Sapphire

Η αδερφή μου λέει πως ήταν ένα βράδυ σαν και τ' άλλα, όμως
υπάρχουν τέτοια αλήθεια; Μόλις πήρε να γέρνει ο ήλιος, τα πράγματα
άλλαξαν. Εσύ κι εκείνη στο δωμάτιό σας – ο λαδής καναπές,
αθλητικά τρόπαια, η νέα έγχρωμη ΤV, τα κάδρα του Κένεντυ και του
Λούθερ Κιγκ ακόμη ανάποδα στον τοίχο, η γυάλινη πόρτα, βήματα
οικεία στην πίσω αυλή. Καθόσουν στη γωνιά, μ' ένα τόνο στη φωνή
σαν να ρωτάς αν έχουν μείνει άλλα χοτ-ντογκ ή σαν να λες έλα λοιπόν
να φτιαχτούμε. Εκείνη είπε πως γύρισες μονάχα και την κοίταξες και
είπες, "'Έλα λοιπόν να τον ξεκάνουμε, έλα να τον ξεκάνουμε τον
γέρο".

Ma soeur me dit que c’était une soirée tout à fait ordinaire, mais une soirée n’est jamais
ordinaire, vous ne croyez pas? Une fois que le soleil a commencé à descendre du ciel
les choses changent. Toi et elle étiez assis dans le salon - le canapé en vinyl de couleur
olive, des trophées de sport, la nouvelle télé couleur, des photos de Kennedy et de
Luther King que nous retournons sans arrêt vers le mur, des portes vitrées, des
escaliers en beton qui donnent sur l’arrière-cour. Tu étais assis dans le salon, au ton de
ta voix il est possible que tu aies demandé s’il restait des hotdogs ou que tu aies dit,
partons, allons nous procurer de la drogue. Elle a dit que tu t’es simplement retourné
vers elle et que tu l‘as regardé en disant: „Tuons-le, allons tuer le vieux.“

Mia sorella dice che era solo una sera qualunque, ma la sera non è mai qualunque, no? Dopo che il
sole ha iniziato a calare nel cielo le cose cambiano. Tu e lei eravate seduti in quella topaia - il divano
in vinile verde oliva, i trofei sportivi, la nuova TV a colori, le foto di Kennedy e King che
continuiamo a girare verso la parete, la porta a vetri, i gradini di cemento che danno sul retro. Eri
seduto in quella topaia, dal tono della voce era come se chiedessi ce ne sono ancora di hot dogs o
dicessi andiamo a sbronzarci. Ha detto che ti sei solo voltato a guardarla e hai detto:
“Ammazziamolo, ammazziamo il vecchio.”

Sestra pravi, da je bil samo navaden večer, a večeri vendar niso nikoli
navadni. Ko se sonce prične spuščati se nebne stvari spremenijo. Sedeli
sta v čumnati – olivno zeleni polivinilen kavč, športne trofeje, nov barven
TV, slike Kennedyja in Kinga, ki jih obračava k steni, steklena vrata,
betonske stopnice na vrt. Sedeli sta v čumnati, po barvi glasu bi jo lahko
spraševala, če je v hladilniku še kakšna hrenovka ali predlagala, da se
zadaneta. Pravi, da si se obrnila, jo pogledala in rekla: »Ubijva ga, ubijva
starega.«

Meine Schwester erzählt, es war bloß ein ganz normaler Abend, aber ein Abend ist nie ganz normal, oder? Wenn die Sonne erstmal vom Himmel herabsinkt verändert sich alles. Du und sie, ihr habt in der Höhle gesessen – das olivgrüne Kunstledersofa, Pokale, neuer Farbfernseher, Bilder von Kennedy und King, die wir immer zur Wand drehen, Bleiglastür, Betontreppe zum Hinterhof. Du hast in der Höhle gesessen, deiner Stimme nach hättest du fragen können, haben wir noch Hot-dogs, oder sagen können, komm, wir ziehen uns was rein. Sie sagte, du hättest dich einfach umgedreht und sie angeschaut und gesagt: „Komm, wir bringen ihn um, wir bringen den Alten um.“

Sesuo aiškina man, kad tai buvo tik eilinis vakaras, bet vakaras niekad nebūna eilinis, ar ne? Vos saulė ima ristis dangumi žemyn, viskas keičias. Sėdėjai kartu su ja svetainėje – alyvuogių žalumo vinilinė sofa, sportiniai prizai, naujas spalvotas televizorius, Kenedžio ir Kingo nuotraukos, kurias laikome veidais į sieną, nikeliuotos stiklo durys, betoniniai laipteliai į sodą kieme. Sėdėjai svetainėje, sprendžiant iš tono, galėjai klausti, ar dar liko dešrainių, arba siūlyti – varom pasismaginti. Ji sakė, tu tik apsisukai, pažiūrėjai į ją ir tarei: „Užmuškim jį, užmuškim tą senį“.