Kendall Dunkelberg 
Translator

on Lyrikline: 9 poems translated

from: neerlandés to: inglés

Original

Translation

GLAS IS EEN TRAGE VLOEISTOF

neerlandés | K. Michel

Water is een meervoud en licht idem
Alles wat ik van de hemel weet
heb ik onder mijn voeten op straat
gezien in de regenplassen

Een blik werpen is te weinig
Goed kijken is een beweging voorover maken

Op een beeldscherm in de etalage
zie ik een witgeklede man  die staat te zwaaien
op het bovendek van een cruiseschip
Na iedere slag volgt hij de  golfbal
met zijn hand boven zijn ogen
De lucht is vol ingekleurde kleuren

Eenmaal uitgerold in de woestijn
wordt ieder tapijt een tuin

Recentelijk hebben Amerikaanse onderzoekers
ontdekt hoe een waterdruppel valt
Te zwaar geworden, glijdt hij van de kraantuit
hangend aan een draadje van water
dat steeds dunner wordt en dan knapt

De beste analyses van het expressievraagstuk
zijn zingend onder de douche ontstaan

Maar de waterdraad wordt niet
in een vloeiende beweging steeds
dunner, nee hij blijkt zich in etappes
telescopisch uit te schuiven
als een nek die schoksgewijs weerstand  
biedt tegen het lostrekken van de romp

Ik kan de uitgang in mijn droom
niet vinden omdat ik voortdurend
opbots tegen een schaduw, de mijne

Achter de gordijnen iedere morgen weer
het werk van de eenden en de meerkoeten
tuinlieden die rondom mijn woonboot
het licht aanharken en losschoffelen

Laatst zag ik iemand in tranen
uitbarsten en voor het eerst viel mij op
misschien omdat het een vreemde was
dat aan het huilen een stadium
voorafgaat waarin de schouders
schokken en een optocht van grimassen
zich door de menigte van het gezicht dringt
om vrij baan te maken voor de ontlading

De kunst is om zo snel te vallen
dat je voorbij jezelf vliegt
en nog net op tijd bent
om jezelf op te vangen

© Micheal Kuijpers
from: Waterstudies
Audio production: 2007, Literaturwerkstatt Berlin

Glass is a slow liquid

inglés

Water is a plural and light idem
Everything I know about heaven
I saw beneath my feet in
the puddles of rain on the street

Casting a glance is too little
Taking a good look means bending forward

On a picture tube in the shop window
I see a man in white swinging
on the upper deck of a cruise ship
After each stroke he follows the golf ball
with his hand above his eyes
The air is full of colored-in colors

Once rolled out in a desert
every carpet becomes a garden

Recently American researchers have
discovered how a drop of water falls
grown too heavy, it glides from the tap
hanging on a thin thread of water
that keeps getting thinner and then snaps

The best analyses of the problem of creativity
have arisen while singing in the shower

But the thread of water doesn't
grow in a flowing motion ever
thinner, no it seems to push itself
out in stages like a telescope
the way a neck bids resistance
to being pulled from the trunk

I can not find the exit
in my dream because I keep
bumping against a shadow, my own.

Behind the curtains every morning
the work of the ducks and the coots
garden folk who rake up and kick loose
the light around my houseboat

Lately I saw someone break out
in tears and for the first time I noticed,
maybe because it was a stranger,
there is a stage that precedes crying
where the shoulders push themselves
through the crowd of the face
to make room for the release

The trick is to fall so fast
that you fly past yourself
and yet are just on time
to catch yourself.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: The Literary Review, vol. 40, no. 3, 1997.

[Ik heb je niet begraven vader]

neerlandés | Lut De Block

Ik heb je niet begraven vader,
ik sleep je jaren op mijn rug.

Toen je stierf, vluchtte ik weg in het ritueel
van de in leven houdende herinnering.
Ik dacht: zolang er bloed is
op de keukenvloer
is leven mogelijk.

En toen de kist er was en heerlijk geurde
naar zwart en smart en veel familieleden
wist ik ze leeg of vol met stenen.
Want jij was weg,
je hield ons allen voor de gek.

