არავის ველი

არავის ველი . . .
 საბნად ვიფარებ თბილ ქუთუთოებს –
 არარსებული მხეცის ტყავებს,
 და ჩემი ყურის ნიჟარები
 დუმილის ზღვასთან ფრთხილად დავაწყვე,
 არავის ველი.
 მე ხომ ნივთებიც არ მეკუთვნიან,
 მხოლოდ გამლღვალ კონტურებს ვხედავ,
 არავის ველი .

. .
 და არაფრის თევზებსღა ვწვავ თვლემის ტაფაზე
 და როგორც კევას, ფიქრში ვღეჭავ სიტუაციებს,
 შემთხვევით რომ არ მივაღეჭო ჩემივე ენა.
 იმ ღამით, ჩემი ხერხემალის მივიდგი კიბე
 და ბოლოს მთვარის მოსაწყვეტად რომ ავიწიე,
 თქვენ ისევ სცადეთ ,
 შეგეჭვრიტათ ჩემი კაბის ქვეშ.
 არავის ველი..

© დიანა ანფიმეადი / Diana Anfimiadou
Producción de Audio: Giorgi Leonidze State Museum of Literature, Georgia

For nobody I’m waiting. . .

For nobody I’m waiting. . .
Warm eyelids like blankets are covered upon me _
Skins of airy-fairy breasts,
And I’ve carefully put my ear-shells
Near the sea of muteness,
For nobody I’m waiting. . .
Even things avoid to be my aught,
I only see their melted outlines,
For nobody I’m waiting. . .
And I’m frying nothing’s fishes on the pan of dozing
And my mind is chewing situations, like gums,
Fearing not to chew my tongue after them.
That night, when I put the ladder of my spine
And was standing on my tiptoes to pick the moon,
You tried to look under my skirt. . .
For nobody I’m waiting. . .

Translated by Ana Kopaliani