Françoise Roy
español
Kao snijeg
Noću ne mogu spavati
pa slušam kako rijetki duhovi
Zagrebom voze vrijeme.
Ponekad naglo zakoče
kao da su izgubili cestu,
niz moju kralježnicu, niz oblake,
niz snijeg.
I prijatelji su mi rekli “laku noć”,
ali opet ne mogu spavati.
Zamišljam nas na svadbi
u nekom restoranu na rijeci
kojom u svako godišnje doba
teče čisti snijeg koji nitko ne vidi.
Ja poželjela sam vjenčanicu,
a ti si mi obećao nevidljivost.
Nikoga nije bilo da ti proturječi,
nikoga nije bilo da me ne vidi,
samo ja i ti, ti bez mene, ja bez tebe,
kao svaki napušteni snijeg.
I kod kuće, kaže majka,
pada snijeg koji nitko ne vidi
i roditelji su mi zabrinuti.
Nebo se spustilo tik do zemlje,
ljudi su se smanjili na nokat,
i ovi ovdje, i oni tamo,
blizu i daleko.
Noću ne mogu spavati
pa slušam kako rijetki duhovi
slušaju snijeg, kao snijeg.
De: Nepravilnosti
V.B.Z. Zagreb, 2007
Como nieve
En la noche no puedo dormir
entonces escucho extraños fantasmas
llevando el tiempo por las calles de Zagreb.
A veces meten freno
como si se le perdiera el camino,
adentro de mi columna, nubes abajo,
nieve abajo.
Y aunque mis amigos ya me dijeron “buenos noches”,
todavía no puedo dormir.
Nos imagino en una boda
en algún restaurante en un río
donde río abajo en toda época del año
cae nieve pura que nadie puede ver.
Anhelaba un vestido de novia
y tú me prometiste ser invisible.
No había nadie para hacerte frente,
nadie estaba ahí para no verme,
sólo tú y yo, tú sin mí, yo sin ti,
como toda nieve abandonada.
En casa, dice mi madre,
también nieva y nadie lo ve
y se preocupan mis padres.
El cielo bajó hasta casi alcanzar el suelo,
la gente se encogió del tamaño de la uña,
y éstos aquí, y aquellos allá.
Cerca y lejos.
En la noche no puedo dormir
entonces escucho extraños fantasmas
que escuchan la nieve, como nieve.