GİRİŞ

Berlin'e kar yağıyor.
Isı 3 derece sıfırın altında.
Naunyn Sokağı* buz tutmuş.
Evler hazır uykularından uyanmaya.
'Naunyn Sokağı'ndan Niyazi Gümüşkılıç.

Eylül ortasında - Bebek koyunda
çıkar gibi lüfere - gecenin bu vaktinde,
kısmış kafasını omuzlarının arasına
ve acele adımlarla
gece vardiyasına gidiyor.

Fabrikada akkor kızgın kazan başında
aliminyum eritmeye gidiyor.
Hurda aliminyum parçalannı kazanda eritip
ısıtmak için şehrin güneybatı
villalarında oturanları,

Niyazi Gümüşkilıç
koşaradım gidiyor.
Naunyn Sokağı buz tutmuş.
Naunyn Sokağı'nda Bayan Kutzer'i
uyku tutmuyor hiç,
soğuktan morarmış ayaklarını
birbirine sürtmekten.

Bayan Kutzer'i tanırsınız hepiniz,
yahut kocasını; hani
Borsig Werk'te çalışırdı
vs işte orada koca lokomotiflerin
ön tekerlek akslarını
o takardı yerlerine.
Ve haftalık aldığı zamanlar ve
(evlendikten çok sonra – 1935’lerde)
gardırobun boy aynasında
kendi suretini,
(ama çoktan yenilip teslim olmuştu
sessizce düzene boyun eğmişti)
dev sanıp
Kafe Bauer'de gümüş takımlarla,
(kendine kalsa pek gitmezdi ama
karısının sözüne kanıp)
çay içmeye giderlerdi.
Ve o zaman da gene
Naunyn Sokağı'nda otururlardı.


*   Metinde geçen bazı Almanca sözler için kitabın sonuna eklenen
Açıklamalar bölümüne bakınız.

© Aras Ören
De: Berlin Üçlemesi
Istanbul: Remzi Kitabevi, 1980
Producción de Audio: Haus für Poesie, 2022

Anfang

Es schneit in Berlin.

Die Temperatur ist 3 Grad unter Null.

Die Naunynstraße ist zugefroren.

Ihre Häuser sind fertig zum Aufwachen.


Niyazi Gümüşkiliç aus der Naunynstraße

geht mit schnellen Schritten,

wie Mitte September,

zum Blaufischfang in der Bucht von Bebek

geht er, den Kopf tief zwischen den Schultern,

zur Nachtschicht.


In die Fabrik an die weißglühenden Öfen geht er,

den Schrott im Ofen schmelzen.

Warm wird von seiner Arbeit denen,

die ihre Villen

im Südwesten der Stadt bewohnen.

So geht Niyazi Gümüşkiliç mit schnellen Schritten.


Die Naunynstraße ist zugefroren.

Frau Kutzer kommt schwer in Schlaf

in der Naunynstraße,

sie muß ihre blaugefrorenen Füße reiben.


Ihr kennt alle Frau Kutzer

oder doch ihren Mann:

Er hat bei Borsig gearbeitet,

dort verschraubte er die Vorderachsen

der mächtigen Lokomotiven.

Und wenn er seinen Wochenlohn bekam und

– lange nach seiner Heirat, 1935 rum –

sich im Schrankspiegel selber besah

– schon lange hatte er aufgegeben,

seinen Kopf ohne Widerstand

dem System gebeugt –

kam er sich wie ein Riese vor

und ging mit seiner Frau ins Café Bauer,

– nicht von sich aus ging er hin,

er ließ sich von ihr überreden -

Tee trinken aus silbernem Service.

Schon damals


wohnten sie in der Naunynstraße.

Aus dem Türkischen von H. Achmed Schmiede, bearbeitet von Johannes Schenk
aus: Aras Ören: Was will Niyazi in der Naunynstraße? (1973)
in: Aras Ören: Berliner Triologie. Drei Poeme. Berlin: Verbrecher Verlag, 2019