A POESÍA É UNHA LINGUA MINORIZADA
Comezaría polo espesor. A súa acidez, o seu ph.
Camiña igual ca unha muller:
entre o masacre do invisible
e o campo de concentración da visibilidade.
Ladra estilo e final,
unha épica hospitalaria.
No poema a linguaxe
faise ouvidos xordos a si mesma,
nel as palabras amplían
o seu círculo de amizades.
Hai que masturbar o abecedario
ata que balbuza cousas
aparentemente inconexas.
Caixa de cambios da fala,
acenos doutra orde.
O sorriso do mosquito dentro da pedra de ámbar.
Non se trata de que non comprendas árabe.
Non entendes
poesía.
© Yolanda Castaño
De: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2015
De: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2015