[как-то глупо прощаться заранее...]

как-то глупо прощаться заранее
эта вечность с небольшими перерывами
настоящими трещинами в поддельном мраморе
и едва ли кто просил говорить о нешуточных прорехах
но и в этих пределах простор для сомнений есть

сто́ит ли сейчас или после или совсем потом
в позе мокрого дерева у подозрительно белой глухой стены
инстинктивно озвучивать взгляд соскользнувший
                                        с ещё непроявленных поляроидных потолков
с самодельных разбухших зеркал
не удержавшись в неровном мраморном свете

© Semyon Khanin / Семён Ханин
De: «Воздух», 2014, № 4.
Producción de Audio: Semyon Khanin / Семён Ханин

[do të ishte marrëzi paraprakisht të përshëndtetesh...]

do të ishte marrëzi paraprakisht të përshëndtetesh
amshimi është me pauza të vogla
me shkarje të vërteta në mermerin e rrejshëm
dyshoj se dikush ka dashur që ta vërshojë bisedën rreth vrimave serioze
por edhe këtu ekziston hapësirë për dyshime

ka hesap tani ose më vonë apo shumë më vonë
në pozitën e drurit të lagur para murit të bardhë të shurdhuar
instinktivisht të përgjohet shikimi
                                               që zbret nga lartësitë e pazhvilluara polaroide
dhe nga pasqyrat e punuara me dorë
duke mos arritur që të ndalesh në dritën e njëtrajtshme të mermerit

Përktheu: Agim Avdiu
Orbita. Poezi të zgjedhura. Shkupi: Shkup, 2017.