LAJME TE VONUARA

Në fshatin midis maleve, lajmi vjen një muaj me vonesë.
Gjate rrugës pafajësohet: ai që vdiq shkoi doemos në parajsë,
e një grusht shteti “është vullneti i zotit”.

Përroi mbyt vetminë me vetmi. Imagjinata është rrëshirë
që të mbron nga trupi.  Përndryshe, pylli i rëndë i gështenjave dhe burrat e dehur,
gdhihen me shpatulla të ftohta ngjeshur pas murit.

Vajzat preferojnë martesat larg
për të lënë prapa, të paprekur,
bustin e pesëmbëdhjetëvjeçares.

Dhe përtej pesë fshatrave vijnë nuset,
nuset që do të lindin femijë- profetë
midis sanës dhe kashtës në plevicë. Ah, desha të them
vetëm njëri prej tyre do të jetë profet;
të tjerët do të praktikohen për të gjuajtur me gurë
(kjo është gjithashtu pjesë e profecisë).

Në një mesditë vjeshte si kjo,
ata do të dalin nga shkolla si një tufë e trazuar sorrash prej erës se gjakut,
per t’iu vënë pas makines- rrangallë të postës
deri në kthesë, kur ajo të zhbëhet në pluhur.

E pastaj do të shkojnë të vjedhin dardhët e egra në “oborrin e kurvës”
Askush nuk i ndalon. “Grua me dy burra… hak e ka!”
Midis dardhëve të egra në çantë- një roman,
me porosinë për t’u mbajtur mirë. Një “Ana Kareninë”
që do të lexohet me padurim duke filluar nga faqja e fundit,
e pastër dhe e fisnikëruar si një lajm i vonuar.

© Luljeta Lleshanaku
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2013

OLD NEWS

In the village nestled between two mountains
the news always arrives one month late,
cleansed in transit, glorified, mentioning only the dead who made

it to paradise,
and a coup d’état referred to as ‘God’s will’.

Spring kills solitude with solitude, imagination
the sap that shields you from your body. Chestnut trees
awaken, drunken men
lean their cold shoulders against a wall.

The girls here always marry outsiders and move away
leaving untouched statues of their fifteen-year-old
selves behind.

But the boys bring in wives
from distant villages,
wives who go into labor on heaps of grass and straw in a barn
and bear prophets.
Forgive me, I’d meant to say ‘only one will be a prophet’.
The others will spend their lives throwing stones
(that is part of the prophecy, too).

At noon on an autumn day like today
they will bolt out of school like a murder of crows stirred by the
smell of blood
and chase the postman’s skeleton of a car
as it disappears around a corner, leaving only dust.

Then they will steal wild pears from the ‘bitch’s yard’
and nobody will stop them. After all, she deserves it. She’s sleeping
with two men.

Between the pears in one boy’s schoolbag
lies a copy of Anna Karenina.
It will be skimmed over, impatiently, starting on the last page
cleansed and glorified, like old news.

Translated from Albanian: Henry Israeli
From Child of Natur, New Directions Publishing House, 2010