتي عاملات كادحات, عبدات مثلي
يعملن ليلَ نهار كالرق
لا أريد أي خُطَب عزاءٍ بعد الآن
و لا أريد أي أفعال ممن لا ينوون القتال
أنا بحاجة إلى لغةٍ جديدةٍ, لا مزيداً من القوادة
أنتظرُ ثورةً تخلقني
فأنا متعطشٌ للغة حربِ طبقات المجتمع
للغةٍ قد ذاقت طعمَ التمرد
سأخلقها
يالي من مغرور!
حسناً, سأذهب
و لكن انظر إلى وجهي: هناك فجر شعرٍ جديدٍ يبزغ
لن تترك أي كلمة  أو تُؤخذ رهينة
فأنا باحثٌ عن مخرج من هنا

translated by Mohammed Kadalah and Peter Constantine

WÖRTER

grec | Jazra Khaleed

Δεν έχω πατρίδα
Κατοικώ μέσα στις λέξεις
Μαυροφορεμένες
Αιχμάλωτες
Μουσταφά Καγιατί, μ' ακούς;
Στη γλώσσα εδρεύει η εξουσία,
μέσα της περιπολεί η αστυνομία
Δεν χρειαζόμαστε άλλους ποιητικούς κύκλους
Δεν χρειαζόμαστε άλλους σεφέρηδες
Στη γειτονιά μου θυσιάζουν τους παρθένους ποιητές
Ράπερς με σκονισμένα μάτια και φαρδιά παντελόνια
σπρώχνουν ρίμες σε πιτσιρίκια που σνιφάρουν λέξεις
Να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι: η τέχνη του ποιητή
Ζαν Ζενέ, μ' ακούς;
Οι λέξεις μου είναι άστεγες,
κοιμούνται στα παγκάκια της Κλαθμώνος
σκεπασμένες με χαρτόκουτα από το Ikea
Οι λέξεις μου δεν μιλάνε στις ειδήσεις,
κάνουν πεζοδρόμιο κάθε βράδυ
Οι λέξεις μου είναι προλετάρισσες, σκλάβες όπως εγώ,
δουλεύουν στα φασονάδικα, μέρα-νύχτα
Δεν θέλω άλλα μοιρολόγια
Δεν θέλω άλλα ρήματα που ν’ ανήκουν στον άμαχο πληθυσμό
Χρειάζομαι μια καινούργια γλώσσα, όχι νταβατζιλίκια
Περιμένω μια επανάσταση να με εφεύρει
Ποθώ την γλώσσα του ταξικού ανταγωνισμού,
μια γλώσσα που έχει γευτεί την εξέγερση
Θα την κατασκευάσω!
Αχ, τι αλαζονεία
Εντάξει, φεύγω
Μα κοίτα, στο πρόσωπό μου χαράζει η αυγή μιας νέας ποίησης
Καμιά λέξη δεν θα μείνει αιχμάλωτη πίσω
Αναζητώ ένα πέρασμα

© Jazra Khaleed
Αθήνα: περιοδικό Τεφλόν, 2008
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

WORDS

anglais

I have no fatherland
I live within words
That are shrouded in black
And held hostage
Mustapha Khayati, can you hear me?
The seat of power is in language
Where the police patrol
No more poetry circles!
No more poet laureates!
In my neighborhood virgin poets are sacrificed
Rappers with dust-blown eyes and baggy pants
Push rhymes on kids sniffing words
Fall and get back up again: the art of the poet
Jean Genet, can you hear me?
My words are homeless
They sleep on the benches of Klathmonos Square
Covered in IKEA cartons
My words do not speak on the news
They’re out hustling every night
My words are proletarian, slaves like me
They work in sweatshops night and day
I want no more dirges
I want no more verbs belonging to the noncombatants
I need a new language, not pimping
I'm waiting for a revolution to invent me
Hungering for the language of class war
A language that has tasted insurgency
I shall create it!
Ah, what arrogance!
Okay, I’ll be off
But take a look: in my face the dawn of a new poetry is breaking
No word will be left behind, held hostage
I’m seeking a new passage.

Translated by Peter Constantine
in: World Literature Today, July-August 2009

GR – Yannis Stiggas – Opening poem

grec | renshi.eu [GR-LU-IT-EE-SE-HU-PT-GR]

This is the place gentlemen

Πολλές οργιές κάτω απ’ το τίποτα
έτσι
που τα μαλλιά μας μπλέκονται στις ρίζες του

υιέ μου υιέ μου Αβεσσαλώμ

σαν εκκρεμές δεν θα’ χες πέραση
έτσι κι αλλιώς εμείς
τον χρόνο τον εισάγουμε απ’ το Γκρίνουϊτς

γιατί ο δικός μας
έχει λαγούμια μαύρα κι ανεκπλήρωτα
φωνάζεις την αγάπη
και σου επιστρέφει ο αντίλαλος αιμόφυρτος

