YAĞMUR

-1-

Yağmurun yağışını seyrettim dün
Her şeyi göğe benzetiyor yağmur
Her şey asılı kalıyor havada
Bir an donmuş gibi yere düşmeden
Akıl yerle gök arasında şaşkın
Uçan kuş gibi asılı kalıyor

Bir an seni gördüm bakışlarını ve yağmura benzeyen bedenini
Attım hayal gibi yağan yağmura kendimi ve sarıldım bedenine
Seyredenler yazık be bu adama aklını mutlaka kaçırmış dedi
Bağırdım: akıl sizin olsun ama dokunmayın sakın yağan yağmura

-2-

İnsanın ruhuna çarpıyor yağmur ve yağmurun o güçlü damlaları
Aklındaki dizeleri su gibi silip götürüyor ıslık çalarak
Hayat sulara kapılıp gidiyor
Sevgili gözlerin yüzün gidiyor
Anımsadığım geçmiş şu köprüde
Yumruklar havada nümayiş sonra polis copu ve jandarma dipçiği
Yaşanmış ne varsa bir hayal gibi kalıyor o mühürlenmiş uzakta

Yaktığı ateşi seyrediyorum sokaklarda hazla yağmurun
İnsanların ruhunda bıraktığı ateşi aşk gibi umut gibi
Yangın yerindeyiz yanıyor her yer

Ömür böyle diye düşünüyorum
Çelik gibi sıkıyor boğazımı
Elimi uzatıyorum geçmişe
Yağmur tutuyor ellerimden yalnız şu viran olmuş yıllarım yerine
Su olup akıyor yağmur
Bir dava uğruna kaybolan elli dört yaşım

-3-

Uzun hava gibi yağıyor yağmur
Sanki çığ düşüyor pencerelere
Dünyanın menteşeleri kopuyor
Gök saçın yolarak iniyor yere

Beni bu havalarla an sevgili
Yağmurun bıraktığı yangınlarla
Beni yaktığı ateşle sokakta
Beni böyle alt üst oluşlarla an

Bir alt üst oluşum bu dünyaya ben

-4-

Akşam yorgun akşam yalnız hüzünlü
Yağsın, yağmur içip dirilsin dünya
Uzun bir uykudan uyanır gibi

Çocukken öğrendim doğmak ne ama
Hâlâ anlamadım gitti ölümü
        ***

Bu yıl bu bahçenin gülleri açmaz
Yağmurum ol yun beni sokaklarda
        ***

Sokaklarda akıp giden suyum ben
Mecram ol benim kalabalık yüzüm
Seninle sonsuza akıp gideyim




© Metin Cengiz
Istanbul: Şiirden Publishing, 2009
ISBN: 9759056704

The Rain

-1-
Yesterday I watched the fall of the rain
The rain that turns everything to sky
Now all hangs in the air
As if frozen for a moment before falling to ground
The mind bewildered between both elements
Hovers there like a bird in flight

I caught a glimpse of you,—your rain like glance rain like body-
And hurled myself into the falling rain, clasping on to your body
Onlookers pitied the fool saying ah he must have lost his mind—
So I roared: Keep your mind for yourselves just do not touch the falling rain

-2-
The rain and its bold drops strike the soul
Sweeping up in whistles the verses in the mind
And life is borne away to the waters
My love your face your eyes are borne away
On the bridge it is the past I summon up
Fists in the air and marches, police batons and gendarme guns
Whatever has been lived lingers like dream in the sealed up distance

I am watching in joy the fire lit by the rain on the streets
The fire of rain left in the human soul, like love, like hope
We stand on the blazing ground, everywhere smothered in flames
Such is life I think
Like steel it chokes my neck
I stretch my hand out to the past
The rain holds my hand in place only of my ruined years
It turns into water, and flows
My fifty four years wasted on some struggle

-3-
Like a long lament the rains falls
As if dew were wetting the windows
The hinges of the world break off
And the sky lands pulling out its hair

Remember me in this weather my love
In the fires lit by the rain
In the fire that burned me on the street
Remember me my dear in all that ruins

I who am ruin to this world

-4-
Tired evening lonely evening is sad
So, fall rain, let the world drink of it and revive
As if waking from a long sleep

As a child I learned of birth
But I have never understood death
...

This year this garden’s roses will not bloom
Be the rain on the street and scrub me clean

I'm the water flowing over the streets
Be my gully and my crowded face
Let me flow with you to eternity

Translated by Neil Patrick Doherty