Heinz Kahlau
alemán
Rapszódiáink évada
Az évad nem oly simulékony,
meglátod szemében a kést,
keresztbe fektetve a vékony,
mindenütt rezgő szenvedést;
ám hiheted, te vagy a bárány,
télben fúlva bukdácsoló,
ájulatból dörgő szivárvány
csapódik eléd, mint golyó,
s hánynak a küszöb vas-fejére −
tudod, mennyire nem igaz!
Két öklöd a tarkódra téve;
kint függőlegesen havaz,
s félálmodba nyit mormolászva
– déded csücsörgő dallama:
Nevess, kölykeid vígságára,
rapszódiák zord évszaka!
De: Rapszódiáink évada
Budapest: Magvető, 1963
Producción de Audio: Petőfi Irodalmi Múzeum 2018
Zeit unsrer Rhapsodien
So listig ist sie nicht die Zeit,
daß man den Dolch im Blick nicht sieht.
Quer liegt der dünne Stahl bereit
und ringsum zitternd Leiden blüht.
Du vielleicht glaubst: du bist das Lamm,
das strauchelnd durch den Winter hinkt.
Der Ohnmacht regenbogner Kamm
schlägt donnernd vor dir ein, versinkt.
Dich Eisenschädel wirft man raus.
Das ist doch unwahr! Weißt Bescheid!
Faust im Genick starrst du hinaus
wo es seit Stunden senkrecht schneit.
Dein Halbschlaf öffnet dir gemach
der Ahnen Wiegenmelodien.
Zur Freude all der Jungen: Lach
der düstren Zeit der Rhapsodien!