έχει μυριάδες χέρια που κοπήκανε
δεν ήταν αγαλμάτων
όλα τους
αργότερα μαρμάρωσαν

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Opening poem

anglais

This is the place gentlemen

Many fathoms beneath nothingness
our hair
enmeshed in its roots

my son my son Absalom

you will not have had a pendulum’s sway
as it is
we import time from Greenwich

because our time
has holes that are black and unfilled
you call out to love
and an echo comes back to you bloodied

it has myriad hands that were sliced off
not the hands of sculptures
they later all
turned to stone

Translation from Greek by Peter Constantine

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

grec | Jazra Khaleed

Πάνω σε ένα σκεϊτ
διασχίζω την πόλη
Παντού περιπολικά και ζητάδες
Στρατιώτες σε κάθε γωνία
Προσπαθώ να αποφύγω τις κάμερες
Με κοιτάνε σαν το θεό από το καμπαναριό
Νοικοκυραίοι πίσω από κουρτίνες
βλέπουν τις ειδήσεις των οχτώ και κλειδώνουν τις πόρτες
Μισούνε το Άλλο
Λατρεύουν την ασφάλεια
Ο άνθρωπος είναι νεκρός μέσα τους
Φοβούνται κάθε επαφή, έστω και με τα μάτια

Οι δρόμοι ερημωμένοι
τα μαγαζιά κλειστά
τα τηλέφωνα νεκρά
Άλλη μια νύχτα γεμάτη φόβο
Ψάχνω ένα σκοπό
Μη ρωτάς ποιος είμαι
Οι ήρωές μου είναι όλοι νεκροί
Δεν βλέπω ούτε το δέντρο ούτε το δάσος
Μόνο κεραίες και εμπορικά κέντρα
Αν είχα στα χέρια μου όλες τις ανατολές του κόσμου
δε θα ήξερα τι να το κάνω όλο αυτό το φως
Μα πάλι, εγώ δεν σκότωσα ποτέ για λίγο φυσικό αέριο
ή για ένα γήπεδο γκολφ

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

Τρέχω πάνω σε ένα σκεϊτ
Mε το πιστόλι στον κρόταφο
Άλλη μια νύχτα προδίδει τα παιδιά της
Από τα κρατητήρια ακούγεται μουσική στο τέρμα
Η αγάπη έφυγε από αυτή την πόλη
Άφησε πίσω της μόνο σκουπίδια και στρατιώτες
Αν ζούσα στην δεκαετία του ’20, θα ήμουν κομμουνιστής ανθρακωρύχος
Μα είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα
Τα ποντίκια λατρεύουν τον λαβύρινθο - και τον καλό Χριστούλη

Πρώτα πήρανε τους μουσουλμάνους
Τους αναρχικούς
Όσες εχθρεύονται αυτόν τον κόσμο
Εμένα ο καιρός μου έχει περάσει προ πολλού
Γίνομαι αερικό
Διασχίζω την πόλη πάνω σε ένα σκεϊτ
Γυμνός
Με τα κορδόνια λυμένα
Γίνομαι αόρατος
Κάμερες ή όπλα, ένα από τα δύο θα με σκοτώσει
Υπάρχει ένας δρόμος, αλλά δεν υπάρχει ελευθερία

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

© Jazra Khaleed
unpublished,
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

AUSGANGSPERRE

allemand

Auf einem Skateboard
gleite ich durch die Stadt
Überall Polizeipatrouillen, Streifenwagen
Soldaten an jeder Ecke
Ich versuche den Überwachungskameras auszuweichen
Von Türmen herab beobachten sie mich wie das Auge Gottes
Hinter verhangenen Fenstern
schauen Familienväter die Abendnachrichten und verriegeln die Tür
Sie hassen das Andere
Lieben die Sicherheit
Menschlichkeit ist in ihnen tot
Sie fürchten jeden Kontakt, sogar den zwischen Augen

Die Straßen sind ausgestorben
Die Geschäfte geschlossen
Die Telefone tot
Eine weitere Nacht voller Angst
Ich suche einen Zweck
Frag mich nicht wer ich bin
All meine Helden sind tot
Ich sehe weder den Wald noch die Bäume
Nur Antennen und Shoppingzentren
Wenn ich alle Sonnenaufgänge der Welt in der Hand hielte
wüsste ich nicht was anfangen mit all dem Licht
Immerhin habe ich nie getötet wegen ein paar Tropfen Erdöl
oder wegen einem Golfplatz

Ausgangsperre
Eine weiße Nacht in Athen

Ich fahre dahin auf dem Skateboard
Eine Pistole an meiner Schläfe
Eine weitere Nacht die ihre Kinder verrät
Musik dröhnt laut aus Haftzellen
Die Liebe ist aus dieser Stadt geflüchtet
und hat nur Müll und Soldaten zurückgelassen
Hätte ich in 20ern gelebt wäre ich ein kommunistischer Kohlenarbeiter gewesen
Aber das ist das 21. Jahrhundert
Die Ratten lieben ihr Labyrinth – und unseren lieben Herrn Jesus

