Bertolt Brecht

BALLADE VON DER UNZULÄNGLICHKEIT MENSCHLICHEN PLANENS

langue: allemand

traductions: persan (چکامه ای در باب ناپایداری برنامه ریزی های آدمی), russe (Зонг о тщете всех человеческих стремлений), suédois (VISAN OM DE MÄNSKLIGA STRÄVANDENAS OTILLRÄCKLIGHET)

BALLADE VON DER UNZULÄNGLICHKEIT MENSCHLICHEN PLANENS

Der Mensch lebt durch den Kopf.
Sein Kopf reicht ihm nicht aus.
Versuch es nur, von deinem Kopf
Lebt höchstens eine Laus.
Denn für dieses Leben
Ist der Mensch nicht schlau genug.
Niemals merkt er eben
Diesen Lug und Trug.

Ja, mach nur einen Plan!
Sei nur ein großes Licht!
Und mach dann noch’nen zweiten Plan
Gehn tun sie beide nicht.
Denn für dieses Leben
Ist der Mensch nicht schlecht genug.
Doch sein höhres Streben
Ist ein schöner Zug.

Ja, renn nur nach dem Glück
Doch renne nicht zu sehr
Denn alle rennen nach dem Glück
Das Glück rennt hinterher.
Denn für dieses Leben
Ist der Mensch nicht anspruchslos genug.
Drum ist all sein Streben
Nur ein Selbstbetrug.

Der Mensch ist gar nicht gut
Drum hau ihn auf den Hut.
Hast du ihm auf dem Hut gehaun
Dann wird er vielleicht gut.
Denn für dieses Leben
Ist der Mensch nicht gut genug
Darum haut ihm eben
Ruhig auf den Hut!

traductions:

langue: persan

چکامه ای در باب ناپایداری برنامه ریزی های آدمی

آدم با کله خودش سر می کند.
اما همین کله هم اصلاً برایش کافی نیست.
تو دست کم سعی کن شپشی
روی کله ات جا خوش کند.
چون آدم برای این پنج روزه ی زندگی
آنطور که باید زیرک نیست.
او عمراً پی به این همه دوز و کلک
نمی برد که نمی برد.

بله، فقط طرحی درانداز!
اگر نه ؛ دست کم بهوش باش!
چون همین که می آیی نقشه دومی
طرح کنی، می بینی دوتایی با هم
به هزار من سریش جور در نمی آیند!
چون برای این پنج روزه ی زندگی
آدمی آنقدرها که می باید بد نیست.
صد البته که همت بلندش
خود حرکتی زیبا و قشنگ است.

بله، فقط دنبال خوشبختی بدو!
اما خیلی سگ دو نزن
چون هر که رامی بینی دنبال خوشبختی می دود.
خوشبختی هم پشت سرسلانه سلانه می پوید.
چون برای این پنج روزه ی زندگی
آدمی آنطور که باید کم توقع نیست.
برای همین، تمام جد و جهدهایش
خود فریبی است و بس.

آدمی اصلاً و ابداً خوب نیست
برای همین تو سرش بکوب!
تو سرش که کوبیدی
آن وقت شاید آدم بشود.
چون برای این پنج روزه ی زندگی
آدمی آنطور که باید خوب نیست
برای همین با خیال راحت
بکوب تو سرش!

langue: russe

Зонг о тщете всех человеческих стремлений

Подумай головой
И вспомни, где живёшь.
Одной своею головой
Прокормишь только вошь.
Жить хошь? Но в тебе ведь так мало
Понятья и ума,
Дурачит кто попало
И вечно – задарма.

Подумал – и устал.
Подумал ещё раз.
Но делать ничего не стал.
Нет, только не сейчас!
Жить хошь? Но в тебе ведь так мало
Полезного дерьма.
Но где ж нас когда стремала
Высоких стремлений тьма?

Беги за счастьем вслед!
Но не спеши, гляди,
Блядь, счастья-то простыл и след –
Осталось позади.
Жить хошь? Но в тебе ведь так мало
Желаний и надежд.
Мечта о чём попало –
Самообман невежд.

Твой ближний тоже лох,
Так дай ему поддых.
И, может быть, тогда неплох
Он станет для других.
Жить хошь? Но ведь в нём так мало
Тепла, и добра – лишь чуть.
Так бей куда попало,
Мож´ станешь кем-нибудь!

langue: suédois

VISAN OM DE MÄNSKLIGA STRÄVANDENAS OTILLRÄCKLIGHET

Man lever på sitt huvud
men även på sitt ljus
tör skallen bara räcka till
att föda upp en lus.
Ty för jordelivet
är ju människan alltför dum.
För lögn och bedrägerier
är hon döv och stum.

