zug durch belarus

klirren silbern loeffel (in den teeglaesern der reisenden) hinein in die erinnerung an das novgoroder kirchenspiel, gibt es (den unbeirrbaren) weg des sich entziehenden (sich mir entziehender verzweifelter griff in das federkissen). hier: schwarze schienen halbverdeckt, das ueberholende ueberholt uns nicht, hat es nie. wir sind versunken mit dem letzten stein (klang des regens auf dem blechernen zugdach).

© Anne Seidel
De: Chlebnikov weint
poetenladen, 2015
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2016

воз низ белорусија

ѕвечкање на сребрените лажици (во чашите за чај на патниците) внатре во сеќавањето за новгородската парохија, постои (непоколебливиот) пат на она што се извлекува (на очајното зграбување во пердувестата перница што ми се извлекува). тука: црни шини делумно покриени, престигнувачкото не нѐ престигнува, никогаш не било така. Потонати сме со последниот камен (звук на дождот врз лимениот кров на возот). 

Превод од германски: Ксенија Чочкова // In: Who is Who. Poetry from five Continents. In: Struga Poetry Evenings, International Poetry Festival Macedonia. Festival Anthology, Struga 2018