En later verzon ik allerlei verhalen.
Jij was ontvoerd, beroofd van al je zinnen...
Maar eens zou je verschijnen,
mij eindelijk bevrijden, want

ik heb je niet begraven vader.
Ik sleep je jaren op mijn rug.

© Yang Poëzie Reeks
from: Vader
Gent: Yang Poëzie Reeks, 1984
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.

[I haven't buried you father]

inglés

I haven't buried you father,
I've carried you on my back for years.

When you died, I fled into the ritual
of life-preserving memory.
I thought: as long as there's blood
on the kitchen floor,
life is possible.

And when the casket was there smelling wonderful,
like blackness and sorrow and many relatives,
I knew it was empty or full of stones.
For you were gone,
you were pulling all our legs.

And later I invented all kinds of stories.
You were abducted, robbed of all your senses...
But one day you will appear
finally to set me free, since

I haven't buried you father
I've carried you on my back for years.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: The Literary Review, vol. 40, no. 3, 1997.

Avondgebed

neerlandés | Charles Ducal

Wind en regen sloten de vensters.
Wij zaten geknield bij de haard
In de godsdienst die wij zouden erven.
De vrouw die ons had gebaard

zei formules om ons te verkleinen.
Haar stem zeurde taai in de nek.
Wij zaten stom, pas ingewijden.
De man die ons had verwekt

hief de hand. Wij boden het hoofd.
Hij prentte zijn duim in de hersens.
Wind en regen bestookten de droom.
Onder bed sliepen wolven en heksen.

from: De hertog en ik
Amsterdam: De Arbeiderspers, 1989
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007.

Evening prayer

inglés

Wind and rain closed the windows
We sat kneeling by the hearth
in the religion we would inherit.
The woman who bore us

cast spells to make us small.
Her voice droned dully on our necks.
We sat mute, newly initiated.
The man who had begotten us

raised his hand. We offered our heads.
He imprinted his thumb in our brains.
Wind and rain bombarded the dream.
Under the bed, slept wolves and witches.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: The Literary Review, vol. 40, no. 3, 1997.

Georgië

neerlandés | Paul Snoek

1
de dag ging open
als een oesterschelp
ik zag de witte parel
van het licht
en wat het licht ontbloot.

de rode borst van het gebergte
het wonder een vogel te zien
en het geluk de vrede
die ruig en breed is
als een zomerwind
te vergezellen
met zichzelf.


2
ik heb de suiker
uit de lucht van azië geproefd
lijk uit het sap
van een watermeloen.
ik droeg mijn handen in elkaar
tien vingers van de vrede
door een tuin van niets dan zwijgen
waar mannen groeien eukalieptus
en vrouwen van laurier.
ik voelde hoe mijn handen
een meisje plukten uit een korenbloem
vasjiliki het korenmeisje
een naam in een blauwe bloem


3
O kleine vreugde van een wandelaar
die graag verdwalen wil
ver van zichzelf.
de aarde maakte
van de mens in mij
een beeld dat leerde zwijgen.
zij is het bruidskleed
van de wereld
met hier en daar
het okselhaar van een gebogen boom.
de wolken witte waterplanten
en de mens een zenuwvis
in de bronzen sneeuw
van de kaukasus
zwemt zichzelf verloren.


4
in de handen van de zee
heb ik vergeten
alles wat ik van de wereld
niet vergeten kon
de moordkleur van een oorlog
het werktuig van de haat.
de zwarte zee geen zwarte wonde
maar stil lijk alle water
een volmaakt gebaar
dat de wereld versiert.
en in de armen van de avond
zong de wind een theeplukkerslied
dat de dag smeekt om vreugde
de aarde het heilige dier
om een zwijgend geslacht
en de mens het krachtig kind
om zaad van vrede.

augustus 54
soekoemi-tbilisi
georgië

from: Gedichten
Tielt/Amsterdam: Atlas, 2006
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)

Georgia

inglés

1

the day swung open
like an oyster shell
I saw the white pearl
of light
and what the light lays bare.

the red breast of the mountains
the wonder of seeing a bird
and the happiness of peace
which is hairy and broad
like a summer wind
running around
with itself.

2

I sampled the sugar
from out of the air of Asia
like the juice
of a watermelon.

I drug my hands across each other
ten fingers of peace
through a garden of nothing but silence
were men grow eucalyptus
and women laurel.