Zuerst haben sie die Moslems weggekarrt
Dann die Anarchisten
All jene die diese Welt hassen
An mir ist der Kelch vorbei gegangen
Ich werde ein Gespenst
Ich gleite durch die Stadt auf meinem Skateboard
Nackt
Mit offenen Schuhbändern
Ich werde unsichtbar
Überwachungskamera oder Gewehr – eines von beiden wird mich umbringen
Es gibt einen Weg aber keinen Frieden

Ausgangsperre
Eine weiße Nacht in Athen

Übertragen von Clemens Setz and Peter Constantine

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

grec | Jazra Khaleed

Πάνω σε ένα σκεϊτ
διασχίζω την πόλη
Παντού περιπολικά και ζητάδες
Στρατιώτες σε κάθε γωνία
Προσπαθώ να αποφύγω τις κάμερες
Με κοιτάνε σαν το θεό από το καμπαναριό
Νοικοκυραίοι πίσω από κουρτίνες
βλέπουν τις ειδήσεις των οχτώ και κλειδώνουν τις πόρτες
Μισούνε το Άλλο
Λατρεύουν την ασφάλεια
Ο άνθρωπος είναι νεκρός μέσα τους
Φοβούνται κάθε επαφή, έστω και με τα μάτια

Οι δρόμοι ερημωμένοι
τα μαγαζιά κλειστά
τα τηλέφωνα νεκρά
Άλλη μια νύχτα γεμάτη φόβο
Ψάχνω ένα σκοπό
Μη ρωτάς ποιος είμαι
Οι ήρωές μου είναι όλοι νεκροί
Δεν βλέπω ούτε το δέντρο ούτε το δάσος
Μόνο κεραίες και εμπορικά κέντρα
Αν είχα στα χέρια μου όλες τις ανατολές του κόσμου
δε θα ήξερα τι να το κάνω όλο αυτό το φως
Μα πάλι, εγώ δεν σκότωσα ποτέ για λίγο φυσικό αέριο
ή για ένα γήπεδο γκολφ

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

Τρέχω πάνω σε ένα σκεϊτ
Mε το πιστόλι στον κρόταφο
Άλλη μια νύχτα προδίδει τα παιδιά της
Από τα κρατητήρια ακούγεται μουσική στο τέρμα
Η αγάπη έφυγε από αυτή την πόλη
Άφησε πίσω της μόνο σκουπίδια και στρατιώτες
Αν ζούσα στην δεκαετία του ’20, θα ήμουν κομμουνιστής ανθρακωρύχος
Μα είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα
Τα ποντίκια λατρεύουν τον λαβύρινθο - και τον καλό Χριστούλη

Πρώτα πήρανε τους μουσουλμάνους
Τους αναρχικούς
Όσες εχθρεύονται αυτόν τον κόσμο
Εμένα ο καιρός μου έχει περάσει προ πολλού
Γίνομαι αερικό
Διασχίζω την πόλη πάνω σε ένα σκεϊτ
Γυμνός
Με τα κορδόνια λυμένα
Γίνομαι αόρατος
Κάμερες ή όπλα, ένα από τα δύο θα με σκοτώσει
Υπάρχει ένας δρόμος, αλλά δεν υπάρχει ελευθερία

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

© Jazra Khaleed
unpublished,
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

CURFEW

anglais

On a skateboard
I cut through the city
Police patrols, squad cars everywhere
Soldiers on every corner
I try to dodge surveillance cameras
From steeples they watch me like the eye of God
Behind curtained windows
Family men are watching the eight o’clock news
Αnd locking their doors
They hate what’s different
They love security
Humanity is dead within them
They fear every contact, even eye contact
 
Streets deserted
Stores closed
Phones dead
Another night of fear
I seek a purpose
Don’t ask me who I am
All my heroes are dead
I see neither the trees nor the wood
Only antennas and malls
If I held all the world’s sunrises in my hands
I wouldn’t know what to do with all the light
Yet I never killed anyone for a little natural gas
Or a golf course
 
Curfew
A white night in Athens
 
I speed on a skateboard
A gun at my temple
Another night betrays her children
Music comes at full blast from the police cells
Love has fled this city
Leaving only trash and soldiers behind
Had I lived in the ‘twenties, I’d have been a communist coalminer
But this is the twenty-first century
The rats love the labyrinth—and sweet Lord Jesus
 
First they carted off the Moslems
Then the anarchists
All those who hate this world
My turn came and went
I cut through the city on my skateboard
Naked
Loose-laced
I become invisible
Surveillance camera or gun—one of them will kill me
There is a road, but there’s no freedom
 
Curfew
A white night in Athens

Translated by Peter Constantine

ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

grec | Jazra Khaleed

Σήμερα το πρωί η ευτυχία μού χτύπησε το παράθυρο
Στο λαιμό φόραγε διαμάντια
Την αγνόησα
Γύρισα πλευρό  
Την βλαστήμησα
Όχι, δε θα γίνω δολοφόνος γι’ αυτήν

Κάθε πρωί τρώω τον πόνο με κορνφλέικς
Κάθε βράδυ αμφισβητώ τη λογική μου
Θέλω να γίνω καλοκαίρι
Να τρέχω ολόγυμνος στις παραλίες
Όλοι να με θαυμάζουν

