Դեռևս չգիտցած վիշտը աշխարհիկ
Բայց շփվելով արդեն սառնությանն աշխարհի
և վախեցած նրա ականակուր մութից
մաքուր արցունքներով երեխեքն են լալիս

Եվ մեծերն արդեն կյանքի եզերքին
թե զուր մեծացան չհասկանալով
ժամանակի վազքում որսալով պահը
լալիս են չարքաշ մութ արցունքներով

Եվ ամեն դեպքում յուրովի են լալիս
ինչ- որ մեկի լացը մանրադրամ է
իսկ այլոց լացը ոսկուց է նաև
նրանք էլ պահում են ջոկ գանձատուփում

Մարդկանց նայելով հրեշտակներն են լալիս
արցունքներով փաթիլ Ծննդյան գիշերին
իսկ օրերին մյուս արտասուքը նրանց մի խնդիր ունի
պահել մակարդակը համասփյուռ օվկիանի