I felt how my hands
plucked a girl from a cornflower
Vashiliki the corn-maiden
a name in a blue flower.


3

o little joys of a wanderer
who will gladly get lost
far away from himself.

the earth made
of the man in me
a picture that learned to be quiet.

she is the bridal gown
of the world
with here and there
the armpit hair of a bent tree.

the clouds white waterplants
and man a nerve-fish
in the bronze snow
of Caucasia
swims itself lost.

4

in the hands of the sea
I forgot
everything about the world
I couldn't forget
the death-color of a war
the implement of hate.

the black sea no black wound
but still like all water
a perfect gesture
that adorns the world.

and in the arms of evening
the wind sang a tea-picker's song
that entreats the day to joy,
the earth, the holy beast,
to a silent generation,
and the human, the mighty child,
to the seeds of peace.


august '54
Sukumi-Tbilisi
Georgia

Translated by Kendall Dunkelberg

Waarom ik zilver smelt in mijn gedichten?

neerlandés | Paul Snoek

Waarom ik zilver smelt in mijn gedichten?
Waarom ik edel tover aan de wervels van de schoonheid?
Zie, dit is de brekende sleutel.

Ik draag de waarheid in mijn bloed als een volmaakte woede,
de pijn betreed ik langs de wortel van de wonde,
de goedheid is de gaafheid op mijn huid.

En liggend in het wijde bed der rechters,
ik speel met licht en duister als met jonge leeuwen,
totdat de strelende vingers der weelde
als vlinders in mij opengaan.

Dan worden mijn spieren met zijde doorweven
en mijn lippen met sluitende stilte beslagen,
ik word op een plotseling schild geheven
en door zwijgende slaven gedragen

naar een lichtverspillend eiland in het duister.
Daar ik sidder en voorspel de rust
en ik rust er poreus en in luister.

from: Gedichten
Tielt/Amsterdam: Atlas, 2006
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)

Why do I melt silver in my poems?

inglés

Why do I melt silver in my poems?
Why do I nobly conjure on the vertebrae of beauty?
See, this is the breaking key.

I carry truth in my blood like a complete rage,
pain I enter along the root of the wound,
goodness is purity upon my skin.

And lying in the wide bed of the judges,
I play with light and darkness like with young lions,
until the caressing fingers of splendour
open like butterflies within me.

Then my muscles are interwoven with silk
and my lips coated with closing silence.
I am raised on a sudden shield
and carried by silent slaves

to the luminous island in the dark.
There I quiver and predict rest
and I rest there porously and in luster.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: Hercules, Richelieu and Nostradamus, Green Integer, Los Angeles, 2000.

Niemand weet waarom ik tenger werk aan de verte

neerlandés | Paul Snoek

Niemand weet waarom ik tenger werk aan de verte,
waarom mijn woord zijn nest bouwt in de gleuven van het licht.
Dit alles is mijn zilversnijdend geheim.

En niemand weet dat het de goedheid is die mij voedt,
dat ik de stilte wegdrink uit de longen van het zwijgen.
En niemand, weet U, niemand weet dat.

Want niemand verblijft zo volledig als ik in de waarheid.
Daar een wonderdoende klaarte is mijn kracht
en niemand kent mij, want ik ben onzichtbaar
in het licht, dat ik bezit als een vreugde.

from: Gedichten
Tielt/Amsterdam: Atlas, 2006
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)

No one knows why I work slenderly on the horizon

inglés

No one knows why I work slenderly on the horizon,
why my word builds its nest in the grooves of light.
All this is my silver-slicing secret.

And no one knows that it is kindness that feeds me,
that I drink up silence from the lungs of growing still.
And no one, you know, no one knows that.

For no one stays so fully within the truth as I.
There a miracle-working clarity is my power
and no one knows me, for I am invisible
in the light, that I possess like a joy.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: Hercules, Richelieu and Nostradamus, Green Integer, Los Angeles, 2000.

Neen. Ik spreek niet want ik adem juichend

neerlandés | Paul Snoek

Neen. Ik spreek niet want ik adem juichend.
Ik nader niet in de zuinige vacht van het daglicht,
maar ver ik tref in de ijzeren ogen der nachten de delfstof.

