Jan Kaus

There is a good vantage from here of what we call an Estonian landscape. A spherical pool with a quaking bog shoreline. Forests that wall off the view despite storms and clear-cutting. Occasionally, the reek of the nearby swine farm will barrel over. If I had even a fleck of wanderer’s blood flowing in my veins, I’d get a move on, because the patch of field there between the tufts of trees seems to ask: what are you waiting for, slowpoke? It’s all much more prosaic, of course – boozehounds squat at the base of the romantic chimney that projects from the other side of the glacial valley. My father-in-law has good binoculars. The moon in the palm of your hand. In the olden days, it was forbidden to point at the moon-king. On nights like this, the landscape is covered by a delicate frost of yearning. 

D’ici, on voit bien cette chose que nous appelons le paysage estonien. Un petit lac au rivage souple. Des forêts qui emmurent la vue, malgré les tempêtes et les coupes claires. De temps en temps la porcherie émet une bouffée de puanteur. Si en moi coulait ne serait-ce qu’un soupçon d’esprit d’aventure, je me mettrais en route, car ce bout de champ là-bas entre les boqueteaux semble me demander : qu’attends-tu donc, lambin ? Évidemment tout est plus prosaïque : sous la cheminée romantique qu’on aperçoit derrière le vallon vivent des ivrognes. Mon beau-père a de bonnes jumelles. La Lune semble si proche qu’on pourrait la toucher. Les anciens disaient qu’il ne faut pas montrer du doigt le roi de la Lune. Dans ces nuit-là, le paysage est recouvert par le givre mince de la nostalgie. 

Hiervandaan heb je een goed zicht op wat we het Estische landschap noemen. Een waterspiegel tussen oevers vol kraggen. Bossen die het uitzicht ommuren, ondanks stormen en kaalkap. Soms een vlaag van de stank uit een varkenshouderij. Als ik ook maar een beetje uilenspiegelbloed zou hebben, zou ik op pad gaan, want het veld daarginds tussen de bossen lijkt te vragen: waar wacht je nog op, luiwammes? Natuurlijk is het in het echt prozaïscher — onder de romantische schoorsteen aan de andere kant van het oerstroomdal woont een stel zuipschuiten. Mijn schoonvader heeft een goede kijker. De maan hangt voor het grijpen. Van de oude mensen mocht je nooit naar de maankoning wijzen. In dit soort nachten ligt er een dun dauwlaagje van verlangen over het landschap.