Saint-Rémy
Translator
on Lyrikline: 2 poems translated
from: neerlandés to: francés
Original
Translation
STERVEN TE ANTWERPEN
neerlandés | Maurice Gilliams
De stenen engel aan de Cathedraal
heft zijn balans te middernacht voor die bezwijken.
Het heir der luizen kraakt. De katten zijken
in kromme gangen waar geen tocht door jaagt.
Gelegerd op de terpen van het zwijgen,
ten voeten uit onder een schors van slaap,
het strottenbloed gestremd, de schedel kaal
geplukt, stinken de Hanen van het lijden.
Hier gaan de kralen van de rozenkrans verloren ;
van huid en haar geen raadsel overblijft
waar ledigheid in ledigheid wil wonen.
Het huis van kamers en de stad van straten :
ai, laat de klok met rust. Telt goud, drinkt wijn.
Het vuil rot ondergronds. Bidt niet voor het geraamte.
from: Verzamelde gedichten
Amsterdam/Gent: Meulenhoff, 1993
Audio production: Het Beschrijf, 2004
PÉRIR À ANVERS
francés
Debout contre la Cathédrale, on voit l'ange de pierre
peser l'âme des moribonds. Douze coups jaillissent.
Crissement d'une horde de poux. Les chats pissent
dans les couloirs tortueux privés de courants d'air.
Les Coqs de la souffrance, on les a étirés
de pied en cap sous une écorce de latence,
et leurs gosiers figés, leurs crânes pelés,
éveillent la puanteur sous leur tas de silence.
Des grains noirs du rosaire il n'en reste plus un,
pas plus que de la peau, du poil il ne reste un mystère ;
seul le vide dans le vide nous est entièrement commun.
La maison pleine de chambres et la ville d'artères ;
ah! laissez en paix les cloches. Comptez l'or, le vin buvez.
La saleté pourrit sous terre. Pour la carcasse ne priez.
Paru : Maurice Gilliams, L'Hiver à Anvers, suivi de Margheretha-Elizabeth, Georgina, L'Homme dans le brouillard, et de douze poèmes. Anvers, Librairie des Arts, 1965.
HERFST
neerlandés | Maurice Gilliams
Het is een land van grijsaards na de zomer,
hier geeuwt de heide in haar gal van zonde ;
het bruin der eiken heeft de geur der honden,
het dorp gloeit in zijn klokken van october.
De honig druipt vermoeid in aarden potten
waaraan de handen zich getroost verenen;
en eenzaam duurt ‘t gemaal der molenstenen,
‘t kasteel staat in zijn grachten te verrotten.
Sterfbedden blinken van het goud der vaderen,
‘t is avond en de zonen zien het wonder :
‘t geboortehuis dompelt in nevel onder
en jeugd en lief en àl zijn niet te naderen.
from: Verzamelde gedichten
Amsterdam/Gent: Meulenhoff, 1993
Audio production: Het Beschrijf, 2004
AUTOMNE
francés
C'est un pays de vieux quand disparaît l'été,
la bruyère baîlle, dans le péché de bile et d'opprobre,
le brun des chênes sent les chiens enfermés,
le village s'embrase en ses cloches d'octobre.
Le miel coule goutte à goutte dans les pots argileux
où les mains consolées viennent s'entrelacer,
les meules solitaires tournent sans fin ni mieux
et le château pourrit au long de ses fossés.
Il y a des lits de mort où brille l’or des pères,
au soir les fils perçoivent le prodige lointain ;
l’huis natal sombre dans les brumaires,
amour, jeunesse et tout: le songe en est vain.
Paru: Maurice Gilliams, L'Hiver à Anvers, suivi de Margheretha-Elizabeth, Georgina, L'Homme dans le brouillard, et de douze poèmes. Anvers, Librairie des Arts, 1965.