Björn Kuhligk

Ar filmoù-liv zo miret er yenerezioù
un embaradur a c’hell kregiñ àr
porzh an dergei, ya, e-touez ar spesadoù loened omp
-ni ar re dristañ

preniñ a reomp argant e mekanikoù-bilhedoù
feurmiñ a reomp kambroù evit an hañvezh
lenn a reomp ar gazetenn da vintin ha
beviñ a reomp, déjà-vus*, gortoz a reomp
Lizherioù karantez, ne zegouezhont ket
ijiniñ a reomp ur vro ha pikiñ a reomp un taol
betak ma tikennay ar Salver
boutiñ a reomp kadioù dre
ur stal bouetaet mat

ya, met, PA SOÑJHEMP EO SE
bout e vehemp àr wereoù, ur bochad
kantreidi er goulioù trubuilhet
„Raktresoù zo“, a c’huchumuchuhe
unan bennak, ur welladenn
a oc’hpennhe unan bennak ha marteze
e lâray unan bennak neuze : AN DEN èL
AN UNAN EKONOMIKEL BIHANAÑ
a ya bep sul da breniñ kouignoù, pe
chom a ra doc’h ur viser
hag ar c’horf a gouezhe e penn arall anezhi, CHAÑS
VAT, AMEZEION, ya, trawalc’h eo
gouiet penaos eo neuz an elestr

*e galleg er pennad orin

The colour films are stored in fridges
a sex act can begin in the stairwell
yes, of all the animals we
are the saddest

we buy money from machines
we rent rooms for the summer
we read the papers in the mornings and
experience déja-vus, we expect
love letters which do not arrive
we think up a country and fuck
until a redeemer falls and
push shopping trolleys through
a well-stocked shop

yes, but, WERE WE TO THINK IT
we’d be standing on lookout towers, a crowd
of nomads in the disturbed light
“There are reasons to believe,” someone
would whisper, “an improvement,”
someone would add and perhaps
someone will then say it: THE HUMAN BEING
AS THE SMALLEST ECONOMIC UNIT
goes to get cakes every Sunday or
stands in front of a telescopic sight
at the end of which the body falls, TAKE
CARE, NEIGHBOUR, yes, it’s enough
to know what an iris flower looks like