sonunda, kargalar soğuk gecenin parçalarını birleştiriyor
gece: siyah harita
eve döndüm—yaşam kadar uzun
bir yanlış yoldan

kışın kalbini getirdim
kaynak suları ve atların hapları
gecenin sözcüklerine dönüştüğünde
anılar havladığında
gökkuşağı karaborsaya düştüğünde

babamın yaşamı bezelye kadar bir çıngı
ben yankısıyım onun
karşılaşmaların köşesinden dönen
harflerin burgaçlandığı
rüzgârlara saklanmış bir eski aşık

Pekin, bırak
şerefe kadeh tokuşturayım ışıklarınla
bırak ak saçlarım yol göstersin
siyah haritada uzanan yol boyunca
bir fırtına seni uçmaya götürür gibi

küçük pencere kapanana kadar
bekliyorum: ışıyan ay
eve döndüm—ayrılıklar
kavuşmalardan az
sadece bir tane az