Luuk Gruwez

neerlandés

H.P. van Coller

afrikaans

Een zoon van niemendal

Sterven was het snelste wat je deed:
van zoveel vlees had ik verwacht
dat het kilo per kilo overleed
met veel vertoon en variété.
Eén stuip volstond, en dat was dat.

Je lichaam was je lievelingsplek.
Het kon heel stijlvol vadsig zijn.
Je ging alleen om te bewijzen
hoe het gelijk van vaders is
en hoe het ongelijk van lijken.

Voor afscheid had je geen talent.
Nog pest je mij vanuit je kist
met al je trots, verkeerd belegd
in mij, een zoon van niemendal:
een ziekte met vier poten en een kop.

Ik moest het altijd beter doen,
nooit goed in woede en in moed,
zelfs onderdanig aan je lijk:
dat waardig lijk dat vader bleef
en waar geen gram van rest.

© beim Verlag
De: Dikke mensen
Amsterdam: De Arbeiderspers, 1990
Producción de Audio: het beschrijf, brüssel 2002

’N SEUN VAN NIKS

Sterwe was die gouste wat jy ooit vermag ‘t:
van soveel vlees het ek verwag
dat dit kilo vir kilo dood sou gaan
met  groot verskeidenheid en vertoon.
Eén kramp het voldoen en dit was dit.

Jou liggaam was jou lieflingsplek.
Dit kon heel stylvol luierig wees.
Jy het alleen gegaan om te bewys
hoe vaders altyd groot gelyk het
en lyke in die ongelyk te stel.

Vir afskeid het jy nie talent gehad nie.
Steeds pes jy my vanuit jou kis
met al jou trots, verkeerd belê
in my, ’n seun van niks:
’n siekte met vier pote en ’n kop.

Ek moes dit altyd beter doen,
nooit goed in woede en in moed,
selfs onderdanig aan jou lyk:
die waardige lyk wat vader bly
waarvan géén gram gaan bly.
 


[Uit: Bandeloze gedichtern]

Translation: H.P. van Coller