Charlotte Van den Broeck
Hvannadalshnúkur
Hvannadalshnúkur
Vingertoppen, zuignappen, vooral niet slapen nu
als je niet gaat slapen nu, dan zullen we praten nu
dan kunnen we praten, hier, boven deze lakens
over de bleke heuvels aan de andere kant van het water
de zoden van het gras waarin we zaten
waarin we nog niet samen zaten, zomers
die we afzonderlijk meemaakten, het lichter van onze haren
en het langer van de dagen, hier, boven deze lakens
vooral niet breken nu, de schorpioenen in mijn boekenkast
zijn op reis vannacht, het is veilig nu, de warmte
op de ramen, de damp op je verhalen, het is bijna
ochtend boven deze lakens nog een laatste uur, hier
in mijn lome lendenen, blijf, nog even praten nu
in de lome lendenen van mijn lijf
over: buikholtes, komkommertijd, het verre land in mijn oren
de takken van robuuste bomen langs de klanken van de woorden
hier, koortsdromen, hier, boven deze lakens knoesten van handen
en kommen van dorst, witte lelies voor de woonkamer, de wanden
vergeten blauwdrukken, de onschuld van regenwormen
in een kindermond, we kunnen praten hier, boven deze lakens.