Ο Θεός είναι άξιος συμπαραστάτης μου
Προσεύχεται σε μένα
Τρώει από το σώμα μου
Πίνει από το αίμα μου
Μερικές φορές κάθεται στα πόδια μου
Του χαϊδεύω τα μαλλιά

Έγνοιες, συμπόνια, τύψεις δεν σημαίνουν τίποτα για μένα
Κάθε Κυριακή διαβάζω επικήδειους σε εκκλησίες
Συγνώμη, δεν παίρνω παραγγελίες
Κάθε φορά που ακούω τη λέξη ειρήνη
Κοιμάμαι με ένα όπλο κάτω από το μαξιλάρι

Γιάζρα Χαλίντ είναι το όνομά μου
Αγία πουτάνα
Μπάσταρδος ποιητής
Κάποιες φορές πολεμιστής, τις περισσότερες δειλός
Ξέρω ποιος είμαι
Έχω σπιλώσει την τιμή κάθε έντιμης οικογένειας
Έχω πηδήξει κάθε τηλεπαρουσιάστρια
Οι παρομοιώσεις είναι το δυνατό μου σημείο
Έχω μαζέψει κατάρες από κάθε καταραμένο ποιητή

Δείξε μου μια γυναίκα κι εγώ θα την γονιμοποιήσω
Ή έναν ήλιο και θα τον θαμπώσω
Δώσε μου μια πατρίδα κι εγώ θα την προδώσω
Ή θα δολοφονήσω τον τύραννο
Και θα διαπομπεύσω τον πρωθυπουργό
Κλείσε μου εμφανίσεις σε τσίρκο
Ή σε διεθνή φεστιβάλ λογοτεχνίας
Βρίσε με, φτύσε με κι εγώ θα σταυρωθώ για χάρη σου
Δίδαξέ με ξένες γλώσσες και τυφλό σύστημα
Ανάγκασέ με να διαβάζω εφημερίδες και να βλέπω τηλεόραση
Μάθε μου κολακείες και γαλιφιές
Γιατί σε κάτι πρέπει να χρησιμεύουν και οι ποιητές

Γράφω για τους ανέστιους, τους ξυπόλητους, τους πένητες
Τους τελευταίους στη σειρά
Να κυλιέμαι στο πεζοδρόμιο και να ξερνάω έξω από μπαρ
Αυτό μόνο αξίζει

Είμαι μια υπόσχεση που κανείς δε θα κρατήσει

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

SELF-PORTRAIT

anglais

Happiness knocked on my window this morning
Diamonds around her neck
I looked the other way
Turned my back on her
Spoke harsh words
No, I won’t turn murderer on her account

Every morning I eat pain with my cornflakes
Every evening I challenge my sanity
I want to turn into summer
To run naked on the beach
Admired by all

God is a worthy comrade
He prays to me
Partakes of my body
Drinks of my blood
At times he sits at my feet
I run my fingers through his hair

Cares, qualms, compassion mean nothing to me
Every Sunday I read funeral orations in churches
I’m sorry, but I don’t take requests
Whenever I hear the word peace
I sleep with a gun under my pillow

Jazra Khaleed is my name
A holy whore
A bastard poet
A fighter sometimes, mostly a coward
I know who I am
I have stained the honor of every honourable family
I’ve laid every talk-show hostess
Similes are my strongpoint
I’ve collected curses from every cursed poet

Show me a woman and I will impregnate her
Or a sun and I will darken it
Give me a fatherland and I will betray it
Or assassinate its tyrant
Expose its president
Book me at a circus
Or an international poetry festival
Swear at me, spit at me, and I will crucify myself for your pleasure
Teach me foreign tongues and touch-typing
Force me to read newspapers and watch television
Teach me sweet-talk and flattery
Poets, too, need to be useful in some way

I write in the name of all vagrants, barefoot indigents,
Those who are last
As I roll on the sidewalk and throw up outside bars
This is the only worthy cause

I am a promise that nobody will keep

Translated by Peter Constantine/ Modern Poetry in Translation, Series 3, No.12

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

grec | Jazra Khaleed

Είμαι ένας γαμημένος μουσουλμάνος
Γροθιά, κνήμη, πούτσος
Δε θα γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου
(δεν έχω πατρίδα)
Είμαι μια υγειονομική απειλή,
ένα μίασμα
Δεν ανήκω σε καμιά πολιτισμένη φυλή
Τι χαλάει την εικόνα της χώρας σας;
       Το χρώμα ή τα δόντια μου;
Στο στήθος μου γεμάτα μετανάστες
ξωκοίλουνε τα σαπιοκάραβα
Στην πλάτη μου ξεκινάνε εμφύλιοι πόλεμοι
Αντάρτες ξεπηδούν από τα πλευρά μου
Γιατροί με τη συνοδεία μπάτσων
βάζουν αγγελίες θανάτου στο κορμί μου,
επικηρύσσουν την κάθε μου έκκριση
Την ώρα που εγώ επανεφεύρω τη σύφιλη
αυτοί διαλαλούνε την ασφάλεια
Επιτροπές κατοίκων ετοιμάζουν πογκρόμ
Τα μεροκάματα πέφτουν
Οι εργολάβοι αγοράζουν
Η σιωπηλή πλειοψηφία αλλάζει κανάλι
Mε τα χέρια γεμάτα αίμα
οι καλοί και ευαίσθητοι άνθρωποι
αγοράζουν το φόβο σε μπουκαλάκια,
φυλάνε το σώμα τους στην τράπεζα για τόκο:
Ο ιμπεριαλισμός των μικροαστών

