Kiedy nasze psy złączą się w sfory
i rozedrgane poddadzą się z mroczną zaciekłością
prawom Wiecznej Ucieczki
to tylko czasem się zatrzymają
uważnie wchłoną w siebie tysiące zapachów
nastawionymi uszami pochwycą skowyczące improwizacje wiatru
wymienią rozpalone spojrzenia i pomkną dalej
wtedy już może warto będzie w niezmąconej ciszy
ubezpieczonych mieszkań znowu przeczytać pożółkłe listy
Kiedy komicznie stare zwyczaje naszych psów
rozpuszczą się w czujnym instynkcie zbiorowym
a dale stopią się w głęboki ślad
tysięcy ekstatycznych samotników
wtedy już może warto będzie podrzeć stare listy
i w deszczu padających strzępów rozszyfrowywać nowe zwroty grzecznościowe
Kiedy psy znajdą się w zasięgu wzroku naszych miast-blokowisk
i z niepojęcie lodowatym spokojem legną wyczekująco
czasem dziko szczeknąwszy ot tak sobie dla echa
wtedy już może będzie warto
powolnym krokiem wyjść na balkony
i widzieć że one widzą