Rozalie Hirs

neerlandés

Diego J. Puls

español

een dag

vliegende ogen met verende vleugels lichten geworpen
op een landkaart getekend in handen vlammend
klaarwakker dat zei ik toch niet een ademloos lichtgewicht
honingmerk en stuifmeel van levende klaprozen blauwe
velden korenbloemen als ontpopte hoofden eenogige
wolkeloze lucht waar dromen vandaan tevoorschijn
komen als zijderupsjes zich in duizenden meters
spinnende talen op grijsgroene moerbeibladen bedekt
met haartjes onthullende draden een verliefde zon
tegemoet komen zomaar zonder opdracht of regen
strekkende voelsprieten even een aanraking
van uitslaande vleugels naar wat is (een dag)

waar komen vlinders vandaan die invasie van lentelijke
lichtgevoeligheid ondragelijk bijna witte vleugels
gespikkeld uit een droom ontwaakte nacht zo vroeg
een hand vol ochtenddauw gedronken van glanzende
grassprieten en enige uren die klonken als zware klokken
in een dorp tussen niet gespecificeerde bergen
waar mensen wonen ergens op aarde uit haar voegen
prei en uien oogsten appels in een gaard en bomen bloeien
druiven barsten voor rijping in roestvrijstalen tonnen
en straks een neus verleiden het verhemelte dan
over de tong gaan als voorproef op wie vannacht
in enige uren aanloop van opnieuw (een dag)

verschijnt in het raam een land van ijsvogels
dan kraken ijsbloemen op warme adem naar lippen
bewegen als herinneringen losgelaten haren langs wolken
niet door gespikkelde vlinders of de wind bezochte wegen
een huis de struik in een berm bevroren regenwater
verdwijnt aarde onder een witte in lichtstralen
verpakte glinsterende oppervlakte tekenen diezelfde
wolken van weer wat nevel voorbij de koude morgen
springen vlokjes het licht in een welving
van horizonnen laten vinger voor vinger schaduwen
glijden langs bomen wakker worden zich herhalen
woord voor woord een ademen (een dag)

© Rozalie Hirs
De: Gestamelde werken
Amsterdam: Querido, 2012
ISBN: ISBN 978-90-214-4243-3
Producción de Audio: Haus für Poesie, 2018

un día

ojos volantes de alas muelles luces echadas
sobre un mapa dibujado en manos en llamas
bien despierto eso dije no un peso ligero sin aliento
guía de néctar y polen de vivas amapolas campos
azules de acianos cual cabezas descapulladas
monóculo cielo despejado donde emergen sueños
cual gusanos de seda hebras desveladas en miles
de metros de lenguas hiladas sobre hojas de moral
verde grisáceo cubiertas de pelillos salir al encuentro
de un sol enamorado así como así sin mediar encargo
ni lluvia antenas extendidas apenas un roce
de alas desplegadas hacia lo que es (un día)

de dónde salen las mariposas esa invasión de fotosensibilidad
primaveral casi insoportable alas blancas moteadas
noche que despierta de un sueño tan temprano
una mano llena de rocío matinal bebido de resplandecientes
briznas de hierba y unas horas que sonaron cual pesadas
campanas en un pueblo entre montañas no especificadas
donde vive gente en un lugar del mundo en sus pliegues
cosechan puerro y cebollas manzanas en un huerto y florecen
árboles revientan uvas para madurar en barricas de acero
inoxidable y luego seducir a una nariz es decir al paladar
al cabo andar en lenguas como anticipo de quien esta noche
en unas horas de iniciar de nuevo (un día)

Cuando en la ventana aflora un país de martines pescadores
cruje la escarcha llevada en andas por cálido aliento a labios
se mueven cual recuerdos pelo suelto rodeando nubes
vías no visitadas por mariposas moteadas ni por el viento
una casa el arbusto en un arcén agua de lluvia congelada
desaparece tierra bajo superficie blanca y reluciente
envuelta en rayos de luz dibujan esas mismas nubes
de niebla nueva más allá de la mañana fría
saltan copitos la luz en una ondulación
de horizontes hacen marcar dedo por dedo
se deslizan bordeando árboles despertar repetirse
palabra por palabra un respirar (un día)

Traducción: Diego Puls