Είμαι ένας γαμημένος μουσουλμάνος
Γροθιά, κνήμη, πούτσος
Σ’ αυτή τη χώρα
βιάζουν τους μετανάστες,
καίνε τους ποιητές
Ο μπαλτάς της ελληνικής δημοκρατίας
         τεμαχίζει, τεμαχίζει, τεμαχίζει
Κάτω απ' την κόψη του σπαθιού
την τρομερή
θα ζήσετε
χίλια χρόνια
καθαροί

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

GREEK DEMOCRACY

anglais

I’m a fucked Muslim
Fist, foot, cock
No, I won’t return to my fatherland,
(I don’t have a fatherland)
I am biohazardous
miasmatic
I belong to no civilized race
What about me blights your country
—my color or my teeth?
My chest is an island of immigrants
dumped by the rotting boats
My back is the no-man’s-land of the civil war
The rebels ooze from my ribs.
Doctors, sheathed by a protective film of cops,
stop up my every secretion with a toe tag
I am the cosmogenesis of an entirely new syphilis,
while they promulgate the propaganda of safety
The neighborhood committees send out RSVPs to their pogroms
Wages tank
Contractors consume
Everyone else rapidly changes the channel
The blood-wet hands
of kind and sensitive people
clutch 50 cent bottles of fear,
their deposited bodies accrue interest in the vaults of banks:
The bourgeoisie’s imperialism is petty
 
I'm a fucked Muslim
Fist, foot, cock
In this country
they rape immigrants
they burn poets
The axe of Greek democracy
          thocks, thocks, thocks
By the lights of thine eyes,
and Pallas’s Flaming Sword,
you shall live a thousand years  
unblemished in deed and word

Translated by Max Ritvo and Peter Constantine

ΜΑΥΡΑ ΧΕΙΛΗ

grec | Jazra Khaleed

Ακούστε
Εσείς που μασουλάτε τη μοναξιά μου
με την τηλεόραση ανοικτή
Εσείς που έρχεστε στην κηδεία μου
για να ανάψετε ένα κερί
Ακούστε
Ένα ρήμα θα σας σφηνώσω στα μάτια
Ένα beat θα σας φυτέψω στα στήθια

Εγώ δεν έχω μήτε ένα φράγκο στην καρδιά
μήτε κολακείες και επίθετα κρυμμένα στην τσέπη
Σκορπίζω την ομορφιά μου στο μπετόν
Με τα χέρια βουτηγμένα στο αίμα ποιητών
γράφω τα πάντα στα 9mm
Δεν υπάρχει κανείς να σεβαστώ
Μετανάστης τριάντα ετών
Δεν έχω ευθύνες
Φτύνω λέξεις στα 120 bpm

Εσείς οι μέσοι άνθρωποι!
Τεμαχίζετε τον έρωτα σε ίντσες
Αγοράζετε τον έρωτα με πιστωτικές κάρτες
Καυχιέστε επιδόσεις
Μπροστά σε μια οθόνη κατεβάζετε στύσεις
Εμένα το κορμί μου κανείς σας δεν μπορεί να το αγγίξει
Εγώ κάθε βράδυ βάφω τα χείλη μου μαύρα

Ακούστε με εσείς που φυλλομετράτε τις ήττες μου
Με θέλετε ευθεία γραμμή, άντρα αντί παιδί
Με θέλετε καλοραμμένο σακάκι
Ευγενικό και νουνεχή
Μου δένετε τα χέρια σε δείκτες ρολογιών
Προσπαθείτε να με σφηνώσετε σ’ αυτόν τον κόσμο
Μπορείτε, όπως εγώ,
να κάνετε τις λέξεις πράξεις;
να κυοφορήσετε την άνοιξη;  
να καείτε χωρίς να αφήσετε στάχτες;

Ελάτε να σας κάνω ανθρώπους
εσάς αξιότιμε δικαστή που σκουπίζετε τις ενοχές από τα γένια σας
εσάς αγαπητέ δημοσιογράφε που διαφημίζετε το θάνατο
εσάς τη φιλάνθρωπη κυρία που χαϊδεύετε κεφαλάκια παιδιών
κι εσάς που διαβάζετε αυτό το ποίημα σαλιώνοντας το δάκτυλο
Προσφέρω σε όλους σας το σώμα μου για προσκύνημα
Πιστέψτε με
μια μέρα θα με λατρέψετε σαν το Χριστό

