Canción ártica

Sueño que habito una región glaciar, donde mora un pueblo semidesnudo.

Aprendo a caminar, tanteando paredes heladas, sobre un frágil mar de
pequeños témpanos, que  eternamente se mueven.

Si me detengo, se hunde el hielo bajo mis pies, y debo entonces desplazarme sin
parar.

Es en la fugacidad de cada paso donde puedo descubrir la duración.

De repente, pasa una mujer en su trineo de azul, repleto de niños. Y canta.

© Fernando Rendón
De: La cuestión radiante
Producción de Audio: 2006 M.Mechner, Literaturwerkstatt Berlin

Arkties daina

Sapnuoju, kad esu ledo šalyje, kur gyvena pusnuogiai žmonės.

Mokausi vaikščioti, apgraibomis lytėdamas ledo sienas. Einu trapiu jūros paviršiumi
iš mažyčių ledo lyčių, ir jos nepaliaujamai juda.

Jei stabteliu, - ledas po kojomis grimzta, tad judu pirmyn nesustodamas.

Ir kiekvieno žingsnio laikinume aptinku jo trukmę.

Staiga žydrose rogėse pilnose vaikų pro mane praskrieja moteris. Ji dainuoja.

Iš ispanų kalbos vertė Arvydas Makštutis