Tsead Bruinja

liefste niemand weet hoe wij in eerdere levens
elkaar voorbij liepen of de bus misten waar één
van ons beiden in zat of jij mijn zuster moeder
in was en het tussen ons niks mocht worden omdat
er te veel jaren of een geloof tussen ons
dreven zo plastisch als een continent zal de afstand
soms geweest zijn ik was misschien druk in de weer met
het uitvinden van vuur terwijl jij en je vrijer
ginds over de oceaan de kaarsen ontstaken
hou ik je alweer te stijf vast ik wil je niet
fijnknijpen maar ik ben bang en blij tegelijk dat
er nooit meer tussen ons zal zijn dan dit heelal
waar we niet bij elkaar kunnen komen omdat het
te klein is voor het verdriet van twee die één worden
liefste laat tijd ons uit elkaar rukken als we één voor één
doodgaan wij slaan terug met bruggen van woorden

Liebste niemand weiß wie wir uns in früheren Leben
versäumten oder den Bus verpaßten in dem einer
von uns beiden saß oder du meine Schwester oder Mutter
warst und zwischen uns nichts werden konnte weil

zu viele Jahre oder eine Religion zwischen uns
schwamm so plastisch wie ein Kontinent wird die Distanz
wohl schon einmal gewesen sein ich war vielleicht dabei
das Feuer zu erfinden während du und dein Geliebter

auf der andere Seite des Ozeans die Kerzen anzündeten
halte ich dich schon wieder fest umklammert ich will dich nicht
zerquetschen aber spüre Angst und Freude zugleich daß

es zwischen uns nie mehr sein wird als dieses All
in dem wir nicht zusammenkommen können weil
es zu klein ist für den Kummer jener zwei die eins werden

Soll die Zeit uns auseinanderzerren wenn wir einer nach dem anderen
sterben Liebste wir schlagen zurück mit Brücken aus Worten

my love nobody knows how in earlier lives
we passed each other by in the street or just missed the bus
in which one of us sat or in which you were my sister my mother
and we weren't meant to meet because

of differences in age or beliefs maybe the space
between us was as concrete as a continent once
perhaps I was busy discovering ways
of starting a fire while you and your lover

were lighting candles on the other side of the ocean
am I holding you too tightly I'm sorry I don't want to crush
you but am happy and sad at the same time

that there will never be more between us
than this universe in which we cannot come together
because it is too small for the grief of two becoming one

my love let time prise us apart when one by one we die
in this life we'll retaliate with bridges of words

chérie personne ne sait que dans des vies antérieures nos rencontres
étaient impossibles ou que nous rations le coche où se trouvait
un de nous deux ou que tu y étais ma sœur ma mère
et que ça ne pouvait rien donner entre nous deux parce que
  
trop d'années ou une religion flottaient entre nous
aussi concrète qu'un continent la distance aura
parfois été j'étais peut-être occupé à inventer
le feu tandis que toi et ton amant
  
de l'autre côté de l'océan vous allumiez les cierges
je te serre dans mes bras encore trop fermement je ne veux pas
t'écraser mais j'ai peur et je suis heureux en même temps
  
qu'il n'y aura jamais entre nous rien que cet univers
où nous ne pouvons plus nous atteindre parce qu’il
est trop petit pour le chagrin de deux devenant un
  
chérie laisse le temps nous arracher l'un à l'autre quand un à un
nous mourrons nous répliquerons en jetant des ponts de mots

amor mío nadie sabe si en vidas anteriores
nos cruzamos o sin más perdimos el autobús
en el que tú o yo íbamos sentados
o en el que eras mi hermana mi madre
y no nos correspondía encontrarnos porque
  
nos separaban demasiados años o creencias
quizás el espacio entre nosotros era tan plástico
como alguna vez lo fuese un continente
quizás me entretenía buscando maneras
de encender el fuego mientras tú y tu amante
  
encendíais velas al otro lado del océano
te aprieto demasiado fuerte contra mí lo siento
no quiero estrujarte pero
me siento feliz y triste a la vez
  
de que entre nosotros nunca habrá más
que este universo en el que no podemos converger
porque es demasiado pequeño para el
dolor de convertirse en uno
  
amor mío deja que el tiempo nos separe
cuando nos llegue la hora de morir
en esta vida nos desquitaremos con puentes de palabras.