Όμως λυπάμαι για εσάς κύριε
Δε διαπραγματεύομαι με ορκωτούς λογιστές λέξεων
με κριτικούς τέχνης που τρώνε από τα χέρια μου
Μπορείτε, αν θέλετε, να μου πλύνετε τα πόδια
Μη το πάρετε προσωπικά

Τι να τις κάνω τις σφαίρες όταν υπάρχουν τόσες λέξεις
πρόθυμες να πεθάνουν για μένα;

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

BLACK LIPS

anglais

Listen
You who chew on my solitude
with your televisions on
You who attend my funeral every morning
to light a candle
Listen
I will drive a verb into your eyes
I will plant a beat in your chests

I don’t have a cent in my heart
or smooth talk and epithets hidden in my pocket
I scatter my beauty on concrete streets
I dip my hands in poets’ blood
I write everything in 9 mm caliber
There’s no one for me to respect
A twenty-one-year-old Muslim punk
I bear no responsibility
I spit words at 120 B.P.M.

You man in the street!      
You portion out love in inches
Purchase love with credit cards
Trumpet your prowess
At your screen you download erections
None of you can touch my body
I paint my lips black every night

Listen to me, you who leaf through my defeats!
You want me to be a straight line, a man and not a boy
You want me to be a well-sewn jacket
Polite and politic
You tie my arms to watch hands
You try to jam me into this world
Can you, like me,
turn words into deeds?
Can you carry springtime in your bellies?
Burn without ashes?

Come let me make you human,
you, Your Honor, who wipe guilt from your beard
you, esteemed journalist, who tout death
you, philanthropic lady, who pat children’s heads without bending down
and you who read this poem, licking your finger—
To all of you I offer my body for genuflection
Believe me
one day you will adore me like Christ

But I’m sorry for you sir—
I do not negotiate with chartered accountants of words
with art critics who eat from my hand
You may, if you desire, wash my feet
Don’t take it personally

Why do I need bullets if there are so many words
                    prepared to die for me?

Translated by Peter Constantine
in: Words Without Borders, March 2010

GR – Yannis Stiggas – Opening Poem

grec | renshi.eu [GR-SI-BE-DE-DK-BG-GR]

This is the place gentlemen

Πολλές οργιές κάτω απ’ το τίποτα
έτσι
που τα μαλλιά μας μπλέκονται στις ρίζες του

υιέ μου υιέ μου Αβεσσαλώμ

σαν εκκρεμές δεν θα’ χες πέραση
έτσι κι αλλιώς εμείς
τον χρόνο τον εισάγουμε απ’ το Γκρίνουϊτς

γιατί ο δικός μας
έχει λαγούμια μαύρα κι ανεκπλήρωτα
φωνάζεις την αγάπη
και σου επιστρέφει ο αντίλαλος αιμόφυρτος

έχει μυριάδες χέρια που κοπήκανε
δεν ήταν αγαλμάτων
όλα τους
αργότερα μαρμάρωσαν

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Opening Poem

anglais

This is the place gentlemen

Many fathoms beneath nothingness
our hair
enmeshed in its roots

my son my son Absalom

you will not have had a pendulum’s sway
as it is
we import time from Greenwich

because our time
has holes that are black and unfilled
you call out to love
and an echo comes back to you bloodied

it has myriad hands that were sliced off
not the hands of sculptures
they later all
turned to stone

Translation from Greek by Peter Constantine

GR – Yannis Stiggas – Opening Poem

grec | renshi.eu [GR-RO-FI-SK-NL-LT-FR-GR]

This is the place gentlemen

Πολλές οργιές κάτω απ’ το τίποτα
έτσι
που τα μαλλιά μας μπλέκονται στις ρίζες του

υιέ μου υιέ μου Αβεσσαλώμ

σαν εκκρεμές δεν θα’ χες πέραση
έτσι κι αλλιώς εμείς
τον χρόνο τον εισάγουμε απ’ το Γκρίνουϊτς

γιατί ο δικός μας
έχει λαγούμια μαύρα κι ανεκπλήρωτα
φωνάζεις την αγάπη
και σου επιστρέφει ο αντίλαλος αιμόφυρτος

έχει μυριάδες χέρια που κοπήκανε
δεν ήταν αγαλμάτων
όλα τους
αργότερα μαρμάρωσαν

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Opening Poem

anglais

This is the place gentlemen

Many fathoms beneath nothingness
our hair
enmeshed in its roots

my son my son Absalom

you will not have had a pendulum’s sway
as it is
we import time from Greenwich

because our time
has holes that are black and unfilled
you call out to love
and an echo comes back to you bloodied

it has myriad hands that were sliced off
not the hands of sculptures
they later all
turned to stone

Translation from Greek by Peter Constantine

GR – Yannis Stiggas – Opening Poem

grec | renshi.eu [GR-LV-UK-CZ-MT-HR-GR]

This is the place gentlemen

Πολλές οργιές κάτω απ’ το τίποτα
έτσι
που τα μαλλιά μας μπλέκονται στις ρίζες του

