მოძრაობა

ქარი ქროდა და ქალს მიაფრიალებდა.
ქალი მიფრიალებდა და კაცი მისდევდა.
კაცი მირბოდა და უკან სამეგობრო მიყვებოდა.
სამეგობრო მიდიოდა და ლუდხანა იდგა.
ლუდხანა იდგა და ლუდი მჟავდებოდა.
ლუდი მჟავდებოდა და დახლიდარი ბერდებოდა.
დახლიდარი ბერდებოდა და თმა ცვიოდა.
თმა ცვიოდა და ბომბებიც ცვიოდა ციდან.
ბომბები ცვიოდა ციდან და სახლები ინგრეოდა.
სახლები ინგრეოდა და ახალი ლუდხანა შენდებოდა.
ახალი ლუდხანა შენდებოდა და ახალი სამეგობრო მოდიოდა.
ახალი სამეგობრო მოდიოდა და ახალი კაცი მორბოდა.
ახალი კაცი მორბოდა და ახალი ქალი მოფრიალებდა.
ახალი ქალი მოფრიალებდა და ძველი ქარი ქროდა.
ძველი ქარი ქროდა და ქარის წისქვილები ტრიალებდნენ.
ქარის წისქვილები ტრიალებდნენ და დონ კიხოტიც იბადებოდა.
დონ კიხოტი იბადებოდა და სერვანტესიც კვდებოდა.
სერვანტესი კვდებოდა და შექსპირიც კვდებოდა.
ანუ 1616 წლის 23 აპრილი იდგა და
ლიტერატურა გლოვობდა და Gღმერთი იცინოდა.
ღმერთი იცინოდა და ხანდახან კაციც იცინოდა.
კაცი იცინოდა და ლუდს სვამდა.
ანუ პირიქით: ჯერ ლუდს სვამდა და მერე იცინოდა.
და მერე ტიროდა.
ბოლოს კი დგებოდა ფეხზე და ბარბაცით ქალს მისდევდა.
ქალი გარბოდა და ქარს კუდში მიჰყვებოდა.
ქარი მიქროდა და ცდილობდა სინათლის სხივს დასწეოდა.
კაცი იდგა და მათ დაჭერობანას უყურებდა.
კაცი ხან ფიზიკოსი იყო,
ხან პოეტი,
ხან ლოთი.
კაცი ხშირად შედიოდა ლუდხანაში და
სანამ ლუდი დამჟავდებოდა და დახლიდარი დაბერდებოდა,
სვამდა ლუდს და მეგობრებთან ბჭობდა,
ღმერთი კი იცინოდა,
ღმერთი იცინოდა...

და ქარი ქროდა...

© შოთა იათაშვილი / Shota Iatashvili
Producción de Audio: G. Leonidze State Museum of Georgian Literature

Движение

Ветер веял и нес женщину.
Женщина летела, а мужчина следовал за ней.
Мужчина бежал, а за ним – его друзья.
Друзья шли, и стояла пивная.
Стояла пивная, а пиво прокисало.
Пиво прокисало, а трактирщик старел.
Трактирщик старел, у него выпадали волосы.
Падали волосы, и падали бомбы.
Падали бомбы, и рушились дома.
Рушились дома, и строилась новая пивная.
Новая пивная строилась, и шли новые друзья.
Шли новые друзья, и бежал новый мужчина.
Новый мужчина бежал, и новую женщину нес ветер.
Новую женщину нес ветер, и веял старый ветер.
Старый ветер веял, и крутились ветряные мельницы.
Крутились ветряные мельницы, и рождался Дон Кихот.
Дон Кихот рождался, а Сервантес умирал.
Умирал Сервантес, и умирал Шекспир.
То есть было 23 апреля 1616 года, и
литература скорбила, а Бог смеялся.
Бог смеялся, а иногда смеялся и мужчина.
Мужчина смеялся и пил пиво.
Или наоборот: сначала пил пиво, затем – смеялся.
А затем плакал.
Потом он вставал и, шатаясь, шел за женщиной.
Женщина бежала в хвосте у ветра.
Ветер веял и пытался нагнать луч света.
Мужчина стоял и наблюдал за их игрой в ловитки.
Мужчина иногда был физиком,
иногда поэтом,
иногда пьяницей.
Мужчина часто заходил в пивную.
И прежде чем пиво прокиснет, а трактирщик – постареет,
пил пиво и беседовал с друзьями,
а Бог смеялся,
Бог смеялся…

И ветер веял…

перевод с грузинского Инна Кулешова