insanların ıçlerinden geçilir, baharda
beyaz bir çiçek duralıyor yüzünde senin
ama yola çıkacak nerdeyse
kırlangıçar, kanat uçlarını batırıyorlar gözlerine'
rastlantıyla
alışılmış bir çabuklukla

ama bir zaman sonunda
geçilebilmen olanaksızlaşacak
ve bir kelebek ya da bir çiçek
saplanıp kalabilecektir ıçınde tam bir yıllığına
ve kurtulmaya çalışacaklardır umarsızca

öylesine umarsızca ki
onu kendi umutsuzluğun sayacaksın