Zo mijn stem gaat dieper en bereikt de dieren:
hoog aan de bergen de drinkende vogels
en lager de warme gewelven der padden.

Al wat ik bloedend betreed en bevochtig
ik bewoon het langdurig en levend.
De kracht der werkende wouden heb ik veredeld,
het hout met zachtaardige warmte bezield
en hoor hoe geluidloos de ketens der zeeën bewegen,
hoe zacht en graag de verte in het maanlicht smelt.

Neen, ik spreek niet. Nauwelijks ik adem,
want glanzend ik zuig uit de weelde de zuurstof.
Ik behoor tot de goden.

from: Gedichten
Tielt/Amsterdam: Atlas, 2006
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)

No. I don’t speak, for I breathe in exultation.

inglés

No. I don’t speak, for I breathe in exultation.
I don’t draw near in the thrifty pelt of daylight,
but I find far off in the iron eyes of the nights the ore.

So my voice goes deeper and reaches the beasts:
high on the mountains the drinking birds
and lower the warm domes of the toads.

Everywhere that I, bleeding, set foot and drench,
I inhabit it endlessly and alive.
The power of the working woods I have ennobled,
the wood inspired with gentle warmth
and hear how noiselessly the chains of the seas engage,
how soft and glad the horizon melts in the moonlight.

No I do not speak, I scarcely breathe,
for glistening I suck oxygen from luxury.
I belong among the gods.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: Hercules, Richelieu and Nostradamus, Green Integer, Los Angeles, 2000.

Mijn hielen aan de koele tegels des waters

neerlandés | Paul Snoek

Mijn hielen aan de koele tegels des waters
en de maan door mijn oorschelp verduisterd,
zo durf ik rusten in de gleuf der glazen heuvels,
waarin de nacht mij als een zucht weerkaatst,
want waarlijk, een kus is mijn enige zintuig.

En zacht als zilver dat men bijna aanraakt
volbreng ik verzadigd de werken der goden.

Dit is mijn longen ontladen en drinken en
tussen adem en schaduw bewonderend voelen
hoe mijn handen angstvol in hun warme holte
de koude vingers van hun schepping strelen.

from: Gedichten
Tielt/Amsterdam: Atlas, 2006
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)

My heels on the cool tiles of the waters

inglés

My heels on the cool tiles of the waters
and the moon obscured through my auricle,
so I dare rest in the groove of glass hills
where the night reflects me as a sigh,
for in truth, a kiss is my only sense organ.

And soft as silver that you nearly touch,
satiated, I complete the works of the gods.

That is, discharging my lungs and drinking and
amazed between breath and shadow, feeling
how my hands fearfully in their warm hollow
stroke the cold fingers of their creation.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: Hercules, Richelieu and Nostradamus, Green Integer, Los Angeles, 2000.

Barbaar in mijn mond

neerlandés | Paul Snoek

Barbaar in mijn mond,
ik verkondig de bloedende tondel der waarheid,
niet uit liefde maar uit nachtelijke zwaarte,
niet de vrede maar de hemelsbrede klaarte ik verkondig
in het ankerwerpend licht van God.

Want God, ik draag hem langzaam en gestadig
als de marmeren long van het water,
ik draag hem gulzig en verzadigd
in het zachte zadel van mijn slaap.

Lang in de zaaiende heuvels der handen en vruchtbaar,
lief in de leegte der trillende liefde
en in mijn lichaam reeuws en mondeloos
of schreeuwend als de honger in de wortel.

from: Gedichten
Tielt/Amsterdam: Atlas, 2006
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)

Barbarian in my mouth

inglés

Barbarian in my mouth,
I proclaim the bleeding tinder of truth,
not out of love, but out of nightly gravity,
not the peace, but the sky-wide clarity, do I proclaim
in the anchor-casting light of God.

For God, I carry him slowly and steadily
as the marble lung of water,
I carry him greedily and satisfied
in the soft saddle of my sleep.

Long in the sowing hills of the hands and fertile,
lovely in the emptiness of trembling love,
and in my body, rank and mouthless
or screaming like hunger in the root.

Translated by Kendall Dunkelberg

From: Hercules, Richelieu and Nostradamus, Green Integer, Los Angeles, 2000.