Piszę o tym,
a nie chcę o tym myśleć.

Nie mam pojęcia
dlaczego zawsze skupiam się na jednym słowie
jakimś takim słowie
które w końcu da mi w kość

„To ci zrobili

            żywcem?”

            Tego popołudnia trochę się od tego zataczałem
            z tyłu na łące
            a z trawy obserwowała mnie czarno-biała kotka
            To był mój koniec
            Nagle zrozumiałem że wszystko do niej prowadzi
            i że jej
            tak tam siedzącej
            nie zdołam wyminąć

            Widziałem samego siebie jak specjalnie zmieniam kurs
            i kieruję się gdzie indziej
            tylko ze względu na nią
            ale i tak wyraźnie na marne
            znowu gdzie indziej znowu z powrotem

             Albo pośrednio do niej
             Albo prosto

              Węzeł się zaciskał póki przede mną nie uciekła

Węzeł
znowu jedno z tych słów

Ledwo do jakiegoś takiego się wezmę
już na jego miejscu zaczyna czatować coś
z czym w ogóle nie powinienem zaczynać

A potem nie pomoże już nic ani skreślenie ani ucieczka
za innym słowem
          Żadne nie jest inne
I wszystkie umieją sobie o tym wzajem przypomnieć

Nie czuję już wiersza tylko zimny uścisk
taki że nikt z nas żywych
chyba nie chciałby naprawdę wiedzieć
a tym bardziej przeżyć
tego co może między innymi znaczyć

          żywcem

          Dopóki to przede mną nie ucieknie
          Jak wtedy