në jetën time tjetër si kalë
punoja si kalë, gjatë një varrimi
në mesjetët e hershme në garën prusiane
u çova i rraskapitur, ende i gjallë, në një gropë
u shtyva në gjunj me fytyrën poshtë, këmbët e mia të përparme
të lidhura, të shtrënguara kundër dërrasës së kraharorit, kërcet
hynë rruaza e parë dhe e dytë në qafën time, sytë
e kthyer drejt diellit që perëndon, drejt peshkngrënës përtej detit, trungu
i ngritur lart
në jetën time tjetër si kalë
djersitesha në një minierë gjermane në Bohemi
në errësirë si vrimë minjsh, u bëra i verbër
një natë duke u gjetur nën
hënën e re, ata më çuan në shtallë, e pastaj dalëngadalë  
natën, kur hëna u trash deri në të plotë, paftat e mia
u bënë të gjera e më të gjera, më kalitën
në jetën time tjetër si kalë
pasi çova Mickevičius-in nga Naugardukas në Vilno
endesha rrugëve të qytetit
me sandaleve prej druri
për të vdekur – secili për atë vend të dashur, për Vilnius
tani jam një shfaqje në Belmont
edhe ndodh që jam i frikësuar
nga vjedhësit dhe makinat në Sereikiškės
në qafën time hiqet zvarrë një polic
ngjyra e pyjeve të largëta

në jetën time tjetër si zog punoja si bilbil
në një qytet kodrash dhe luginash afër Danubit, të kuadruar
nga pyje, korije, në fusha në Lituani
i zgjoja korrësit e sanës
në jetën time tjetër si zog
e gjitha thjesht mezi nata e gjatë nga maji në qershor
u çmenda, gjatë gjithë natës sllave
dilja në garë me mbrëmjet
dhe më vonë me zogjtë e mëngjesit, duke i prerë
të gjithë, qyqen e shfrenuar
të mëngjesit ende të befasuar poetin lakuriq
qindarka euroje në xhep, xhepin në atë dhomë tjetër
dashuria mbetet, vdekja dhe rekrutë
do t’i nisësh vetes këngën e qyqes

në jetën time tjetër si poet
vura re se të gjitha vajzat franceze, nëse udhëtojmë
shtrihen ose fluturojnë – vërmë në gjumë, kështu afër
kështu që nuk na duhet të flasim
me fjalë apo duar, apo gishta
të nxehta jastëkë ose skaje
buzësh, ëndërroj në një hapësirë të mbyllur

Banská Štiavnica–Bratislava–Vilnius, 2003.VI.1–VI.12