Mirko Bonné

Over bordene vandrer
træer, dufte,
livsforsikringer.

Ekspeditricen smiler,
hun har en sangerindes læber.
Og en ung herre hvisker til hende:
Jeg skriver til dig.

Men hvem tror endnu
på eventyret om posten?
Alle breve er opdigtede!

Vores ord var for længe
ude at rejse.
Det er igen tid til besøg.

Men den, der kommer, skælver -
for jeg bor på mansarden,
her er trangt som i en ballonkurv.

Jeg har længe villet flytte op i et spejdertårn.   
Kun køer i tåge
bringer sjælen ro.

Trees, scents,
life insurances
wander across the tables.

The shop assistant smiles,
she has the lips of a singer.
And a young gentleman whispers to her:
I’ll write to you.

But who still believes
the old wive’s tale of mail?
All letters are invented!

Our words were too long
on our travels.
It’s time for visits again.

Yet anyone who calls gets a fright –
because I live in a garret,
it’s as cramped as the basket of a hot-air balloon.

I once even wanted to move to a raised hide-out.
Only cows in a mist
can calm one’s soul.

Mbi tavolina marshojnë
pemë, erëmime,
sigurimet për jetën.

Shitësja buzagazet,
ajo ka buzë këngëtareje.
Dhe një djalosh i pëshpërit:
- Do të të shkruaj.

Por kush beson akoma
në përrallën e postës?
Të gjitha letrat janë stisur!   

Fjalët tona qenë mjaft gjatë
n'udhëtim.
Ka ardhur rishtas koha për vizita.

Por dikush, që vjen, lemeriset -
se unë banoj në mansardë,
këtu sundon ngushtësia e një koshi baloneje.

Ngaherë kam dashur një vendndodhje të lartë.
Vetëm lopët në mjegull
qetësojnë shpirtin.