yaþýyor o yanan bir evde
her fýrtýnada savrulur bir kiremit çatýdan
hava soðuk sakýrdýyor diþleri
dýþarda biri yeni trafik kurallarý düzenliyor
ilerde yaþlý bir adam bisiklet sürüyor
elbise altýnda bedene sarýlmýþ gazete kaðýdý
dýþarýya çýkar elinde çamaþýr dolu bir sepet
kara çarþaf kara yorgan kara
yastýk yüzü görür ki cayýr da yanýyor
dýþarda olmanýn bir anlamý yok
tercihtir duvarlara geri dönmek
portresinin üstünde danseden alevler
sorulmadan kapýnýn aralýðýndan düþen posta
hasýrdýr hasýrdayan kedisi deðil
sýçrýyor kucaðýna kedi
bitkisel bir okþanma arzusuyla birazda
ispirto dokuyor resim albümünün üstüne
siliyor gözlüðünün isini ve okuyor
ve okuyor ve okuyor

skat ingen ved hvordan vi passerede hinanden i forrige liv
eller komme for sent til bussen hvor én
af os sad i eller dig min søster min mor
var i og intet kunne ske mellem os fordi

for mange år eller en religion flød
imellem os som plastik som et kontinent skal afstanden
der engang har været jeg var måske i gang med
at opfinde ilden mens dig og din elsker

på den anden side af havet tænder lysene
holder jeg dig for stærkt fast igen jeg vil ikke
knuse dig men jeg er både bange og glad at

der skal aldrig blive mere imellem os end dette univers
hvori vi ikke kan mødes igen fordi
det er for lille til bedrøvelsen fra to der bliver til en

skat lad tid trække os fra hinanden når vi dør en for en
vi slår igen med broer af ord

kekasih tak seorang tahu bagaimana waktu kehidupan sebelumnya
kami saling melewati atau ketinggalan bus di dalam salah satu
kami atau di dalam kamu adalah adikku ibuku
dan kami tak boleh menghubungkan cinta karena

perbedaan umur atau iman dan barangkali
jarak di antara kami pernah plastis seperti benua
dan mungkin aku sibuk menemukan cari menyalakan api
sedangkan kamu dan pacarmu

menyalakan lilin di seberang samudra
apakah ku memegangmu terlalu kuat  maaf aku tak mau
memerasmu sampai halus namun aku takut dan juga gembira

bahwa tak pernah akan lebih di antara kami
kecuali alam semesta ini di dalamnya kami tak bisa berkumpul
sebab terlalu kecil untuk kesedihan dua orang yang menyatu

kekasih biar waktu memisahkan kami kalau satu demi satu kami meninggal
dalam hidup ini kami akan memukul balik dengan jembatan kata

liefste, niemand weet hoe in vroëer lewens ons
mekaar op straat verby geloop of die bus verpas
het met een van ons in jy my suster of moeder
in was en niks van kon kom oor die groot verskil
 
in jare of ’n geloof wat ons skei die afstand
tussen ons so rotsdig soos ’n kontinent
ek miskien die elemente aan’t troef was om vuur
uit te vind terwyl jy en jou minnaar
 
aan die oorkant van die oseaan kersies aangesteek het
hou ek jou alweer te styf vas ek voel amper ek druk
jou inmekaar maar ek’s so bly en bedroef gelyktydig
 
dat daar nooit meer tussen ons sal wees as hierdie heelal
waarin ons nimmer bymekaar kan uitkom nie omdat
dit te klein is vir die verdriet van twee wat een word
 
liefste laat die tyd ons uitmekaar skeur eendag wanneer ons beurtelings sterf
nou sal ons terugslaan met brûe van woorde

драга никој не знае за минатите животи
во кои сме се разминале или сме го испуштиле автобусот
во кој еден од нас бил или си ми била сестра мајка
и судено ни било зашто премногу

години или судбината ни се заканувале
понекогаш оддалеченоста сигурно билa толку цврста
како континент јас на пример зафатен
со измислување на оган додека ти и твојот љубовник

палите свеќи на другата страна од океанот
премногу цврсто ли те држам пак не сакам
да те згмечам но се плашам и истовремено ми е драго што

повеќе ништо нема да застане помеѓу нас освен
овој универзум во којшто не можеме да се сретнеме зашто
е премногу мал за тагата на двајца што стануваат едно

драга дозволи времето да нè распарчи додека умираме еден по еден
контранапад ќе ни бидат мостовите од зборови

mylimoji niekas nežino kaip ankstesniuos gyvenimuos
mudu prasilenkėm gal į autobusą kuris nesuspėjom
kur kitas sėdėjo gal tu man buvai sesuo
gal motina ir nieko tarp mudviejų būt negalėjo nes metų

tarpas per didelis arba tikėjimas tvėrė
tarp mudviejų plastiškas tartum žemynas
kartais buvo atstumas kai ugnį
aš gal išradinėjau o tu ir tavo meilužis

kitapus vandenyno degiojot žvakes
jeigu ir vėl per tvirtai spaudžiu tave tai nenoriu
sutraiškyt tavęs bet man sykiu ir baugu ir džiugu kad

niekas jau mudviejų nebeatskirs tik ši visata
kur mudu negalim sutilpti greta nes ji
per maža liūdesiui vienetu tapusio dvejeto

mylimoji te laikas atplėš mudu vienas nuo kito mudviem
mirštant vienas po kito žodžių tiltais mudu kertam atgal