Anne Seidel

and that is (only) the beginning, chaos, the shadowed disturbed, which reveals the space of the blended presence. here. a lamp, a table, a pad, the whole world in boxes, other than a few books. montale mainly. the journey: an impression of the soundless sequence of words spoken one into another. had one addressed each other previously – then with the regret of the smallest. but yes, I say nonetheless. little things. sounds of water, the night is regulated, a sound that presses through the gaps in the trees as through the temples of a white entropy.

et c’est (seulement) le début, le chaos, la perturbation cernée d’ombres qui dévoile l’espace de la présence mélangée. ici. une lampe, une table, un bout de papier, le monde entier dans une caisse, excepté quelques livres. montale surtout. le voyage : une empreinte de la suite silencieuse de paroles imbriquées l’une dans l’autre. s’adressait-on auparavant la parole – c’était avec le regret du minime. mais oui, dis-je malgré tout. petites choses. bruits d’eau, la nuit est gouvernée et un son pénètre à travers les espaces vides des arbres, comme à travers les tempes d’une blanche entropie.

e questo è (solo) l’inizio, il caos, la confusione recinta di ombre, la quale mostra lo spazio della presenza confusa. qui. una lampada, un tavolo, un pezzo di carta, tutto il mondo in bauli, salvo un paio di libri. montale soprattutto. il viaggio: una stampa della muta fila di parole intrecciate l’una nell’altra. se ci rivolgevamo prima la parola – era con il rimpianto della minimalità. ma sì, dico comunque. piccole cose. rumori d’acqua, la notte viene governata e un suono penetra attraverso gli spazi vuoti fra gli alberi, come attraverso le tempie di una pallida entropia.

и ова е (само) почетокот, хаосот, засенченото збркано, кое го прикажува просторот на помешаната присутност. овде. ламба, маса, блок, целиот свет во кутии, освен неколку книги. пред сѐ монтал. патувањето: отпечаток од безгласната последица на зборовите изговорени едни во други. ако порано постоело обраќање – тогаш со жалење за најнезначајното. но, да, сепак кажувам. мали работи. водени шумови, ноќта е управувана, глас кој продира низ празните места на дрвјата како низ слепоочниците на бела ентропија.