υιέ μου υιέ μου Αβεσσαλώμ

σαν εκκρεμές δεν θα’ χες πέραση
έτσι κι αλλιώς εμείς
τον χρόνο τον εισάγουμε απ’ το Γκρίνουϊτς

γιατί ο δικός μας
έχει λαγούμια μαύρα κι ανεκπλήρωτα
φωνάζεις την αγάπη
και σου επιστρέφει ο αντίλαλος αιμόφυρτος

έχει μυριάδες χέρια που κοπήκανε
δεν ήταν αγαλμάτων
όλα τους
αργότερα μαρμάρωσαν

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Opening Poem

anglais

This is the place gentlemen

Many fathoms beneath nothingness
our hair
enmeshed in its roots

my son my son Absalom

you will not have had a pendulum’s sway
as it is
we import time from Greenwich

because our time
has holes that are black and unfilled
you call out to love
and an echo comes back to you bloodied

it has myriad hands that were sliced off
not the hands of sculptures
they later all
turned to stone

Translation from Greek by Peter Constantine

GR – Yannis Stiggas – Opening Poem

grec | renshi.eu [GR-ES-IE-CY-PL-AT-GR]

This is the place gentlemen

Πολλές οργιές κάτω απ’ το τίποτα
έτσι
που τα μαλλιά μας μπλέκονται στις ρίζες του

υιέ μου υιέ μου Αβεσσαλώμ

σαν εκκρεμές δεν θα’ χες πέραση
έτσι κι αλλιώς εμείς
τον χρόνο τον εισάγουμε απ’ το Γκρίνουϊτς

γιατί ο δικός μας
έχει λαγούμια μαύρα κι ανεκπλήρωτα
φωνάζεις την αγάπη
και σου επιστρέφει ο αντίλαλος αιμόφυρτος

έχει μυριάδες χέρια που κοπήκανε
δεν ήταν αγαλμάτων
όλα τους
αργότερα μαρμάρωσαν

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Opening Poem

anglais

This is the place gentlemen

Many fathoms beneath nothingness
our hair
enmeshed in its roots

my son my son Absalom

you will not have had a pendulum’s sway
as it is
we import time from Greenwich

because our time
has holes that are black and unfilled
you call out to love
and an echo comes back to you bloodied

it has myriad hands that were sliced off
not the hands of sculptures
they later all
turned to stone

Translation from Greek by Peter Constantine

GR – Yannis Stiggas – Final Poem

grec | renshi.eu [GR-SI-BE-DE-DK-BG-GR]

Είναι που να τρελαίνεται κανείς

όπως ξηλώνουν έτσι τα μερόνυχτα
το αίμα σου κλωστή-κλωστή
οι τρεις σου μοίρες να πανιάζουνε
τι περιμένεις ν’ αρχινίσει, βρε κουτέ,
δεν είναι παραμύθι αυτό

είναι

μονάχα το κουφάρι του.


Αλλά

στο κάτω κάτω της κραυγής

εγώ δεν ήρθα εδώ να πτοηθώ

είμαι ο καλπάζων νους
 της άλλης γονιμότητας

που ’χει βαθύνει τις ρωγμές

και πιο πολύ
 το πείσμα

                 ν’ αρνείσαι

τον ήλιο

σ’ όλες τις ηλικίες του
—είναι σ’ όλες ανήλικος

           Ναι
       λέει στη ζωή
           Ναι
       και στους σύρτες της

Για τέτοιο πείσμα μιλάω

Η μία πνοή είναι μία
οι δύο είναι αμέτρητες


Εκεί που χορταριάζει το χάος
πάμε και χτίζουμε σπίτια.

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Final Poem

anglais

It could make you go mad

the way the days and the nights unravel
your blood thread by thread
your three Fates blanching
what kind of beginning are you expecting, you fool,
this is no fairytale

it is

just its corpse.


But

when push comes to holler 

I didn’t come here to shrink back

I am the galloping thoughts
of that other fecundity

that has deepened the fissures

and more so
the willfulness

to reject

the sun

in all its ages
—it is underage

Yes
it says to life
Yes
it says to life’s harness

That is the willfulness I am talking about

One breath is one breath
two breaths are countless


Where chaos gathers moss
we build our houses.

Translation from Greek by Peter Constantine

GR – Yannis Stiggas – Final Poem

grec | renshi.eu [GR-RO-FI-SK-NL-LT-FR-GR]

Είναι που να τρελαίνεται κανείς

όπως ξηλώνουν έτσι τα μερόνυχτα
το αίμα σου κλωστή-κλωστή
οι τρεις σου μοίρες να πανιάζουνε
τι περιμένεις ν’ αρχινίσει, βρε κουτέ,
δεν είναι παραμύθι αυτό

είναι

μονάχα το κουφάρι του.


