(i kiedy Boddhidharma złapał się na tym,
           że powieki mu się samowolnie skleiły)

Drugie. Patrzę, jak spada na ziemię
odbija się
i tłucze, jeszcze nie wierzę
jeszcze przez chwilę zdaje mi się, że może da się to cofnąć
już drugie wieczko w ciągu pięciu dni
  
ale trzasnęło
już w drugim czajniku otwór który
nie da się zamknąć         który
celuje we mnie        który
  
A na podłodze skorupy
  
Wiadomość trzeba pisać wyraźnym pismem
Ewentualnie wziąć w ramkę
 
Nie udaję, że nie rozumiem
  
Stańsiecomasięstać chińskie albo japońskie
powiedziane tak twardo
że już nie mogłoby być bardziej przekonujące
Nawet gdyby nie fałszywy ruch
Stanie się samo 
  
Udaję, że rozumiem
Doszedłem do tego jak do wodociągu
Wyrwane strony
Jutrzejsze spotkanie, o którym nie było powodu myśleć
Tylko dotknąłem i uwierzyłem
że zielona herbata  jak już tyle razy
przy drugim     a nawet trzecim zalaniu
Rozumiem, że udaję?
  
Już się uspokoiło, woda jest gorąca
a jeśli nierównowaga, to niedostrzegalna
Upłynie kilka następnych godzin
Myślę, że się ściemni, że nie będzie światła
Należy się chyba spodziewać wieczoru 
  
Brząkanie zwiniętych listków
delikatne pobrzękiwanie
Chrzęst ceramiki, już drugiego wieczka
  
Dopiero na podniebieniu to się spłynie
  
Nastawianie. Stań się czaj
po wieki wiek