Ja, gör hon upp en plan
och tror, att allt hon vet,
och att hon är ett rent geni,
så hjälper inte det.
För utan falska ränker
bli hon ändå alltför svag.
Men hennes högre strävan
är ett vackert drag.

Ja, sök få lyckan fatt
men ta’t i sakta mak,
för när man springer efter lyckan,
springer lyckan bak.
Alltför stora anspråk
det är livets tragedi.
Därför blir människans strävan
självbedrägeri.

Bertolt Brecht

Foto © Goedhart/Suhrkamp

* 10.02.1898, Augsburg, Allemagne
† 14.08.1956, Berlin, Allemagne

Bertolt Brecht (born Eugen Berthold Friedrich Brecht) was one of the most influential German dramatist, stage directors, and poets of the 20th century.

Born in Augsburg, Bavaria, Brecht studied medicine and worked briefly as an orderly in a hospital in Munich during World War I. After the war he moved to Berlin where an influential critic, Herbert Ihering, brought him to the attention of a public longing for modern theatre.

During the postwar governments and then the Weimar Republic, Brecht met and began to work with the composer Hanns Eisler. He also met Helene Weigel, who would become his second wife and accompany him through exile and for the rest of his life. His first book of poems, “Hauspostille”, won a literary prize.

He married the opera singer and actress Marianne Zoff in 1922. Their daughter, Hanne Hiob, was born in 1923. In 1930 Brecht married Weigel, who had already borne him a son, Stefan. Their daughter Barbara was born soon after the wedding.

Brecht and composer Kurt Weill adapted John Gay's The Beggar's Opera, retitled “The Threepenny Opera” (Die Dreigroschenoper) it was the largest hit in Berlin of the 1920s. The masterpiece of the Brecht/Weill collaborations, “Rise and Fall of the City of Mahagonny” (Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny), premiered in 1930 in Leipzig with an uproar, having Nazis protesting the opera in the audience. The Mahagonny opera would premier later in Berlin in 1931 as a triumphant sensation.

After Hitler came to power in 1933, Brecht perceived a great danger to himself and left for exile—to Austria, Switzerland, Denmark, Finland, Sweden, England, then Russia and finally in the United States. In his resistance toward the Nazi and Fascist movements, Brecht wrote his most famous plays. Brecht also wrote poetry which continues to attract attention and respect. He also worked on a few screenplays for Hollywood.

In the years of the Cold War and 'red scare', the “House Un-American Activities Committee” called Brecht to account for his communist allegiances, and he was soon blacklisted by movie studio bosses. Brecht, along with about 41 other Hollywood writers, directors, actors and producers, was subpoenaed to appear before the HUAC in September of 1947.

Leaving the United States for Europe, Brecht came to Switzerland and then was invited to Berlin by East Germany. Horrified at the reinstatement of former Nazis into West Germany's government, Brecht accepted the offer and made East Berlin his home.

While Brecht's communist sympathies were a bane in the United States, East German officials sought to make him their hero. Though he had not been a member of the communist party, he had been deeply schooled in Marxism, and his communist allegiances were sincere. He claimed communism appeared to be the only reliable antidote to militarist fascism and spoke out against the remilitarization of the West and the division of Germany.

But Brecht proved to be almost as uncomfortable for his East German hosts as for the West Germans across the iron curtain. He also found the experience of living in a Stalinist state far different from what he had imagined in exile.

Brecht wrote very few plays in his last years in Berlin. Some of his most famous poems, however, including the 'Buckower Elegies', were from this time. Brecht died in 1956 of a heart attack at the age of 58. He is buried on the Dorotheenstädtischen Friedhof in Berlin.

Marquer le poème / Ajouter à la liste

Ajouté 39 fois aux favoris

Included in the following lists

[a playlist for World Poetry Day 2016] music performances
compiled by lyriklineTeam
( deutsch 1 )
compiled by felisalgado
FürKerem
compiled by rupfen

all publilc lists

Gedicht schon auf Favoritenliste

Wenn Du Dir Gedichte merken möchtest, werde einfach Community-Mitglied.

Jetzt Anmelden

Poème au hasard

PUSH!

gedicht page complete: (0,069s)