Αλλά

στο κάτω κάτω της κραυγής

εγώ δεν ήρθα εδώ να πτοηθώ

είμαι ο καλπάζων νους
 της άλλης γονιμότητας

που ’χει βαθύνει τις ρωγμές

και πιο πολύ
 το πείσμα

                 ν’ αρνείσαι

τον ήλιο

σ’ όλες τις ηλικίες του
—είναι σ’ όλες ανήλικος

           Ναι
       λέει στη ζωή
           Ναι
       και στους σύρτες της

Για τέτοιο πείσμα μιλάω

Η μία πνοή είναι μία
οι δύο είναι αμέτρητες


Εκεί που χορταριάζει το χάος
πάμε και χτίζουμε σπίτια.

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Final Poem

anglais

It could make you go mad

the way the days and the nights unravel
your blood thread by thread
your three Fates blanching
what kind of beginning are you expecting, you fool,
this is no fairytale

it is

just its corpse.


But

when push comes to holler 

I didn’t come here to shrink back

I am the galloping thoughts
of that other fecundity

that has deepened the fissures

and more so
the willfulness

to reject

the sun

in all its ages
—it is underage

Yes
it says to life
Yes
it says to life’s harness

That is the willfulness I am talking about

One breath is one breath
two breaths are countless


Where chaos gathers moss
we build our houses.

Translation from Greek by Peter Constantine

GR – Yannis Stiggas – Final Poem

grec | renshi.eu [GR-LV-UK-CZ-MT-HR-GR]

Είναι που να τρελαίνεται κανείς

όπως ξηλώνουν έτσι τα μερόνυχτα
το αίμα σου κλωστή-κλωστή
οι τρεις σου μοίρες να πανιάζουνε
τι περιμένεις ν’ αρχινίσει, βρε κουτέ,
δεν είναι παραμύθι αυτό

είναι

μονάχα το κουφάρι του.


Αλλά

στο κάτω κάτω της κραυγής

εγώ δεν ήρθα εδώ να πτοηθώ

είμαι ο καλπάζων νους
 της άλλης γονιμότητας

που ’χει βαθύνει τις ρωγμές

και πιο πολύ
 το πείσμα

                 ν’ αρνείσαι

τον ήλιο

σ’ όλες τις ηλικίες του
—είναι σ’ όλες ανήλικος

           Ναι
       λέει στη ζωή
           Ναι
       και στους σύρτες της

Για τέτοιο πείσμα μιλάω

Η μία πνοή είναι μία
οι δύο είναι αμέτρητες


Εκεί που χορταριάζει το χάος
πάμε και χτίζουμε σπίτια.

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Final Poem

anglais

It could make you go mad

the way the days and the nights unravel
your blood thread by thread
your three Fates blanching
what kind of beginning are you expecting, you fool,
this is no fairytale

it is

just its corpse.


But

when push comes to holler 

I didn’t come here to shrink back

I am the galloping thoughts
of that other fecundity

that has deepened the fissures

and more so
the willfulness

to reject

the sun

in all its ages
—it is underage

Yes
it says to life
Yes
it says to life’s harness

That is the willfulness I am talking about

One breath is one breath
two breaths are countless


Where chaos gathers moss
we build our houses.

Translation from Greek by Peter Constantine

GR – Yannis Stiggas – Final Poem

grec | renshi.eu [GR-ES-IE-CY-PL-AT-GR]

Είναι που να τρελαίνεται κανείς

όπως ξηλώνουν έτσι τα μερόνυχτα
το αίμα σου κλωστή-κλωστή
οι τρεις σου μοίρες να πανιάζουνε
τι περιμένεις ν’ αρχινίσει, βρε κουτέ,
δεν είναι παραμύθι αυτό

είναι

μονάχα το κουφάρι του.


Αλλά

στο κάτω κάτω της κραυγής

εγώ δεν ήρθα εδώ να πτοηθώ

είμαι ο καλπάζων νους
 της άλλης γονιμότητας

που ’χει βαθύνει τις ρωγμές

και πιο πολύ
 το πείσμα

                 ν’ αρνείσαι

τον ήλιο

σ’ όλες τις ηλικίες του
—είναι σ’ όλες ανήλικος

           Ναι
       λέει στη ζωή
           Ναι
       και στους σύρτες της

Για τέτοιο πείσμα μιλάω

Η μία πνοή είναι μία
οι δύο είναι αμέτρητες


Εκεί που χορταριάζει το χάος
πάμε και χτίζουμε σπίτια.

© Yannis Stiggas
Audio production: renshi.eu @ poesiefestival berlin 2012

Greece – Yannis Stiggas – Final Poem

anglais

It could make you go mad

the way the days and the nights unravel
your blood thread by thread
your three Fates blanching
what kind of beginning are you expecting, you fool,
this is no fairytale

it is

just its corpse.


But

when push comes to holler 

I didn’t come here to shrink back

I am the galloping thoughts
of that other fecundity

that has deepened the fissures

and more so
the willfulness

to reject

the sun

in all its ages
—it is underage

Yes
it says to life
Yes
it says to life’s harness

That is the willfulness I am talking about

One breath is one breath
two breaths are countless


Where chaos gathers moss
we build our houses.

Translation from Greek by Peter Constantine