Порт

Десятую ночь подряд на соседней улице строят порт,
Доносятся весёлые голоса, шум крана, постукивание
Металла о металл, что-то опускают, поднимают, роняют.
Причём это явно будет французский, греческий или
Итальянский порт, это совершенно точно, если
Судить по запахам, которые вплывают в наше ночное окно.
Но каждый раз, когда я выхожу с утра на улицу
И сворачиваю за угол, — вижу, что там ничего не изменилось:
Ни порта, ни весёлых рабочих, ни запаха водорослей и рыбы.
Поэтому всё чаще я работаю ночью, широко открыв окно,
И уже второй день ложусь спать, когда светлеет.
Удивительно, что этого больше никто не слышит и не замечает.
Все, кого спрашивал, тут же меняют тему.

© Sergej Timofejev
Producción de Audio: Haus für Poesie, 2019

Пристаниште

Десетта ноќ по ред како градат пристаниште на соседната улица,
Одѕвонуваат весели гласови, бучава од кран, тропање
Метал на метал, нешто се спушта, се подига, паѓа.
И јасно е дека тоа ќе биде француско, грчко
Или италијанско пристаниште, дури и повеќе од јасно, ако
Судите по мирисите што навлегуваат низ нашиот прозорец ноќе.
Но секојпат кога наутро ќе излезам на улица
И ќе завртам на аголот, ― гледам дека таму ништо не е сменето:
Нема пристаниште, нема весели работници, не мириса на алги и риби.
Затоа, сѐ почесто работам ноќе, со ширко отворен прозорец,
И веќе е втор ден си легнувам штом раздени.
Неверојатно е што никој не слуша такво нешто и никој не забележува.
Сите што ги прашав, веднаш ја менуваат темата.

Препев од руски — Јулијана Величковска